İran İslam İnqilabının rəhbəri cənab Ayətullah Xamenei

Daha çox sui-istifadə etmək üçün qadını pozğunluğa sürükləmək

İri kapitalistlər, xəbis və mənfur siyasətçilər və məxfi qurumların idarəçiləri fikirləşdilər ki, siyasi və iqtisadi işlər üçün bu vəziyyətdən daha yaxşı istifadə edə, qadını pozğunluğa sürükləyə bilərlər. Bəli, oralarda elm və siyasət də var. Qadınlar elm və siyasətdə də irəliyə gedirlər. Amma nəyin hesabına? İndinin özündə də ümumi qadınlar - doktor, mütəxəssis, yazıçı, yaxud görkəmli şəxs olan dörd xanım yox - qərb sivilizasiyasından çox həzz alan Avropa və Amerika ölkələrində çətin və acınacaqlı şəraitdə yaşayırlar. Həyat yoldaşlarının zülmünə, məcburən onların boynuna qoyulan ağır və çətin işlərin zülmünə dözürlər. Bununla yanaşı qadını cəmiyyətə daxil etdiklərini göstərmək istəyirlər. Halbuki onlar üçün düşünmək, fikirləşmək və qərar vermək imkanı da yoxdur.

Ölkə qadınları ilə görüşdə çıxışdan; 16 yanvar, 1990

Ehtiras cəhətinin gücləndirilməsi - məyusluq, üsyan və puçluq amili

Sənaye ölkələrində insanın ehtiras cəhətinin gücləndirilməsi onların bütün gənclərini məyusluğa, ümidsizliyə, bütün ənənələrə, müqəddəslərə və ictimai sistemlərə qarşı üsyankarlığa və nihilizmə sövq etmişdir.

İncəsənət işçisi olan qadınlarla görüşdə çıxışdan; 31 may, 1984

Sionizm özbaşınalığı - beynəlxalq hegemonluğun aləti

Dünyada fəsad törədən sionizm mədəniyyətinin məqsədi budur ki, iffəti, qadın və kişi arasındakı hicabı ortadan götürsün. Cinsi özbaşınalıq beynəlxalq hegemonluğun ən böyük alətlərindəndir. Dünyanın harasında bir xalqı fəsada sürükləmək istəsələr, onları pozğunluğa çəkirlər. Harada bir xalqı insani şəxsiyyətindən uzaqlaşdırmaq istəsələr, onları hüdudsuz çılpaqlığa yaxınlaşdırırlar. Bu iş dünyanın hər yerində mümkündür.

Cümə namazı xütbəsindən; 6 yanvar, 1984

Ehtirasları yaymaq üçün qərblilərin proqram hazırlaması

Bir yol şəhvətlərin yayılması və onun yollarının açılması idi. Təkcə İslam dini yox, bütün dünya dinləri (lakin İslam dini digər dinlərdən daha intizamlı və daha dəqiq idi) insanların şəhvətlərinin özbaşına buraxılmasına qarşıdırlar. Dinlər şəhvətlər üçün qayda və hədd müəyyənləşdirib. İnsan ruhunun yetişdirilməsi şəhvətləri məhdudlaşdırmadan mümkün deyil. İnsanın şəhvətləri heç bir sərhəd tanımasa, heyvan kimi olub insani tərəqqiyə nail olmayacaq. Buna görə də dinlər şəhvətpərəstliklə müxalifdir.

Deməli, hər bir cəmiyyətdə dinlərlə sadə və asan mübarizə yolu budur ki, şəhvətlərin özbaşına buraxılması üçün yolları açsınlar. İranda bu işi başladılar. Onun yollarından və bu sahədə görülən ən mühüm işlərdən biri hicabın qadağası idi. Onun yollarından biri şərabxorluğu yaymaq idi; onlar bu işi gördülər. Başqa birisi bu idi ki, qadınla kişi arasında olan məhdud rabitəni sındırsınlar. Bu, sınaqdan keçirilmiş işlərdəndir. Yeni cihazlar və sivilizasiyanın inkişafı, məsələn, kinoteatrlar, radio-televiziya və sair vasitələr də onlara bu işləri cəmiyyətdə asanlıqla görmək imkanı verirdi. Bu sadalananlar hələ elm, savad, düşüncə və zehnə aid olmayan işlərdir.

Bəziləri səhvən elə düşünürlər ki, şəhvətlərin yayılmasına səbəb olan amil elm və bilikdir. Xeyr, elm və bilik ikinci məsələdir. Birinci məsələ yalnız mədəni məsələlər - fikir, elm və cins fəsadının yolunu açmaq və xalqın həyatını pozğunlaşdırmaq idi. Bu birinci iş idi. Bunu etdilər. Buna görə də İranda, eləcə də digər ölkələrdə qərblilərin bu hücumu ilə yoldan çıxan ilk şəxslər savadlılar deyildilər. Savadsızların çoxu idi, indi də belədir.

Zalım şahlıq rejimi dövründə fəsada qərq olanların əksəriyyəti savadsızlar və cəmiyyətin orta təbəqəsi idilər. Bəli, rifah təsirlidir, kömək edir. Rifah, israfçılıq və məişətin asayişi onların izlədiyi və planlaşdırdığı fəsada kömək göstərirdi. Bu bir məsələ idi.

Elmi hövzə və universitet tələbələri ilə görüşdə çıxışdan; 19 dekabr, 1990

Gənc nəsli kənarlaşdırmaq üçün fəsad və pozğunluğu yaymaq siyasəti

Bu məsələnin (pis hicablılığın) özü barəsində bir-birinin yanında iki məsələ mövcuddur, onları deməliyəm: biri budur ki, Qərbin bizim ölkəmizdəki istismarçı siyasəti fəsad və pozğunluğu yaymağa əsaslanmışdır. Heç kəs bu məsələdə şübhə etməməlidir. Onlar düşünürlər ki, bu vasitə ilə bizim nəsillərimizi, xüsusən də gənc nəsli, oğlan və qızları inqilabi şövqdən, inqilabi fəallıqdan, iş və quruculuqdan ayırıb, cinsi məsələlərə və pozğunluqlara məşğul etsinlər.

Əlbəttə, fikirləri düzgündür də. Əgər bir məmləkətdə belə hallar yayılsa, gənclər işlə, fəaliyyətlə və quruculuqla məşğul olmaq əvəzinə bəzənməklə, paltar geyinməklə, ehtiraslarını doyurmaqla, həvəsbazlıqla və bu kimi işlərlə məşğul olacaqlar. Bu məmləkətin aqibəti çox pis və acı olacaq. O xalqın işi bitəcək; xüsusən də bizim xalqımız kimi quruculuq dövründə olan bir xalqın.

Bizim quruculuq üçün bütün xalqın, xüsusən də gənc nəslin əzəmətli və hərtərəfli hərəkətinə ehtiyacımız var. Bizim məmləkətimizdə bu işləri görürlər. Bizim məlumatımız var ki, hal-hazırda İranda beynəlxalq güclər tərəfindən bu pis geyimlərə, hicabsızlığa, münasib olmayan libaslara, dünyada həm cinsi baxımdan, həm ehtiras baxımından azğın adamlar kimi tanınanların təbliğinə rəvac verilir. Biz bundan xəbərdarıq. Həmçinin xəbərimiz var ki, bizim bəzi qafil gənclərimizin sevdiyi və geyindiyi bəzi geyimləri və paltarları bəzi qruplaşmalara bağlı olan və müxtəlif adlarla fəaliyyət göstərən mağazalar satırdılar. Həm də ucuz qiymətə satırdılar. Halbuki digər paltarlar baha idi. Yaxud misal üçün, parçası çox ucuz deyil, amma bizim cəmiyyətimizdə bu paltarı bəzi mağazalarda çox ucuz satırdılar.

Bəli, bunlar nə üçündür? Ondan ötrüdür ki, xalqı, xüsusən də gənc nəsli və ən çox təhsilli gəncləri belə kiçik, dəyərsiz, inqilabın proqramından uzaq olan məsələlərlə məşğul etsinlər. Bunu hamı bilsin. Təbii ki, xalq bu hadisələrin qarşısında laqeyd qala bilər. Siz görün bu gün ölkə gənclərinin neçə mini, yaxud neçə milyonu mübarizə səhnələrində, quruculuq cihadında, savadlandırma hərəkatında və digər orqan və qurumlarda inqilab üçün və xalq üçün işləyirlər. Bu gənclər kimlərdir? Bu məmləkətin gəncləridirlər.

Müsahibə; 23 aprel, 1985