a- Tek (ünik) nüsha (bilinen tek nüsha),
b- Nadir nüsha,
c- Eski tarihli nüsha,
d- Müellif hattı (Müellif yazısı) olan nüsha (esas nüsha),
e- Müellifin söyleyerek yazdırdığı nüsha (müellif nüshası),
f- Müellife okunarak kontrol edilmiş ve düzeltilmiş nüsha (sima� kaydı olan nüsha),
g- Müellif müsveddesinden tebyiz edilmiş (temize çekilmiş) nüsha,
h- Müellif nüshası ile karşılaştırılmış nüsha (mukabele kaydı olan nüsha),
i- Müellif nüshasından istinsah edilen nüsha,
j- Müellifin yaşadığı devirde istinsah edilmiş olan nüsha,
k- Müellifin yaşadığı devre en yakın bir tarihte intinsah edilmiş olan nüsha,
l- Mevcut nüshalar içinde tamam olan nüsha,
m- Sanat değeri taşıyan nüsha (yazı, tezhip, minyatür ve cilt bakımından),
n- El yazma esere sahip olan kişi hakkındaki kayıt (temellük kaydını taşıyan nüsha),
o- Yazmanın önemli bir kişi adına (padişah, sultan, devlet adamı) veya kütüphanesi için yazılmış olması.
Bunlar, yazma eserlerin değerini arttıran ve onların değerlendirilmesinde göz önünde tutulması gereken özelliklerdir.
3.TELİF METODLARI :
Yazma eselerde, eseri yazan kimse müellif (yazar)'dır. Bir de bu eseri kâğıt üzerine geçiren, yazan kişi ; müstensih (hattat) vardır. Müellif, eseri telif eder, müstensih bundan veya daha sonra meydana gelmiş olan çeşitli nüshaları birinden istinsah (kopya) ederek çoğaltır. Bunun sonucu olarak yazma eserin meydana getirilmesinde emeği olan müellif ve müstensihe karşılık, iki türlü de tarih vardır ki biri eserin müellifi tarafından telif edildiği (yazıldığı) telif tarihi, diğeri ise, müstensih tarafından istinsah (kopya) edildiği istinsah tarihi'dir. Yazmaların bibliyografik künyelerinde bu iki tarihin de tesbiti gerekir.
Yazma eserlerin ilk nüshası "müellif nüshası"dır ki bu da iki şekilde olabilir:
Dostları ilə paylaş: |
