İŞİD-lə üz-üzə
Yüklə 1,62 Mb. Pdf görüntüsü
|
| On doqquzuncu fəsil
Deyr əl-ədəs kəndi Əbu Hamid iclasdan sonra Fatimiyyun briqadasının kəşfiyyatçılarına tapşırdı ki, qərargahın və Hizbullahın kəşfiyyatçıları ilə birlikdə Təll-Əntər bölgəsini öyrənsinlər. Kəşfiyyat rəisimiz ağa Sədaqət bir neçə sutka soyuq havada tülkü çalası kimi bir yerdə qaldı. Lakin düşmən hərəkətliliyi duyub çox tezliklə bölgədə mövqelərini gücləndirdi və oraya hücum etmək mümkün olmadı. Hacı Qasim yanımıza gəldi. Gec tərpənib fürsəti fövtə verdiyimizə görə çox narahat idi. 138 Buna görə əmr gəldi ki, Təll-Əntər yerinə Deyr əl-ədəs kəndinə hücum olunsun. Seyid İbrahim əməliyyat günü ayağının gipsini açıb xüsusi təyinatlı birləşməsi ilə birgə hücuma hazırlaşdı. Əməliyyat komandiri Höccət ləqəbli Məhəmmədrza Xavəri idi. Maşın sürə bilmədiyinə görə Əbu Hamid mənə tapşırdı ki, onu istədiyi yerə aparım. Əməliyyat təxminən axşam saat 10-da başladı. Seyid İbrahim şəxsi heyəti ilə kəndə girdi. Onlardan sonra Seyid Həkimlə Fədayinin döyüşçüləri növbə ilə kəndə girdilər. Ürəyim onların yanında qalmışdı, bir yolla özümü oraya yetirmək istəyirdim. Əbu Hamidə yaxınlaşdım. Həyəcanla ratsiyadan danışırdı. Dedim ki, mən də döyüşə getmək istəyirəm. Hirslənib dedi: “Lazım deyil! Sən burda qalmalısan!” Geri qayıtdım. Ancaq inadkar ruhum məni rahat buraxmırdı. Atışma səsləri gələndə çox həyəcanlanırdım. Uzaqdan bir BMP gəlib anbarın önündə dayandı. Uşaqlar köməkləşib sursatları və balıq konservlərini yükləməyə başladılar. Mən də kömək etmək üçün tez onlara yaxınlaşdım. 139 Axırıncı sursat qutusunu qoyanda özüm də minib qapını bağladım. Təll-Səğirdən Deyr əl-ədəs kəndinə gedən yol təhlükəli idi. O vaxta qədər düşmən bizim maşınlarımızdan iki-üçünü vurmuşdu. Yolda BMP xarab oldu və raketlə vurulub yanmış başqa bir BMP-nin yanında dayandı. Mən kiçik bacadan baxırdım. Suriyalı sürücü başına vura- vura maşından endi, tez ratsiya ilə əlaqə saxlayıb köməkçi göndərmələrini istədi. Köməkçi gələnə qədər ötən bir neçə dəqiqə ərzində bütün bədənim tərlədi; istidən yox, hər an raketlə vurulma qorxusundan. Axırda yeni bir BMP gəldi. Sürücüsü dedi: “Mən arxadan sənin BMP-nə bərk vuracam, bəlkə işə düşdü”. Arxadan bir neçə dəfə maşına bərk vurdu; konservlər başıma tökülür, içalatım laxlayırdı. Öz-özümə “İşə düş! İşə düş!” dediyim yerdə birdən motorun səsini eşidib rahat nəfəs aldım. BMP Deyr əl-ədəs kəndinin girişində saxladı və mən tez maşından endim. Gördüyüm ilk adam Vəhid adlı bir dostum oldu, ağız nahiyəsindən yaralanmışdı. Sursatları və qida maddələrini boşaldıb onu maşına mindirdim. 140 Atışma bir an da dayanmırdı. Uşaqlar sonunda dağılmış bir məscid yerləşən prospektin iki tərəfindəki divarların və üst-üstə tökülmüş köhnə daş və taxta parçalarının arxasına sığınmışdılar. Mənə dedilər ki, yola çıxsan, məscidin minarəsindəki düşmən snayperi dərhal vuracaq. Mən Fədai adlı bir döyüşçü ilə birgə idim. Prospektdən irəli getmək olmurdu. Qərara gəldik ki, evlərin divarlarını dəlib ev-ev irəliləyək. Fədai silahının süngüsü ilə, mən də bir boru ilə divara zərbə endirirdim. Bu minvalla bir neçə ev irəliləyib bir küçəyə çatdıq. Əbu Rüqəyyə ləqəbli bir dostum partlayış dalğasına düşmüşdü, vəziyyəti yaxşı deyildi, küçənin bir tərəfində divarın yanında oturmuşdu. Ona yaxınlaşıb düşmənin olduğunu ehtimal etdiyim səmtə doğru mövqe seçdim. Gözlədim ki, digər uşaqlar da gəlsinlər, yavaş- yavaş evləri yoxlayıb irəliləyək. Birdən küçənin sonunda 14,5 mm çaplı bir topu daşıyan maşının keçdiyini gördüm. Əbu Rüqəyyə ilə birlikdə silahlarımızı tuşlayana qədər keçib-getdi. Yerə uzandıq, qayıdan kimi ona atəş açmağa başladıq. 141 O da tez dövrə vurub qayıtdı, bildi ki, oradan bizə atəş aça bilməyəcək. İrəlilədikcə sayımız azalırdı. Canlı qüvvə sanki yoxa çıxmışdı, batalyon və bölükdən xəbər-ətər yox idi. Bir yerdə bir bölük komandirinin təkbaşına vuruşduğunu gördüm. Başqa bir küçədə də yalnız üç-dörd nəfər qalmışdı. Mən uşaqların bir neçəsi ilə birgə bir neçə evə yerləşdim. Bəzi uşaqlar sevincək gəlib deyirdilər ki, iki-üç düşməni məhv ediblər. Düşmən topunu gördüyüm küçə ilə irəlilədik. Orada Seyid İbrahimi və başqa bir neçə nəfəri gördüm. Mənə dedi ki, şəxsi heyətindən beş nəfərlə sol tərəfdən gedim, özü də sağdan hərəkət etsin. Gedib ikimərtəbəli bir evə girdik. Ehtiyatla ikinci mərtəbəyə qalxdım. Təmiz idi. Pəncərənin yanında dayanıb ehtiyatla bayıra göz atdım. Küçənin sonunda bir evin önündə təxminən yeddi-səkkiz düşmən döyüşçüsü vardı. “Ya Hüseyn” yazılmış bir bayrağı götürüb ələ salırdılar. Tez nişan alıb atəş açdım. İkisini vura bildim, digərləri qaçdı. Aşağı enib Seyid İbrahimə xəbər verdim. Dedi: “Tez həmin evə gedib təmizləyin”. Biz ora çatanda hamısı qaçmışdı. 142 Həmin ev onların əsas qərargahlarından biri idi. Otaqlarda rabitə aparatı, bir raket oturacağı və çoxlu sursat vardı. Əşyalara baxdığım yerdə pəncərədən gördüm ki, təxminən iyirmi silahlı heç bir ehtiyat etmədən, qorxmadan küçədən evə doğru gəlir. Dərhal atəş açmağa başladıq. Yerə uzandılar. Seyid İbrahimə xəbər verdim. Onlar da həmin ərazini atəşə tutdular. Tez evin damına çıxıb oradan atəş açdım ki, evin tamamilə bizdə olduğunu bilsinlər və yaxınlaşmaq fikrinə düşməsinlər. Həmin ev və ələ keçirdiyimiz ətraf evlər silah-sursatla dolu idi. Seyid İbrahimə dedim ki, məhəlləni saxlamaqdan ötrü mənə on döyüşçü versin. “Bizim özümüzə də döyüşçü lazımdır” dedi, ancaq uşaqlardan dördünü mənimlə göndərdi. Vəziyyət sakitləşmiş kimi görünürdü, ancaq elə deyildi. Küçədə dayanıb mövqeyimizi araşdırdığım yerdə birdən bir silahlı bir evin hasarından aşıb küçəyə çıxdı. Hər ikimiz özümüzü itirdik, bir neçə saniyə bir-birimizə baxdıq, sonra hər ikimiz sürətlə daldalandıq. Uşaqlar tez həmin ərazini atəşə tutdular. Silahlılar həmin evlərdən və orada qoyduqları silah-sursatdan keçə bilmirdilər. Tez-tez küçənin 143 başındakı ağacların arxasından da boylanıb baxırdılar, biz də onlara atəş açırdıq. Ratsiyada çox səs-küy vardı, kənddən müxtəlif xəbərlər gəlirdi. Bildim ki, uşaqların çoxu digər bölgələri qoruya bilməyib kəndin girişinə qədər geri çəkiliblər. Yerləşdiyimiz ev ən ön xətt sayılırdı və biz bağdan açılan top atəşlərinə məruz qalırdıq. Bu zaman uşaqlardan Sabiri adlı biri bir Şilka zenit-raket kompleksinin üstündə köməyə gəldi. Maşının üstünə 14,5 mm çaplı top yerləşdirilmişdi. Ona bir hədəf verdim, nişan alıb bir neçə dəfə atəş açdı. Sürücüsü suriyalı olan başqa bir Şilka da vardı, ancaq sürücü döyüşə qatılmayıb geri qayıtdı. Seyid İbrahim günbatana yaxın ratsiyadan bildirdi ki, problem yaranıb və bizim evlərimizə sarı gəlir. Fatimiyyun snayperlərindən Seyid Əli Musəvi də yanında idi. Tez dedim ki, evin bir hissəsinə yerləşsin və arabir atəş açsın. Snayperin səsi fərqlidir. Düşmən bizdə snayper olduğunu biləndə canına qorxu düşür və müəyyən qədər özünü yığışdırırdı. Bu zaman bölük komandirlərindən Məhəmməd Tənha peyda oldu. Bölüyünün 144 harada olduğunu bilmirdi. Tez ikinci mərtəbəyə qalxıb pulemyotla düşmənə atəş açdı. Orada hər kəs düşmənin qarşısını almaqdan ötrü əlindən gələni edirdi. Uşaqların ikisini yandakı evin damına göndərdim, amma onlar yan küçəyə döndülər və daha qayıtmadılar. Vəziyyət çox ağırlaşmışdı. Düşmənin atdığı top mərmiləri yerləşdiyimiz evləri titrədirdi. Qorxurduq ki, sayımız bundan da azalar. Hamımız səs-küy salıb “Ləbbeyk ya Zeynəb”, “Hizbullah! Maşallah!”, “Ya Hüseyn” qışqırırdıq ki, düşmən qorxub geri çəkilsin. Şüardan sonra uşaqların biri rövzə oxuyurdu. Daha çox düşmənin bizi mühasirəyə almasından qorxurduq. Uşaqları ruhlandırmağa çalışır, qorxmasınlar deyə arxamızdakı yolun açıq olduğunu söyləyirdim. Seyid İbrahimə dedim: “İrəli getmək istəyirəm. Görüm bu lənətə gəlmiş topu vura biləcəm, yoxsa yox”. Dəra vilayətinin məhsuldar torpağı var, amma irili-xırdalı daşlarla doludur. Əkin zamanı böyük daşları toplayıb sahənin kənarına düzürlər. Mən sürünə-sürünə belə daşların arxasına çatdım. Düşmən topunun yerini öyrənmək üçün başımı qaldıran kimi məni görüb atəşə tutdular. Mən |