İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

57-qqACB `D2 : Omurganın en son kemiği. “Us’us” denilen küçük kemik. Herşeyin kuyruk dibi ve nihayeti. Hadis-i Şerifde ismi geçen ve insa­nın kuy­ruk so­kumundaki en küçük kemik diye ifade edilen acbüzzenebe dair hadis-i şeriflerden biri şöyle­dir:

­`Å6 «h­< ­y²X¬8«— «s¬V­' ­y²X¬8 ¬`²9 Åg7~ ­`²D«2 ެ~ ­~«hÇB7~ ­y­V­6 ²_«< «•«…³~ ¬w²"! Ç u­6

Yani, “Bütün Âdem oğullarını toprak yiyecektir, kuyruk kemiği müs­tesna. Her Âdem oğlu bundan yaratılmıştır ve bundan terkib olunacaktır.” ⁽⁴⁾

58- Mezkur hadiste geçen ve mahiyeti oldukça derin olan acbüzzeneb bir âye­tin tefsiri münasebetiyle şöyle izah ediliyor:

«(30:27) ¬y²[«V«2 ­–«Y²;«~ «Y­;«— ­˜­f[¬Q­< Åv­$ «s²V«F²7~ Η«f²A«< >¬gÅ7~ «Y­;«—

“Yani: Sizin haşirde iadeniz, dirilmeniz, dünyadaki hilkatinizden daha ko­lay, daha rahattır.” Nasıl ki bir taburun askerleri istirahat için da­ğılsa, sonra bir boru ile çağırılsa, kolay bir surette tabur bayrağı altında toplan­ma­ları; yeniden bir tabur teş­kil etmekten çok kolay ve çok rahattır. Öyle de; bir bedende birbiri ile imtizaç ile ünsiyet ve münasebet peyda eden zerrat-ı esa­siye, Hz. İsrafil’in (A.S.) sûru ile Hâlik-ı Zülcelal’in emrine “Lebbeyk” de­meleri ve toplanmaları, aklen birinci icaddan daha kolay, daha mümkündür. Hem bütün zerrelerin top­lanmaları belki lâzım değil. Nü­veler ve tohumlar hükmünde olan ve hadisde “Acb-üz-zeneb” tabir edilen ecza-i esasiye ve zerrat-ı asliye, ikinci neş’e için kâfi bir esastır, temeldir. Sâni-i Hakîm be­den-i insanîyi onların üs­tünde bina eder.» (S.524)

Bir atıf notu:

-İnsan vücudunda bazı zerreler yüksek vazifelerde elde ettikleri manevi te­nevvürle, ikinci neş’eye medar olmak liyakatını kazanabilirler, bak: 4089, 4093.p.lar.

59- «Zahire nazaran, haşirde, ecza-yı asliye ile ecza-yı zaide birlikte iade edilir. Evet, cünüb iken tırnakların, saçların kesilmesi mekruh ve bedenden ay­rılan herbir cüz’ün bir yere gömülmesi sünnet olduğu ona işarettir. Fakat tah­kike göre, nebata­tın tohumları gibi “Acb-üz-zeneb” tabir edilen bir kı­sım zer­reler, insanın tohumu hükmünde olup, haşirde o zerreler üzerine be­den-i insanî neşv ü nema ile teşekkül eder.» (İ.İ. 57)