Innocentius IIII. in Concilio Lugdunensi Lusi-
taniæ regi Alphonsum, eius fratrem ad Remp.
gubernandam Vicarium dedit. 119. e
Innocentius IIII. Federicum II. deposuit. 119. e
Inobedientia formalis semper est peccatum. 237. b
Inquisitores fidei quatenus excommunicentur, à
iusta via deflectentes. 197. e
Intellectus Dei estdeterminatus ad assensum pro-
positionis veræ. 91. e
Intellectus versatur circa omne ens sub ratione
veri. 216. c
Intellectus noster non illustratus lumine fidei etiā
circa veritates naturaliter cognoscibilespassim
errat. 102. d
Intelligentia scripturæ mystica lex appellatur. 7. a
Intentio est actus voluntatis. 293. e
Intentio est quæ dat præcipuam formalitatem
actibus humanis. 239. d
Intentio propriè dicta fertur in finem. 204. c
Intentio nulla cadit sub præcepto. 201. d
Intentio non potest cadere sub præcepto. 204. c
Intentio quando possit cadere sub præcepto.
204. c
Intentio legis præcipuè est attendenda. 270. e, &
seq.
Intentio, & ratio legis est eius anima. 567. b, d
Intentio principis præsumitur talis, qualis est in-
tentio iuris. 544. d
Intentio & ratio legis valde distincta. 567. c
contra intentionem legis quæ fiunt, quando vali-
da sint. 270. c
Intentio quænam dicatur deuotio. 205. c
non Intentio verbis, sed verba debent intentioni
seruire. 454. b
Interlocutio Principis quandonam vim legis ha-
beat. 50. b
Interdictum in quos possit imponi. 250. e
Interdictum quantam priuationem inducat. 250. e
Interdictum quādo obliget sub mortali, & quan-
do sub veniali. 251. b, c
Interdictum quando est locale, pueri qui non sunt
doli capaces, possunt admitti ad diuina officia:
non autem doli capaces aut quando interdi-
ctum fertur in personas. 361. b
Interdum patiuntur oppidani ob dilectum domi-
ni. 250. e
Interdicto cur puniantur innocentes. 358. d
Interpretari legem naturalem solus Deus potest.
94. a, b
Interpretari legẽ eius est, cuius est condere. 167. d
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Interpretari legem eius est, cuius est condere.
552. b
Interpretari licet Concilium Tridentinum, sed
quomodo, & à quibus. 563. 564. per totum.
Interpretari legem naturæ an possit Deus. 92. e
Interpretando legem vigenti sex regulæ seruan-
dæ. 551. vsque ad 553. per totum.
Interpretes iuris ciuilis imitantur Philosophos,
qui iuxta moralem Philosophiam loquuntur. 2
Interpretatio quid, & quotuplex. 550. a, b
Interpretatio legis pertinet ad eius auctorem.
94. b
Interpretatio iuris doctoribus, & Magistris per-
missa, imò concessa est. 563. a
Interpretationes Doctorum quas tradunt de legi-
bus, quam vim habeant. 563. b
Interpretationis legum tres conditiones. 567. e. &
seq.
Interpretatio legis est anima legis. 49. b
Interpretatio legis est tacitus legis sensus. 429. e
Interpretatio, dispensatio, irritatio, & abrogatio
legis in quibus differant, & vniuscuiusque mu-
nus. 505. d
Interpretatio distinguitur in declaratoriam, restri-
ctiuam, extensiuam, & correctiuam. 551. a
in Interpretatione extensiua legis octo regulæ ser-
uandæ. 555. e. vsque ad 557. e
Interpretationis limitatiuæ, seu restrictiuæ legis
generalis, regulæ quindecim obseruandæ. 554.
d, e. vsque ad 555. d
Interpretando leges correctorias quatuor regulæ
seruandæ. 557. vsque ad 558. b
Interpretatio legitima legis eiusdem potestatis est
atque ipsa legis constitutio. 49. a
Interpretatio legis habet vim legis, & debet pro-
mulgari. 252. d
Interpretatio legum vim legis non habet donec
promulgetur. 274 b
Interpretatio legis non habet vim legis, nisi pro-
mulgata sit. 52. b
Interpretatio legis auctoritate legislatoris facta est
ipsa vita legis. 49. e
Interpretatio legũ naturaliter necessaria est. 562. e
Interpretatio legum quomodo fiat. 563. e
Interpretatio non est necessaria in manifestis.
561. a, b
Interpretatio benignior facienda est in dubio.
363. b
Interpretatio seu definitio litis à Rege quomodo
vim legis habeant. 50. b
ad Interpretationem legum quando princeps sit
adeundus. 563. c
Interpretatio legis quomodo facienda in dubiis.
561. a, b
Interpretatio legis in ambiguis, obscuris & in-
certis solius principis est. 550. d
in Interpretatione legum, vel priuilegiorum, vbi
res est dubia, maximè vtimur coniecturata
mente principis. 453. d
Interpretatio legum quomodo fiat in Academiis.
563. d, e
Interpretatio legis à superiore propriè dispensa-
tio est. 505. c
Interpretatio potest cadere in legem naturalem.
94. a, b
Interpretatio tantùm cadit in legem naturæ. 506. a
Interpretatio legis veteris ad quos pertinebat.
591. b @@
Interpretatio locum habuit in lege veteri. 591. b
Interpretatio actionũ erat pene collegium Pon-
tificum. 46. e
Interpretatio Cardinalium super Tridentino quā-
tam vim habeat. 566. b, c. & ad quid obliget.
ibid. a, b. nec debet promulgari. ibid. c
Interpretatiolegis dupliciter potest fieri à confue-
tudine. 500. a, b
Interpretatio Doctorum circa leges qualis sit.
550. c, d
Intestatus quinam dicatur decedere. 439. a
Insanabiles debet legislator extremo supplicio af-
ficere. 56. b
Insidias struere in bello licitum est. 613 c
Inspiratio Spiritus sancti quid. 443. e, &
Inspiratio Spiritus sancti priuata lex. 58. b, c
Instituta maiorum vel mos populi pro lege te-
nenda sunt, vbi Ecclesia nihil statuit. 323. c
Institutio & destructio ad eumdem pertinem.
186. c
Institutionis iuris ciuilis, quando, & à quo com-
posita, & quo fine. 4. a
Instrumentum censetur reprobatum eo ipso quod
iudex contrarium iudicat.
Inuitus potest priuilegiari seu à communi lege
eximi à Principis. 284. e
Inuitus potest absolui ab excommunicatione.
417. c
Inuoluntarium quodnam dispositionem vitiet.
448. e
Ioanna Siciliæ regina in tribunali sedens, senten-
tiam dicebat. 319. c
Ioannes Baptista fuit qui primus annunciauit re-
gnum cælorum. 580. a
Ioannes Baptista debuit circumcidi octaua die, etsi
sanctificatus fuerit in vtero. 598. d
Ioannes Baptista sibi è cœlo collatum instituit
baptisma. 573. a
Ioannes XXIII. potuit deponi à Concilio Con-
stantiensi, & cur. 175. c
Ioannem VIII. fœminam Pontificem fuisse, fabu-
losum. 188. b
Ioannis de Ianduno, & Marsilij Patauini error de
Christo soluente tributum condemnatus. 354. a
Ioannes Vvicleph, & Ioannes Hus condemnati in
Concilio Constantiensi. 193. d
Ioannis Hussi sententia de eo qui est in peccato
mortali. 136. d
Iob exercuit publica iudicia. 109. d
Iob rex Husitarum, & sanctus. 107. e
Ioiada Pontifex cur Athaliam occidi iusserit. 124. c
Ionatas fuit subiectus legibus patris Saülis. 304. a
Ioseph contraxit matrimonium cum filia Putifa-
ris. 42. e. & qua ratione. 43. a
Ioseph terram omnem Ægypti tributariam fecit
Pharaoni, præter terram sacerdotum. 355. d.
356. c
Ioseph vnus ex septuaginta duobus discipulis, qui
vocabatur Barsabas, & cognominatus est Iustus
155. a
Iosue ius gladij publico iudicio exercuit in Achā,
& liberos eius. 109. b
Iosue parauit insidias ciuitati Haim. 613. a, b
Irregularitas est grauissima pœna. 250. c
Irregularitas est grauior pœna quàm excommu-
nicatio minor. 250. c. 251. d
Irregularitas quædam non est pœna, sed indecen-
tia, & inhabilitas. 367. b
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Irregularitas, & infamia incurruntur ab ipso iure,
dependenter à sententia iudicis qua crimen de-
claretur. 396. a
Irregularitas, cùm ob peccatum constituitur, non
contrahitur nisi ob lethale. 251. a
Irregularitas propter veniale, imò interdum sine
culpa incurritur. 250. d
Irregularitas & aliæ censuræ incurruntur ante
omnem iudicis sententiam. 370. d
Irregularitas semper incurritur ante sententiam
iudicis, quia non est iudicis, sed iuris irregulari-
tatem inducere. 379. b
Irregularitas aliquando est pœna, aliquando non.
417. b
Irregularitas quando incurritur ob peccatum, &
est pœna verè, nunquam incurritur sine graui
culpa. 250. a
Irregularitatis dispensatio quatruplex. 507. e. 508. a
Irregularitatis ignorantia non excusat eiusdem
pœnæ reatum. 410. e
Irreuerentia est alloqui Deum sine attentione.
202. d
Irrita quædam omnino ab Eccllesia, & Resp.
438. a
Irrita non sunt multa quæ tamen non sunt prohi-
bita. 422. b. & seqq.
Irrita dicuntur prohibita, quæ habent perpetuam
causam. 434. b
Irrita non sunt omnia simpliciter lege humana
prohibita. 427. e. nec quando eadem lex, vel alia,
aut consuetudo declarant actum non esse irri-
tum. ibid. a
Irritare quid. 416. a
Irritare & prohibere sunt duo effectus valde di-
stincti. 425. a
Irritare potest lex humana actus aliàs legitimos.
418. a, b
Irritatio quid. 318. b
Irritatio sæpe non est pœna. 422. d
Irritatio interdum est pœna, interdum verò non.
417. a, b
Irritatio, dispensatio, interpretatio, & abrogatio
legis in quibus differant, & vniuscuiusque mu-
nus. 505. d
Irritatio an sit effectus legis. 62. a, b, c
Irritatio, obligatio, & punitio effectus legis. 559. b
e. 560. b
Irritatio quomodo siat. 416. a, b
Irritatio dupliciter fieri potest. 416. c
Irritationem potest remouere consuetudo à pro-
hibitione. 494. c
Irritatio solet per effectus declarari. 431. e
Irritatio est separabilis à prohibitione, & quasi
pœna. 494. c
ad Irritationem sufficit vna promulgatio facta in
curia principis, vel in metropoli regni. 436. a
ad Irritationem sufficit simplex prohibitio. 421. e
Irritatio quando per ignorantiam impediatur.
417. a, b, c
Irritatio fauorabilis non impeditur per ignoran-
tiam. 417. c
in Irritatione voti quid requiratur. 207. a
Isaac quomodo nocens. 85. b
Isaac occidi quo iure Deus mandauerit. 85. e
pro Israëlitico populo solo lata est lex vetus so-
lúmque illum obligauit. 576. d
Israëlitæ ante legem Christi fuerunt iusti nomine
tenus. 588. b, c, d @@
Israëlitico populo cur facta est Messiæ promissio.
577. c
Iubilæi priuilegia sunt strictè interpretanda. 540. e
Iuda tribus quas prærogatiuas habuerit. 577. b
Iuda, & domus Dauid Deus habuit peculiarem
curam. 577. b
Iudas Galilæus auctor sectæ Galilæorum quis fue-
rit. 106. c
Iudæam per tyrannidem occuparunt Romani.
226. d
Iudæi secundùm statum legis serui erant. 589. a
In Iudæis valde imperfecta fuit potestas legislati-
ua. 150. c
Iudæis modò non est necessaria lex vetus. 594. e
Iudæis quomodo dederit Deus præcepta non bo-
na. 571. a, b
Iudæi existimarunt legem veterem æternam esse.
591. b, c
Iudæi in quibus prohibiti fuerint communicare
cum gentilibus. 606. d, e
Iudæi habuere cor lapideum, Christiani cor car-
neum, & molle. 623. d
Iudæi fasciis veteris legis inuoluuntur, non Chri-
stiani. 595. e
Iudęorum & Æthiopum erat magna consensio in
rebus pertinentibus ad religionem. 607. e
Iudæi sacerdotes nunc non sunt legitimi. 150. d
Iudaicum populum tot præceptis onerare necesse
fuit & cur. 102. a
Iudicandum est secundùm legem, etsi dura videa-
tur. 297. c
Iudices à Deo positi vocantur Dij. 107. a
Iudex quid respicere debeat. 103. b
Iudices & magistratus voluntatem Dei legibus
explicant. 107. b
Iudex debet inuigilare clementiæ. 103. b
Iudex tenetur ratione stipendij iustitiam facere.
406. c
Iudices ordinarij habent iurisdictionem limita-
tam. 21. d, e
Iudex in seipsum nemo est. 376. d
Iudex in sua causa nemo esse potest. 316. a
Iudices supremi possunt pœnam remittere. 408. b.
& quando ibid. d, e
Iudici non licet de lege iudicare, sed secundùm
ipsam. 408. a
Iudicis potestati quicquid permittitur, id iuris ne-
cessitati non subiicitur. 531. c
Iudicum officium in interpretandis legibus. 502. a
Iudex potest interpretari legem inter partes inter-
pretatione obligante, & necessaria. 552. c
Iudex quando possit legem interpretari. 500. a, b
Iudices deficiente iure peculiari quomodo iudi-
care debeant. 132. e
Iudex ad quid recurrere debeat deficiente vtroque
iure, & consuetudine. 501. b
Iudices solo iudicio, & consensu non possunt in-
ducere leges, nisi eorum decreta fuerint à Prin-
cipe vel Rep. approbata. 502. a
Iudex cùm in aliqua causa sententia manifesta est,
ad similem procedere debet. 49. c
Iudices de particularibus & præsentibus determi-
nant. 100. d
à Iudice non suo nemo potest ligari, aut absolui.
313. e. 331. e
Iudicis non legitimi sententia nulla est. 226. c
Iudex non potest damnare reum antequam au-
diatur, quod lex potest. 376. e
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Iudex, si non possit vni subueniri, nisi alter læda-
tur, commodius est si neutrum iuuet, quàm si
grauaret alterum. 409. a
Iudex obligatur ad imponendum pœnam lege
præscriptam. 407. e, & seq.
Iudex debet interpretari pœnas de minori. 369. e,
nisi sit de culpa. ibid. a
Iudex quomodo debeat pœnam iudicare. 408. b
Iudex non condemnatus ad pœnam lege præscri-
ptam tenetur ad restitutionem. 404. d
Iudex quoties potest obligare ad pœnam per sen-
tentiam, non potest lex obligare ante senten-
tiam. 376. a
Iudices non taxantes pœnam lege præscriptam &
alij ministri iustitiæ quando teneantur ad resti-
tutionem. 405. c, d, & seq, & a, b, 406. e, & a, b,
407. b
Iudex quomodo debeat procedere ad pœnam au-
gendam vel minuendam. 408. c, d, e, & seq.
Iudici cuicunque delegato prohibitum est iure
communi accipere aliquid præter esculenta, &
poculenta. 540. c
Iudices accipientes munera contra leges, an acqui-
rant dominium. 383. e, 384. a
Iudices inferiores constituti à Tyranno, non pec-
cant ius dicendo. 227. e
Iudices designati à tyranno non peccant exercen-
do suum officium. 141. c
Iudex potest in suo territorio punire delictum
commissum extra illud. 331. a
Iudex domicilij quatenus possit punire delinquen-
tem extra illud. 335. c
Iudici, aut carcerum custodi non licet dare consi-
lium reo vt effugiat. 402. a
Iudex Ecclesiasticus ratione naturali potest pœnis
legibus ciuilibus taxatis clericos punire. 353. b
Iudex Ecclesiasticus potest clericis violantibus le-
ges ciuiles eandem pœnam infligere, quę laicis
statuta est. 345. a
Iudex sæcularis non potest præcipere sub pœna
excommunicationis, nec Ecclesiasticus sub
mortali. 221. c
Iudices sæculares in quibus possint Ecclesiasticis
præcipere, & sententia cogere. 349. a, b, c, d
Iudices appellantur gubernatores in libro Iudi-
cum. 619. b
Iudicare neminem licet quin ante audiatur, & se
defendat. 377. e, & seq.
Iudicium est Dei. 107. c
Iudicium Dei quomodo nos obligat. 12. e
Iudicium practicum Dei de agendis est exemplar
nostri. 12. e
Iudicium de internis est proprium Dei. 196. d
Iudicia recta semper sunt in lege diuina. 15. d
Iudicia olim exercebantur in foribus ciuitatis.
219. b
Iudicium temerarium nulla ratione honestari po-
test. 89. b
Iudicia sunt agenda iuxta formam præscriptam
per leges loci, ad quas peregrinus debet se ac-
commodare. 129. c
Iudicium redditur in inuitum. 230. d
Iudicium est nullum quando est à iudice potesta-
tem non habente. 226. b
Iudicium temerarium contra iustitiam. 239. a
Iudicia forensia cur delictum appellentur. 109. d, e
Iudicia publica exercere licet Christianis. 109. c
Iudicia sanguinis interdicuntur clericis. 125. d
@@
Iudicium vsurpatum est peccatum. 227. c
in iudicijs fauendum est reo, ac possessori. 552. a
Iudicium nostrum est quasi notificatio, & pro-
mulgatio iudicij, & voluntatis diuinæ. 12. b
Iudicium de honestate, vel turpitudine actus, non
est omnino necessarium ad rationem legis.
15. c
Iudex proprius si pars apud eum petat satisfactio-
nem, poterit aduersariũ censuris cogere, etiamsi
delictum commissum sit extra territorium.
341. e
Iudicialia præcepta quæ in lege veteri. 587. a
Iudicialia ad quatuor capita reuocantur. 587. b
Iudicialia non erant principaliter propter signifi-
cationem. 609. a
Iudicialia primariò fuerunt instituta ad regimen
populi, secundariò ad significandum. 587. c
Iudicialia fuerunt determinatiua moralium perti-
nentium ad proximum. 586. e
Iudicialia non sunt lethalia. 607. d
ad Iudicialia spectabant leges de irritatione voto-
rum, de permissione repudij, &c. 587. d
Iudicialia præcepta nulla tradidit Christus. 622. e
Iudicialia legis veteris sunt omnino abrogata.
595. e
Iuliæ nouercæ Antonini Caracallæ impia vox.
314. b
Iuliani Apostatæ impietas erga Christianos. 260. a
Dostları ilə paylaş: |
