: Hristiyanlıkta bir batıl akide. (Bak: Teslis)
Bazı Hristiyanların, İsa’nın (A.S.) (hâşa) Allah’ın oğlu diye uydurdukları batıl inanışın neticesi olarak İlahî kudsiyetin bu velediyet yoluyla İsa’ya (A.S.) ve bir kısım ruhbanlarına geçtiğini ve dolayısıyla da papaz, Allah’ın mutlak vekili ve günahkârları affetmek salahiyeti gibi imtiyazlara sahib olduklarını iddia etmeleridir ki, İsa (A.S.) zamanındaki Hristiyanlıkta ve İslâm dininde bu inanış reddedilir. (Bak: Teokrasi)
«İslâmiyet, tevhid-i hakiki dinidir ki; vasıtaları, esbabları iskat ediyor. Enaniyeti kırıyor, ubudiyet-i halisa te’sis ediyor. Nefsin rububiyetinden tut, ta her nevi rububiyet-i batılayı kat’ediyor, reddediyor. Bu sır içindir ki; havastan bir büyük insan tam dindar olsa, enaniyeti terketmeye mecbur olur. Enaniyeti terketmiyen, salabet-i diniyeyi ve kısmen de dinini terkeder..
Şimdiki Hristiyanlık dini ise: “Velediyet Akidesi”ni kabul ettiği için, vesait ve esbaba te’sir-i hakiki verir. Din namına enaniyeti kırmaz; belki Hazret-i İsa Aleyhisselâm’ın bir mukaddes vekili diye, o enaniyete bir kudsiyet verir.» (M.437) (Bak: 1753.p.)
Dostları ilə paylaş: 
