50-Cİ DƏRS: TƏFƏKKÜR VƏ CƏZALANDIRMANIN KÖMƏYİ
Özünütərbiyədə insanın ilk yardımçısı təfəkkür, düşüncədirƏgər düşyaya başı qatışmış insan ölümü, qəbr sorğusunu, Allahın cəzasını unudursa, o özünə nəzarət edə bilməz. Ölümü unutmaq qəflətdən doğur. Qəflətdə olan insan günahlarına, əxlaqi nöqsanlarına biganə qalır. Qəflət, özündən xəbərsizlik dərin ruhu xəstəliklərdəndir. Bu dərdin dəvası insanın öz aqibəti barədə düşünməsidir. Həzrət Əli (ə) buyurur: “Hər kəs qəlbini düşüncə ilə abad etsə, batin və zahir əməlləri yaxşılaşar”.
İnsanın özünü tərbiyəsində səmərəli tədbirlərdən biri onun yol verdiyi günaha görə özünü cəzalandırmasıdır. Günahları tərk etmək qərarına gəlmiş insan nəfsinə xəbərdarlıq edir ki, əgər günaha yol versən, səni cəzalandıracağam. Məsələn, əgər qeybət etsən, bir gün oruc tutacaq və ya bir həftə zərurətdən artıq danışmayacağam. Əgər insan hər günaha yol verəndə bir neçə saat yandırıcı yay günəşinin altında dayanmaqla cəhənnəm odu haqqında düşünsə, çox faydalı olar.
Əmmarə nəfsi bu cür cəzalandıran insan şeytanın nüfuz yollarını bağlayır. Maraqlıdır ki, evdə görpəni kiçik səhvinə görə cəzalandıran valideyn nə üçün böyük günahlara görə özünü cəzalandırmır?!Həzrət Əli (ə) buyurur: “Nəfsi cilovlamaql, pis adətdən uzaqlaşmaq üçün ac qalmaq çox faydalıdır”; “Nəfsini daim cəzalan4458dıran insan xeyir tapacaq.”
Dostları ilə paylaş: |
