Ioan. De salas, gvmielensis, e provincia castellana, societatis iesv
Yüklə 18,48 Mb.
|
|
<-P>est: quia in Capitulum non transeunt reseruata Episco- po Bero. ca. quæ in Ecclesiarum de constit. & cap. ex lit- teris, de in integrum restit. Hæc Medicis, consonat Tridentinum ses. 7. cap. 10. de reformat. prohibens Capitulo, dare reuerendas ad ordines ei, qui beneficij Ecclesiastici recepti, vel recipiendi occasione, arctatus non fuerit: quia, videlicet, dare aliis perniciosum esset: ergo similiter Capitulo non datur potestas leges tunc ferendi: quia magis esset communiter in destructionem, quàm in ædificationẽ Ecclesiæ. An verò Capitulum sede vacante, possit di- spensare cum illegitimo ad ordines minores, & beneficium simplex, sicut potest Episcopus, iuxta cap. 1. de filiis presbit. lib. 6. Respondit Nauarrus consil. 28. de temp. ordinat. licet Ioannes And. cap. 1. de filiis presbit. in 6. & Dominicus, & Francus ibi di- cant, causam Papali decisione indigere propter varias opiniones, quæ versantur super auctoritate Capituli sede vacante ad dispensandũ, gl. clem. 1. §. 11. verbo capituli de hæreticis videtur resoluere, quòd Capitulum non suc- cedit Episcopo in iis quæ sunt iurisdictionis voluntariæ, qualis est dispensatio: Contrarium tamen videtur ve- rius, quòd tenet Panormitanus cap. cùm olim, de maior. & obedien. cui satis accedit Francus Pauinus tract. de officio capit. sede vacante cap. 7. p. 1. & melius ca. 1. nu. 3. sed longè altius, & resolutiùs Federicus Senensis cons. 40. & melius cons. 30. cuius multis rationibus addo il- lam firmam, quòd circa potestatem Capituli sede vacan- te debet fieri regula affirmatiua, videlicet quòd succedit Episcopo regulariter in omnibus, quæ sunt iurisdictionis ordinariæ, exceptis casibus expressis, vt rectè resoluit prædictus Francus Pauinus tract. citato p. 1. ca. 1. num. 3. & constat, dispensationem illegitimorum pertinere ad iurisdictionem ordinariam Episcopi, & quòd in nulla parte iuris ille casus excipitur ab illa regula: ergo stan- dum est ei argum. l. omnis definitio, ff. de regulis iuris, & Rub. eodem, in 6. Hactenus Nauarrus. ------------------------------------------------------------ De aliis nonnullis congregationibus, seu communitati- bus, an possint leges Ecclesiasticas condere. quæst. 16. num. 3. in genere sic ait, Vi- dendum hîc esset de nonnullis aliis, vide- licet de ministris, seu Prouincialibus, de Prioribus, seu Guardianis, de Parochianis, Præpositis, Plebanis, & aliis Rectoribus, necnon de conuenticulis, congregationibus, fraternitatibus, collegiis, societatibus & hospitalibus, & de aliis tam sæcularibus, quàm re- gularibus clericis: sed, quia materia hæc satis potest com- prehendi ex his, quæ dicta sunt, nunc omnia omittenda putaui: nam facultas statuendi pendet ex vi iurisdictio- nis alicui concessæ à superiore: ergo firma, & certa regu- la tradi non potest, nisi quatenus inspicienda sit facultas concessa de eo, quod agendum sit, de quo latiùs 2. p. dice- mus, Vide Cagnol. Rub. C. qui admitti. num 43. Quidam verò Theologi hîc, postquam de Con- ciliis, & Capitulo Canonicorum dixere, adiungũt, nulla alia congregatio, vel clericorum, vel magi- strorum (quam vulgò absolutè vniuersitatem di- cimus) potestatem habet iure communi ad feren- das leges Ecclesiasticas: quare nisi speciatim à sede Apostolica eis fuerit collata, aut legitima consue- tudine inducta, non potest leges ferre: quia omnis potestas iurisdictionis dimanat à Romano Ponti- fice: ergo cũ de eiusmodi emanatione non constet<-P> @@0@ @@1@ ges ferre, nisi speciatim alicui vniuersitati à Ponti- fice maximo ea potestas conferatur, vel legitima consuetudine inducta sit. Respondeo tamen, prædictas, & similes com- munitates potestatem habere ad statuendum de minotibus ad se pertinentibus; de maioribus au- tem nil per se efficere posse. Patet à simili ex his, quæ dicta sunt de Capitulo viuente Prælato: & ita tenent communiter Iurisperiti, de quo multa dicit Albertus tractatu de communitatibus, quæ- stione 3. Syluester verbo lex, quæst. 4. vbi ait, vni- uersitatem clericorum, vel doctorum posse statu- ta facere, quæ vim legum habeant. Probatque per cap. ex literis, de constit. Quidam tamen recentio- res Theologi dicunt, se non videre, quomodo in- de deducatur: ibi enim solùm fit mentio statuti vniuersitatis doctorum, & quamuis ibi dicatur, ab iis statutum fuisse, vt si quis magistrorum nō obe- diat mādatis vniuersitatis, communione seu con- sortio in magistratibus priuetur: tamen ex hoc nō colligitur, tale statutum ab illis solis doctoribus conditum fuisse: sed ipsis consentientibus, & pe- tentibus approbatum ab eo, qui supremam curam haberet vniuersitatis. Vnde aiunt isti Theologi, vniuersitatem doctorum sine consensu eius, qui vniuersitatem fundauit, aut eius, qui supremam habet potestatem in vniuersitatem, non posse le- ges ferre, nec statuta perpetua facere, nisi speciali concessione hoc priuilegium habeat. Sed certè textus ille vrget, quia Pontifex planè supponit, sta- tutum illud validum fuisse: sed pœnam impositam interpretatur, & moderatur, præcipiens, vt si ma- gister ille, qui vniuersitati magistrorum non pa- ruit, iam correctus est, ad cōmunionem magistra- lem admittatur: & diuinare est dicere, illud statu- tum factum fuisse auctoritate Rectoris, vel alte- rius, qui à Pontifice haberet iurisdictionem super vniuersitatem. Fauet l. per iniquum. C. de iurisdict. omnium iudicum, vbi text. supponit, Collegium habere sua statuta, quæ seruanda sunt ab illis, qui ratione negotiationis, vel professionis militaris, vel alterius similis, in tali Collegio, seu congrega- tione sunt: similiter ergo in collegiis, & congre- gationibus ordinatis ad finem spiritualem sunt propria statuta facta ab illis, qui in illis Collegiis sunt. Vnde Rosella, verbo, excommunicator, post- quam §. 3. docuit, Capitulum Canonicorum posse aliqua statuta facere §. 4. cum Panormitano capit. cùm omnes, de constit. ait, Capellanos aliarum Ec- clesiarum posse sine consensu Prælati, vel Episcopi sta- tuere, non in rebus magnis, sed in aliis. Idem de his communitatibus ait Felinus cap. cùm omnes, ci- tato. Pro maiori autem declaratione aduerte, duo- bus modis intelligi posse legẽ fieri ab aliqua com- munitate. Primò, ratione iurisdictionis. Secundò, ratione conuentionis & pacti inter membra talis communitatis, vel inter fundatorem & illa. Qua conuentione vel pacto obligant se singulæ partes ad faciendum, quod tota communitas iniunxerit. Hoc modo istas communitates facere leges seu statuta posse illi Theologi fatentur, nulliq́ue du- bium esse potest. Sed tales erunt propriè leges, vel statuta, vt cùm ego promisi Deo, vel homini, vel communitati facturum me quidquid iniunxerit, & mihi aliquid iniungitur, non imponitur mihi lex propriè: sed latissimè. Plùs ergo dicimus, nem-<-P>@@
habere ad præcipiendum, & ad leges, seu staruta ferenda nō ex vi promissionis, sed traditionis po- testatis cuiusdam: quilibet enim potest tradere ius in se alteri personæ, vel communitati, & facere se subditum illius, vt in bonum suum proprium gu- bernetur: sicut ex natura rei posset se alterius ser- uum facere, vt gubernetur in bonum domini. Cùm ergo singuli hanc potestatem tradunt, sicut tradere possunt alicui communitati ex ipsismet nimirum constitutæ; illa communitas veram ha- bet iurisdictionem in illos, ampliorem vel restri- ctiorem iuxta primam eorum voluntatem, verbi gratia, ad pręcipiendum in ordine ad hunc, vel il- lum finem, ad quem communitas ipsa est institu- ta: & iste modus iurisdictionis non pendet à sum- mo Pontifice, nisi quatenus ipse potest illum im- pedire, aut moderari iusta de causa, & est subordi- natus Pontifici, imò & Episcopis, & ideo non de- rogat ipsorum auctoritati: sed aliquæ communi tates fortè sic constituuntur, vt non possint obli- gare ad culpam: sed ad pœnam: quod ex vsu, con- suetudine, & communi intelligentia constituen- tium illam communitatem, intelligẽdum est: pos- sunt enim tradere, vt dixi, maiorem, aut minorem iurisdictionem in se, vt voluerint, & constitutio- nes, seu statuta harum minorum communitatum potest examinare, & re vera examinat Pontifex, vel Episcopus, ne quid contineant Apostolicis, vel Episcopalibus præceptis, aut iuri communi con- trarium: & cùm inuenerit, nil contrarium conti- nere, eas approbat: & tunc etiam videtur vim con- ferre earum statutis, quam tamen re vera possent habere sola auctoritate ipsius communitatis, vt Victoria relect. 1. de potest. eccles. propos. 3. num. 3. & propos. 3. relect. 2. p. 1. seu quæst. 1. princip. nu. 1. & 2. docet totam spiritualem potestatem, quæ fuit in lege naturæ, potuisse dari auctoritate humana fidelium tradentium potestatem toti communita- ti, vel vni ab ipsis electo, vt leges ferret in rebus spiritualibus, & in ordine ad finem spiritualem, & salutem animarum. ------------------------------------------------------------ Vtrum communitates religiosæ, vel earum capitula pro- uincialia, & generalia possint leges condere. Innocentium cap. in singulis de statu monachor. Sebastianus Medicis tra- ctatu de legibus, & statutis part. 1. quæst. 9. & 15. Quæ potestas secundùm aliquos ex duplici ca- pite prouenire potest, scilicet, ex vi obedientiæ, & ex iurisdictione Ecclesiastica à summis Pontifici- bus manante, iuxta priuilegia vnicuique harum communitatum concessa: sed existimo, ex vi voti obedientiæ nullas leges, nullaq́ue statuta, propriè dicta fieri posse: quia votum obedientiæ per se lo- quendo nullam dat ei, in quem dirigitur iurisdi- ctionem: sed tantùm inducit obligationem reli- gionis ad faciendum, quod ille iniunxerit. Potest tamen cum illo voto coniungi traditio potestatis in seipsum, qua iure possit alius ei præcipere, & ad implenda præcepta compellere, & hæc potestas sine vllo voto, vel promissione tradi posset, vt su- periore sectione diximus de aliis communitatibus<-P> @@0@ @@1@ professionem, & in Societate nostra per vota post biennium emissa: sed in omnibus per ingressum religionis, seu susceptionem habitus. Simul autem Pontifex, qui religiones approbat, confert iurisdi- ctionem, qua eiusmodi religiosi, etiam si potesta- tem super se tradere religioni, & eius capitulis aut prælatis noluissent, possunt præceptis, & legibus obligari, & transgressores puniri: cōmutatq́; Pon- tifex iurisdictionem, quam habebant externi præ- lati, & superiores, in iurisdictionẽ internorũ Præ- latorum, & Capitulorum ipsius religionis, & ita, si nouitio imponatur præceptum à Prælato cum in- tentione obligandi ipsum, tenebitur in cōscientia parere, non ex vi voti; quia nullum fecit: sed ex vi potestatis, quam ipse, & Pontifex tradidere Præla- to religionis: & pro transgressione talis præcepti, & quorumcumque aliorũ humanorum, aut diui- norum, poterit à Prælato puniri: qua de re ali- quid cum Vazquez dixi tract. de peccatis. In quo autem sit hæc potestas legislatiua, vel in Prælatis religionis, vel in capitulo conuentuali, prouinciali, aut generali, vel simul in his omnibus collectiuè, aut diuisiuè, & quoúsque se extendat, non possumus nunc exactè definire: sed consu- lendæ sunt cuiusque religionis regulæ. Sed quia iuxta regulas fit non solùm obedientiæ votum; sed etiam traditio potestatis à Pontifice, & à reli- giosis ipsis (datur enim potestas Pręlato ad regen- dum iuxta regulam, & non aliter) cōsulenda etiam sunt cuiuscumque religionis diplomata, statuta, & constitutiones: quia iuxta illas his, vel illis Præ- latis, itemq́ue capitulis Prouincialibus, vel Con- uentualibus maior, vel minor, vel nulla potestas legislatiua inest.
------------------------------------------------------------ An potestas legislatiua Ecclesiastica possit om- nibus etiam fæminis delegari. legabilem, Panormitanus ca. grauem, num. 1. de sentent. excommu. Andreas Barbatia in additionibus ad Panor- mitanum ibidem. Probatur primò ex dist. cap. grauem, vbi qui- dam ciues Pisani deputati à potestate, & populo fuere ad statuta ciuitatis edenda: si potestas con- dendi leges politicas delegatur, cur non poterit potestas condendi leges Ecclesiasticas delegari? & quòd illi deputati, essent verè legislatores, colli- gitur ex illis verbis statuerunt, & ex illis aliis, cæte- rùm cùm illi statutarij: quod etiam obseruauit Feli- nus ad illum textum notab. 1. quamuis male asse- ruerit, cōsuetudinem illam delegandi potestatem legislatiuam, à Pontifice improbari: non enim sta- tutum illud reprobatur: quia statuentes iurisdi- ctionem non habuerint: sed quia contrarium erat libertati Ecclesiæ: quòd si illa prima ratione infir- mum esset, Pōtifex id asseueraret, vt de iustitia suę constitutionis magis constaret. Secundò probo: quia iurisdictio Ecclesiastica ad causarum cogni- tionem delegari potest, vt constat ex toto tit. de offic. delegati: ergo etiam iurisdictio legislatiua Ecclesiastica delegari poterit. Par enim est ratio. Tertiò quia Pontifex propria auctoritate, & ar- bitrio speciale officium legati constituit, cum or- dinaria potestate condendi leges, vt superiùs vidi-<-P>@@ <-P>mus: ergo pro eadem voluntate poterit delegato conferre potestatem non ordinariam condendi leges Ecclesiasticas, id quod ex vsu abundè cōstat. Omitto aliud argumentum depromptum ex l. vn. §. quibus C. de nouo Codice faciendo: quo in hanc sententiam dicitur Barbatius suprà, quia ex illo §. solùm colligitur, legum compositionem, & ordi- nationẽ à Iustiniano Imperatore quibusdam fuisse delegatam; non verò potestatem ipsam ad ferẽdas leges: quod satis constat ex eodem, §. & ex l. 1. & 2. C. de vet. iur. enucl. Dico secundò, non expedit potestatem absolu- tam ferendi leges in totam Ecclesiam delegari à Pontifice alteri personæ: nam quælibet alia perso- na errare posset in scandalum, & perniciem Eccle- siæ, & Pontificis irrisionem: nullum tamen absur- dum esset delegari Concilio generali. An verò potestas ferendi leges spirituales, seu Ecclesiasticas mulieri delegari possit; Victoria re- lect. 2. de potest. Eccles. quæst. 2. principali num. 3. 4. & 5. vniuersè asserit, mulieres potestatem Eccle- siasticam habere non posse, cui sententiæ subscri- bit Sotus 4. dist. 20. quęst. 1. ar. 4. §. sed de fœminis, alios plures auctores referens, & dist. 25. qu. 1. art. 2. cuius opinionem sequitur, & dicit esse commu- nem Theologorum Emanuel to. 1. quæstionum regularium, quæst. 12. art. 2. eandem sequitur, qu. 15. art. 1. Suarez in hac materia de legibus disp. 9. sect. 1. ducitur Victoria, quia potestas illa à iure di- uino orta ordinatur ad gubernationem populi, & directionem in finem spiritualem, sed gubernatio populi, & directio in finem spiritualem iureipso diuino mulieri est interdicta 1. Cor. 14. mulieres in
dicens, siquis videtur propheta esse, aut spiritualis, co- gnoscat, quæ scribo, quoniam domini sunt madata, & 1. Timo. 2. mulier in silentio discat cum omni subiectione: docere autem mulieri non permitto, neque dominari in virum: sed esse in silentio, & Pæpuzitæ ab Epiphanio hæres. 49. August. hæres. 27. inter hęreticos nume- rantur, quòd fœminis sacerdotium attribuerint. Secundò quia in Concilio Carthaginensi 4. cui Augustinus interfuit ca. 49. & refertur in cap. mu- lier, 23. dist. & de consec. dist. 4. sancitum fuit, ne mulier, quamuis docta, & sancta, viros in conuentu do- cere præsumat, & Augustinus lib. quæstionum ver. testa. quæst. 45. & refertur cap. mulierem, & cap. est ordo. 33. quæst. 5. mulierem, inquit, constat, subiectam hæres. 49. & Corasius, l. in multis, ff. de statu homi. ait. Mulier nec magistratum genere, l. cum prætor, §. non autem, ff. de iudic. nec postulare, l. 1. §. sexum, ff. de postul. nec tutor dari potest, l. fin. ff. de tutel. nec
ff. de reg. iuris, quæ hîc copiosè Accursius com- memorat. Hæc Corasius supra num. 1. Dico tamen tertiò, mulieri potest ab Apostoli- ca sede delegari potestas ad ferendas leges, etiam aliquas, quæ à iure diuino emanauerint. Ita aliqui Theologi hîc: & probatur primò ex ca. dilecta de maior. & obedientia ibi, clericos suæ iurisdictioni subiectos propter inobedientiam, & culpas eorum. Qua- re licet ibi Honorius III. constituere videatur, vt<-P> @@0@ @@1@ officio, & iure ordinario: definit tamen habere iu- risdictionem spiritualem ordinariam, iurisdictio enim in clericos ad eos puniẽdum propter inobe- dientiam, & culpas eorum, spiritualis est, & Eccle- siastica, vt optimè obseruauit Panormitanus ibi, & Decius reg. 2. de reg. iuris in 6. num. 41. ergo etiam potest ex speciali Pontificis delegatione leges Ec- clesiasticas ferre, vt ieiunij, vel festi alicuius ser- uandi: idem colligitur ex cap. dilectæ de excessib. pręlat. cap. cum dilecta. de confirmat. vtili, vel inu- tili: tertiò quia meliori posse delegari potestatem ferendi censuras affirmat Paludanns 4. dist. 19. qu. 2. art. 1. in solutione 5. Nauarrus lib. 5. consiliorum tit. de sent. excom. cons. 73. Hugolinus, quem refert & probat Suarez 3. p. tomo 5. disp. 2. sectio. 3. num. 7. & Salmerō 1. Corin. 14. disp. 32. §. subdit, asseue- rat, non adeo turpe esse, mulierem publicè docere, vt iure diuino simpliciter ei sit interdictum: quin potiùs existimat, posse Pontificẽ maximum in eo dispensare, vt mulier publicè doceat, si sanctitate, & sapientia polleat, & dono reuelationum insi- gnita sit, vt fuit beata Catherina Senensis, quæ in consistorio apud Papam, & Cardinales non semel sermonem habuit: ergo eadẽ ratione poterit mu- lieri à Pontisice potestas ferendarum legum de- legari. Quartò probatur, quia nullo iure diuino prohi- bitum videtur, ne Papa pro sua suprema potestate, possit mulieri delegare potestatem ferendi leges, quę à solo diuino iure manare poterat: potest ergo etiam hanc delegare: qualis est lex præcipiens sub excommunicatione, ne certum quid fiat: quia solo diuino iure, & potestate potest ferri excommuni- catio, cùm contineat priuationem fructus suffra- giorum, quæ priuatio sola auctoritate diuina, seu à Deo vt auctore supernaturali manante, induci potest. Quintò si aliqua ratione potestas excom- municandi non posset dari fæminæ, maximè quia talis potestas pertinet ad claues, quæ per presby- terium cōferuntur: hęc autem ratio est nulla; quia secundum D. Thomam 4. dist. 18. quæst. 2. art. 2. Yüklə 18,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|