İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

1140- Halifelik hakkında Kur’andan birkaç not:

-İnsan arzın halifesi olarak halkedilmiştir: ‘6:165) (10:14) (27:62) (Bak: 1325, p.)

-Asilere bedel mü’minlerin yeryüzünde halife kılınması: (10.73)

-Nuh kavminden sonra halife kılınanlar: (7.69)

-Âd kavminden sonra halife kılınanlar: (7:74)

-Davud (a:s:;)’ın hilafeti: (38:26)

1141- qqHALİFE-İ MÜSLİMÎN w[WVK8 šyS[V' : Yavuz Sultan Selim Han’dan sonraki Osmanlı Padişahları hakkında kullanılmış bir tabirdir. Müslüman­ların halifesi demektir. (Bak: Hilafet, Ulu-l emr)

1142-qqHALİL-UR RAHMAN wW&h7~ u[V' : Allah’tan başkasından hiçbir zaman yardım dilemeyip O’nun dostluğunu ihtiyar eden Hazret-i İb­rahim’in (A.S.) lakabıdır. (Bak: İbrahim (A.S.)

Bir âyet-i kerimede şöyle buyruluyor: “ ®Ÿ[¬V«' «v[¬;~«h²"¬~ ­yÁV7~ «g«FÅ#~«— (4: 125) Al­lah, İbrahim’i halil edinmişti.

Halil; bir kimsenin umur u esrarı arasına giren ve muhabbeti kalbinin ec­zasına nüfuz eden dostu demektir ki, hiç bir haleli olmayan meveddet mana­sına hulleten me’huzdur. Ve Allah’ın İbrahim’i halil edinmesi, onu bir halil gibi ıstıfa-yı mahsus ile tekrim etmiş ve mazhar-ı esrar-ı Rabbanî kılmış ol­masından mecazdır. Allah Teala, İbrahim Aleyhisselâm’ı bir takım kelimat ile imtihan etmiş; o da onları itmam etmiş olmakla (2:124) _®8_«8¬~ ¬‰_ÅXV¬7 «t­V¬2_«% |Å9¬~ tekrimiyle imam-ı enam yap­mış, sırr-ı ihyaya, melekût-i a’lâ ve süflaya muttali’ kılmış, o da kavmini alettevali tevhid-i İlahîye davet etmiş; esnama, nücuma, şems ü kamere ibadetten men’eylemiş, Tağuta karşı gel­miş, Allah uğrunda ateşlere atılmaktan, oğlunu kurban etmekten, malını mi­safirlere feda eylemekten çekinmemiş, ahlâk-ı İlahiye ile tahallukta selefin hepsini geçmiş, ıstıfa-i insanînin en yükseği onda ve onun âlinde tecelli et­miş, zürri­yeti -zâlimler müstesna olmak üzere- mülk-ü nübüvvetle mübeşşer ve bekâm ol­muştur.” (E.T. 1476)