| 681- qqDİN w<… : İslâm, şeriat. * Millet. * Âdet, hal, siyaset. * Hesab: * Kahr, galebe, istila. * Mâlik olmak. Aziz olmak. Vera, takva. Masiyet ve ikrah. Hizmet. * Hüküm, kaza ve ihsan. * Bir şeyi âdet eylemek, de’b. Sîret ve tarikat. * Tedbir ve tevhid. * Melik, mülk. * Birisini hoşlanmadığı şeye sevketmek.
«Asl-ı lügatta din; ceza, yani mükâfat veya mücazat veya itaat etmek. Mana-yı masdarîlerle alâkadar olarak, bir tâbi’ ile hâkim bir metbu arasındaki nisbetin ismidir. Bu nisbet, metbu hâkim tarafından mülahaza edildiği zaman sevab veya ikab ile tatbik-i mesuliyet; tâbi’ tarafından mülahaza edildiği zaman da arzu-yu selâmet ve ümid ü mehafetle taat ve inkiyad ifade eder ki, bunlar dinin mâna-yı masdarîsidirler. Hâsılları, deyyaniyyet ve diyanettir.» (E.T.1061)
* Ist: Allah ile kul ve kullar arasındaki münasebetleri tanzim eden İlahî nizam. * İman ve amel mevzuu olarak insanlara Cenab-ı Hak tarafından teklif olunan hak ve hakikat kanunlarının heyet-i mecmuasıdır. Din kâinatın, dünyanın, hayatın ve insanın yaratılış gayelerini, hikmetlerini açıklayarak, onları mânasızlıktan ve abesiyetten kurtarır. İnsanların cemiyet hayatında barış içinde ve kardeşçe yaşamalarını sağlar, hakiki saadete ulaştırır. Dinin zayıfladığı cemiyetlerde ırkçılık ve ihtilalci ideolojiler yayılır, milletin birlik ve dirliği bozulur. (Bak: İslâm, Şeriat)
Dostları ilə paylaş: |
