İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

1355- qqHUDEYBİYE y[A: Mekke-i Mükerreme’den Medine-i Mü­nev­vere’ye giden yolun üzerinde ve Mekke’den bir merhale uzaklıkta küçük bir köy olup, yakınında bir kuyu ve bir ağaç vardır ki, bu ağacın altında Hz. Fahr-i Kâinat Efendimiz (A.S.) beşinci hicri senede ashabı tarafından biat olunmuştur.

Hicretten beş sene on ay geçtiğinde Hz. Peygamber, maiyetinde Muhaci­rîn ve ensardan 1400 kişi bulunduğu halde umre niyetiyle Kâbe-i Şerife’yi zi­yaret maksa­dıyla gidip bu yere vardıklarında Kureyş’in harp için karşı çıktık­larını haber alması üzerine, harp niyetiyle gelmeyip ancak sıla-i rahm ve Beytullah’ı ziyaret niyetiyle geldiklerini beyan buyurmuşlarsa da, Kureyş o sene Hz Peygamberle müslümanların Mekke’ye girmelerine razı olmayıp er­tesi sene kabul edecekleri şar­tıyla ve diğer bazı şartlarla muahede akdetmiş­lerdir. Bunun üzerine mezkûr saha­beler Hudeybiye’nin yakınında bulunan ağacın altında Hz. Peygamber Efendimize biat ettikten sonra Medine-i Mü­nevvere’ye dönmüşlerdir.

1356- Evet (48:27) _®A<¬h«5 _®E²B«4 «t¬7«† ¬–—­… ²w¬8 «u«Q«D«4 âyeti “ifade ediyor ki: Sulh-u Hudeybiye, çendan zahiri İslâm aleyhinde görülmüş ve Kureyşiler bir de­rece galib görünmüş olduğu halde manen sulh-u Hudeybiye, manevi büyük bir fetih hükmünde olacak ve sair fütuhatın da anahtarı olacak diye ihbar ediyor. Filhakika, sulh-u Hudeybiye ile çendan maddi kılınç, kılıfına muvakkaten konuldu. Fakat Kur’an-ı Hakim’in barika-asa elmas kılıncı çıktı, kalbleri akılları fethetti. Müsalaha münasebetiyle birbiriyle ihtilat ettiler. Mehasin-i İslâmiyet, envar-ı Kur’aniye; inad ve taassubat-ı kavmiye perdele­rini yırtarak, hükmünü icra ettiler. Meselâ: Bir da­hiye-i harb olan Halid Bin Velid ve bir dahiye-i siyaset olan Amr İbn-ül As gibi mağlubiyeti kabul etmiyen zatlar, sulh-u Hudeybiye ile cilvesini gösteren seyf-i Kur’anî, onları mağlub edip, Medine-i Münevvere’ye kemal-i inkıyad ile İslâmiyet’e gerdendade-i teslim olduktan sonra Hazret-i Halid, bir “seyfullah” şekline girdi ve fütuhat-ı İslâmiyenin bir kılıncı oldu.” (L. 29) Hudeybiye hâdisesi Kur’anda (48:12 ve 60:12) âyetlerinde geçer.