|
necessariæ. 289. c
Lex quomodo fieri debeat ad exemplum minois.
101. c
Legem necessariam Reip. si Princeps abstulit, re-
netur iterum eam ferre. 467. c
@@0@
@@1@Index rerum, & materiarum.
Lex imponitur directè ratione territorij præce-
ptum, seu sententia ad personas dirigitur. 325. a
Lex quando fertur, tredecim locis examinatur an
sit ferenda. 22. a
ad Leges ferendas idoneus, non minus est idoneus
ad eas interpretandas. 49. e
Lex quomodo à Grecis ferebatur. 3. c
Leges ferendi primæua potestas in quo fuerit.
154. d
Leges condendi concessa facultas non potest re-
uocari. 142. b
Legum condendarum facultas in Principes quo-
modo deuoluta, & à populo tradita. 47. e
in Lege condenda duo considerantur. 166. c
Lex non est nisi quæ aliquam obligationem indu-
cit. 6. a, c
Lex obligatoria sola propriè lex. 10. c
Lex obligatoria quid. 10. c
Legis obligatio pendet ex voluntate legislatoris.
233. c
Leges obligātes ipso iure, ipso facto ad quid obli-
gent. 379. e. & a, d, 380. d, e, & e, 381. a, e, 382. a, b,
c, d, 384. b, 388. b, c, 391. b, c.
Lex si non dicat ipso facto, ipso iure, non conti-
net sententiam latam, sed inferendam. 395. d
Leges solùm obligant subditos. 129. c, & quomo-
do. ibid.
Legibus suis nemo potest obligare non subditos.
110. b
Lex nulla comprehendit non subditum. 346. c
Lex non ligat pueros, quia eam naturaliter non
cognoscunt, ligat tamen amentes, dementes,
&c. 356. e
Lex iniusta vel inhonesta obligare nō potest. 22. c
Leges conuentionales, seu conditionales, quæ &
quando obligent. 367. d, e, & seq.
Legi inutili non tenetur quis obedire, nisi ad vi-
tandum scandalum. 2. a, nec captiosæ. ibid.
Leges quænam seruādæ in regno extraneo. 130. d.
Lex rarò potest obligare ad pœnam, & quænam
id possint. 376. b, c
Lex fuit in statu innocentiæ de abstinentia à fru-
ctu ligni scientiæ. 33. d
Lex quòd magis aut minus obliget vnde proue-
niat. 235. b
Legis vnius obligatio potest colligi ex alia, an sit
mortalis. 252. c
Lex omnis obligat aliquo modo in conscientia,
etiamsi formam habeat purè pœnalis. 233. d, e
Lex nulla est quæ non obligat in consciẽtia. 231. a
Leges mixtæ obligant in conscientia. 365. c
Lex non obligat in conscientia, quando id legisla-
tor non intendit. 231. d
Lex cùm irritat actum, quem simul prohibet, obli-
gat in conscientia ad abstinendum ab illo. 419. b, c
Leges possunt fieri non obligantes in conscientia.
231. d
Leges quæ fundantur in falsa præsumptione non
obligant in conscientia. 438. c
Lex quando se non explicat, non obligat in con-
scientia. 253. c
Lex nullam vim habet, vt illi pareatur, nisi ex
more. 289. e
Lex non obligat in casu, in quo aduersatur bono
communi. 161. e
Lex indubio est seruanda nisi iusta causa excuset.
270. c
Legem obseruare in periculo esset iniustum. 562. b
@@
Leges possunt obligare extraneos circa rem exi-
stentem in prouincia. 339. c
Lege sua nemo obligatur, & cur. 306. e
Lege propria quomodo quis comprehendatur.
542. a
Lex sæpe obligat ad opus, non ad pœnam. 316. d
Lex quando determinat tempus ad sui obligatio-
nem, statim obligat post illud. 281. d
Lex ad malum obligare non potest. 228. c
Lex quæ præcipit vetera iura seruari, statim à pu-
blicatione ligat. 280. c
Lex non à subditis, sed à superiore suā capit ener-
giam. 288. d
Lex si ex parte tantùm acceptetur, ex parte tan-
tùm obligat. 292. d
Lex eam vim habet quàm ei dat legislator. 231. e
Lex quæ nihil absolutè iniungit, obligat solùm ad
pœnam. 233. b
Leges quę sunt insertæ corpori iuris, obligant sine
alia promulgatione. 276. c
Leges nulla alia de causa nos tenent, nisi quòd iu-
dicio populi receptæ sint. 289. a
Leges vt generales ab omnibus æqualiter in po-
sterum obseruantur. 16. b
Lex totam vim suam capit ex intentione, seu libe-
ra voluntate Legislatoris. 306. c
Lex requirit iudicium de agendis, & voluntatem
obligandi ad illa. 9. c
Lex cùm actui resistit nulla oritur naturalis obli-
gatio. 438. a
Lex fundata in falsa præsumptione non obligat.
421. a
Lex fundata in præsumptione non obligat, cùm
constat de veritate. 229. e
Leges non acceptatæ obligant in actu primo, & si
posteà acceptentur, obligabunt in secundo, sine
noua edictione. 291. a
Lex captionibus plena valet. 19. b
Leges qua conditione nos teneant. 160. a
Leges iniustæ non obligant, nec ante, nec post ac-
ceptationem. 290. b
ex Legis materia nō potest satis discerni eius obli-
gatio. 233. d, 235. a
Lex quando præcipit aliquid, vetat eius omissio-
nem. 58. c
Lex non obligat ad mortale in materia leui. 242. c,
secus in graui. ibid. e
Lex non potest obligare ad pœnam ante vllam
sententiam, quoties iudex id per sententiam
potest. 376. a
Lex vera semper præcipit, quod est rationi con-
sentaneum, & diuinæ voluntati. 4. b
ad Legis vim non est expectandus populi consen-
sus. 288. c
Legem non seruantes quando peccent. 299. b, c
Lex vniuersa est diligenter exploranda. 5. c
Lex vtilis esse debet communitati. 19. c
Legi non subiacet necessitas. 257. a
Lex constitutiua noui iuris non se extẽdit ad præ-
terita, nisi ex voluntate Legislatoris saris ex-
pressa. 559. a, b
Legum firmitati repugnare quando sit peccatum,
& in quibus. 292. a, b
Lex, cōstitutio, &c. nullos astringit, nisi postquam
ad notitiam peruenerit eorundem, aut nisi post
tempus, infrà quod ignorare minimè debuis-
sent. 279. d
Lex prius editur, & posteà promulgatur. 28. a
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Legis formale & essentiale complementum est
promulgatio. 31. b
Lex sine promulgatione non potest obligare, nec
est lex. 32. b
Lex à sua promulgatione incipit obligare. 603. b
Leges obligare statim à promulgatione, qui tenẽt.
277. d, e
Leges non obligare ante duos menses elapsos à
promulgatione, qui tenent. 277. d
Leges promulgatæ, etsi non publicatæ, sunt veræ
leges, & habent plenum robur. 52. d. e
Legum promulgatio quomodo, & quibus solem-
nitatibus fiebat olim apud Romanos. 271. b
Leges & constitutiones non valent, nec tractan-
tur, nisi post duos mẽses à promulgatione. 278. c
Legis prom ulgatione facta cur dentur duo men-
ses, antequam obliget. 278. a, e
Leges tunc instituuntur cùm promulgantur. 272. b
Leges instituuntur, cùm promulgantur, confirmā-
tur, cùm moribus vtentium obseruantur. 27. e
Leges instituuntur cùm promulgantur, firmantur,
cùm moribus vtentium approbantur. 288. d,
& seq.
Lex quando est Episcopi, vel alterius cui vnica
tantùm prouincia subiecta est, sufficit ei publi-
catio vna in Synodo. 275. b, c
Lex generalis cur post duos menses tantùm à pro-
mulgatione obligare incipiat. 280. d
Lex debet esse sufficienter promulgata. 27. e
Lex vt obliget non est opus vt singulis sit denun-
ciata, aut nota. 278. b
Lex omnis quæ sine promulgatione lata est, iure
naturæ non obligat. 273. a
Leges Romanæ olim tribus nundinis proponebā-
tur populo ante promulgationem. 101. b
Lex interna reuelatione, motibus, & aliis signis,
promulgari non potest. 29. d
Lex non habet vim legis, donec promulgata sit.
271. b
Lex quamuis instituta & promulgata, ciues non
ligat, donec vsu recipiatur. 503. c
Legem omnibus æquè notam esse oportet. 28. e
Lex debet in singulis regnis publicari, quādo plu-
ra sunt sub eodem principe. 275. d
Leges olim apud Romanos fiebant per populi ro-
gationem, & tollebantur per abrogationem.
466. c
Leges si sine promulgatione fieri possent, magna
incommoda inde sequerentur, & quæ. 272. e
Leges vt obligent singulas prouincias, debent in
singulis promulgari. 274. c, d
Lex ignoranter violata, quomodo, & quando tol-
latur. 294. a, b, c, d
Lex & consuetudo quando sunt de eadem re si lex
abrogetur, abrogatur & consuetudo. 500. a
Lex vt abrogetur per non vsus, qualis ille debeat
esse. 299. c
ad Legem eneruandam per non vsum quantum
temporis requiratur. 294. c, d
Legis ratione cessante in casu particulari, non ces-
sat eius dispositio, si ratio legis non cesset in
communi. 421. b
Legis non vsus vt eam eneruet, non requiritur, vt
eius transgressio, & non acceptio sit legislatori
nota. 294. b
Legem non potest abrogare populus propria au-
ctoritate. 492. c
Lex quæ non fuit recepta non dicitur propriè ab-<-P>@@
<-P>rogari. 300. a, b
Legem vt tollat consuetudo, sufficit, si passim con-
tra eam agatur sciente principe, & se nō oppo-
nente. 477. c
Legis exceptio etiamsi sine causa facta sit valida
est. 519. b
Lex quando non sit seruanda. 269. a, b, c, d, e
Lex non expirat morte mandantis. 16. e
Lex nulla est quæ irrita dicit esse omnia prohi-
bita. 429. d
Lex non tollitur per non vsum, si casus in quo ser-
uari debet per decennium non occurrat. 298. d
Legem non reddit nullam esse inutilem ex culpa
subditorum. 252. a
contra Leges quomodo, & quando præscribatur.
291. d, e
contra Legum intentionem quæ fiunt, quando
valida sint. 270. c
Lex potest manere ex parte, & tolli ex parte. 475. d
Lex qua possessor malæ fidei poterat præscribere,
abrogata à Pontificibus. 124. a
Lex nulla est in vtroque iure, quæ determinet tẽ-
pus, post quod consuetudo vincat legem. 478. d
Lex tollitur per binum aut trinum actum contra
eam. 298. a
Lex nulla vel consuetudo contra charitatem vim
habet. 263. c
cōtra Legem præscribi potest actibus malis. 486. a
Lex potest contra legem consuetudine introduci.
498. e
Legibus solutus dicitur, qui vna tantùm solutus
est. 307. b
Leges prohibentes, ne ligna cædantur in nemore,
ne tali instrumento pisces capiātur, &c. ad quid
obligent. 368. a, b, & seq.
Lex prohibens quando censeatur irritare actum.
423. e, 424. c
Leges prohibentes transitũ ex vno regno in aliud,
quænam sub culpa obligent. 368. b
Leges prohibentes ludum, & ne munera accipian-
tur à ministris iustitię, non irritant actum. 435. e
Lex posterior vt abroget priorem quid conside-
randum. 470. d, & seq.
Lex sequens auffert consuetudinem generalem,
non specialem loci. 500. b
Leges posteriores sæpe ad anteriores trahuntur.
470. a
Lex posterior reuocat priorem. 462. b
Leges iunioris Imperatoris præualent. 47. e
in Lege superioris non potest inferior dispensare
in iure positiuo. 40. b
Lex posterior potest abrogare priorem, etiam nul-
la facta eius mentione. 469. e
Lex inferiorum, vtcapitulorũ, & vniuersitatũ sta-
tim à promulgatione ligat. 280. c
Lex inferiorum non omnes astringit. 28. d
Lex superioris per inferiorem tolli non potest.
161. a
Lex lata ab inferiori contra legem superioris iniu-
sta, & nulla est. 217. d
Leges distinguuntur in fauorabiles, pœnales &
odiosas. 551. a
Lex variis modis potest abrogari. 467. d
Lex ex fineiudicāda est odiosavel fauorabilis. 451. a
Lex omnis vt obligationem inducit, odiosa est.
451. a
Leges exorbitantes non recipiunt extensionem
ex similitudine rationis. 556. c, nisi ad casum<-P>
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
<-P>qui per ius antiquum æquiparatus fuit casui le-
gis exorbitantis. 557. a, & ad casum qui sub ver-
bis latè sumptis comprehendi potest. ibid. c
Lex exorbitans quæ. 551. d, e
Lex exorbitans est odiosa. 451. b
Lex pœnalis si de vno loquatur, quomodo acci-
pienda. 555. b, c, d, e
Leges pœnales obligant, vel supponunt obligatio-
nem ad culpam. 367. d
in Lege pœnali potest fieri extensio de persona ad
personam, sed non de casu ad casum. 555. d
Leges aliquæ pœnales constituantur expediens
est. 363. a
Lex pœnalis semper ad aliquid obligat in con-
scientia. 233. b
Lex pœnalis in dubio nunquam obligat in con-
scientia. 364. c, d
Lex pœnalis saltem mixta obligat in conscientia
ad mortale vel veniale iuxta materiæ grauita-
tem. 365. b, c
Lex pœnalis non obligat ad culpam mortalem,
quantumlibet pœna temporalis sit magna.
368. e
Lex propriè pœnalis semper obligat ad culpam.
370. a
Leges quæ possunt intelligi de pœna maiori, &
minori, in dubio de minori intelligi debent.
225. c
Leges quæ ex forma sua & vi verborum nihil vi-
dentur statuere, sed tantùm imponere pœnam,
obligant in conscientia. 366. a
Leges purè pœnales non obligant in conscientia:
nec sunt veræ leges. 365. c, d
Leges purè pœnales simpliciter latæ obligant in
conscientia, nisi legislator insinuat se nolle ita
obligare. 365. e
Leges pœnales in summo rigore dicuntur san-
ctiones. 21. e
Leges pœnales in duplici differentia. 365. b
Leges quomodo puniant. 61. b
Lex in beneficialibus potest afficere pœna igno-
rantes inculpabiliter. 282. a
Legis transgressor semper manet iudicis arbitrio
puniendus. 364. d
Lex quomodo puniat. 60. a
Lex omnis indefinitè lo quens à die promulgatio-
nis obligat scientes. 278. e
Leges quibus aliæ abrogantur non habent vim
nisi à die promulgationis. 287. a
Lex temporalis debet cognosci vt actu obliget.
68. a
Lex non dicitur promulgata verè, & propriè quan-
do Princeps eam apud se loquitur. 32. d
Leges latæ à Principe, cui vnum regnum tantùm
subest, debent tantùm in curia semel promul-
gari. 276. d
Leges ad se pertinentes vnusquisque tenetur sci-
re. 409. e
Leges diuinitus per ora principum sæcularium
sunt promulgatæ. 346. d
Leges reuocatoriæ priuilegij quando vim habere
incipiant. 282. d
Leges promulgatæ si non acceptentur, non obli-
gant. 276. d
Leges quænam indigeant acceptatione populi, &
quæ non. 290. d, e
Lex non acceptata videtur esse inutilis. 289. b
Leges sine acceptatione, aut cum repugnantia po-<-P>@@
<-P>puli non obligant, ita tenet maior pars Docto-
rum. 291. b
Lex quæ de re non necessaria iure diuino à princi-
pe toto populo contradicente conderetur, nul-
lius prorsus esset roboris. 289. a
Lex etsi populus contradicat, suam vim, & effe-
ctum retinebit. 288. a
Lex, quæ decennio non est acceptata, non ligat.
288. b
Lex quando non recepta dicatur. 294. e, b, c
Lex non recepta non obligat, quia non est vsu fir-
mata. 294. a
Leges ad se pertinentes quisque tenetur discere
opportuno tempore. 281. c
Lex non dicitur recepta quando per aliquos actus
impugnatur sciente, & consentiente principe.
288. c
Leges & constitutiones in dubio præsumuntur re-
cepta. 296. e
Lex semel lata & acceptata obligat omnes succes-
sores sine ipsorum acceptione. 290. d
Lex debet à populo acceptari, vt sit valida, nec ali-
ter est vera lex. 28. b, c
Lex quando censeatur acceptari. 293. a
Lex quæ non fuerit à populo acceptata non obli-
gat. 288. b, c
Legis acceptatio non dat ei valorem, quando lata
est ab eo, qui non potuit eam ferre. 174. e
Leges non approbatę à populo non habent firmi-
ratem. 289. a
Leges quando debeant acceptari, & peccent qui
contra agunt. 291. d, e
Lege vt quis teneatur satis est, si sciat esse solem-
niter editam. 277. c
Lex non reuocata, nec tamen acceptata potest re-
cipi: reuocata verò minimè. 295. d
Leges quando firmentur, aut tollantur. 292. b, c
Lex prohibens non irritat si causa prohibitionis
sit temporalis. 423. a
Legis derogatio potiùs quàm abrogatio est admit-
tenda. 470. c
Legum correctio vitanda est, vbi commodè ea-
rum fieri potest concordia. 470. b
Legis correctio & limitatio quid, & in quo diffe-
rant. 470. c
Legis abrogatio, derogatio, & correctio est exor-
bitans. 469. b, nisi fiat reditus ad antiquum com-
mune ius. ibid. c, d
Leges correctoriæ iuris communis, aliæ exorbi-
tantes, aliæ limitantes, aliæ tollentes. 551. d
Lex correctoria quomodo sit interpretanda, qua-
tuor regulæ seruandæ. 557. vsque ad 558. b
Lex corrigens ius commune odiosa est, & valde
restringenda. 536. a
de Legibus irritatoriis, & non irritatoriis eadem
est ratio. 281. d
Legis mutatio duplex. 466. a
Lex si habeat duos fines, & alter cesset, non ideo
cessat. 269. b
Legis reuocatio habet naturam legis. 468. e
Legis reuocatio quando fit inducendo obligatio-
nẽ repugnantā priori, necessaria est promulga-
tio, & lapsus duorũ mensium vt valida sit. 468. b
Lex dupliciter potest deficere in persona, vel casu
particulari. 505. c
Lex non cẽsetur reuocata, nec eius obligatio ces-
sat, donec reuocatio promulgata sit. 468. e. li-
cet tamen contra eam agere, si sciatur reuocata<-P>
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Dostları ilə paylaş: |
