İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

952- qqFETRET ?hB4 : Uyuşukluk, zayıflık. Fütur getirmek, gevşemek. Ara vermek. *Vahy ve semavî hükümlerin sükûn zamanı olduğu için, iki peygamber-i zişan devirleri arasındaki zaman. *Vukuu âdet halinde olan şe­yin kesilme zamanı veya kesilmesi. *İki vakıa arasında geçen zaman. Terakki ve teali devirleri arasındaki hareketsiz, sükûnetli geçen devir. *Tıb: İki ateşli hastalık arasındaki geçen zaman.

Sual ediliyor ki, Peygamberimiz Muhammed’e (A.S.M.) nübüvvet gel­meden önceki «zaman-ı fetrette, Resul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselâm’ın ecdadı bir din ile mütedeyyin mi idiler?

Elcevab: Hazret-i İbrahim Aleyhisselâm’ın bilahare gaflet ve manevi zulümat perdeleri altında kalan ve hususi bazı insanlarda cereyan eden ba­kiye-i dini ile mü­tedeyyin olduğuna rivayet vardır. Elbette Hazret-i İbrahim Aleyhisselâm’dan gelen ve Resul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselâm’ı netice ve­ren bir silsile-i nuraniyeyi teşkil eden efrad, elbette din-i hak nurundan lakayd kalmamışlar ve zulümat-ı küfre mağ-lub olmamışlar. Fakat zaman-ı fetrette ȞY­,«‡ «b«Q²A«9 |ÅB«& «w[¬"¬±g«Q­8 _ÅX­6 _«8«— (17:15) sırrıyla, ehl-i fetret ehl-i necattırlar. Bil’ittifak teferruattaki hatiatlarından mua­heze­leri yoktur. İmam-ı Şafii ve İmam-ı Eş’arice, küfre de girse, usul-i imanîde bu­lun­mazsa, yine ehl-i necattır. Çünki teklif-i İlahî irsal ile olur ve irsal dahi ıttıla ile teklif takarrur eder. Madem gaflet ve mürur-u zaman enbiya-i salifenin dinlerini set­ret­miş; o ehl-i fetret zamanına hüccet olamaz. İtaat etse sevab görür, etmezse azab görmez. Çünki mahfi kaldığı için hüccet olamaz.» (M.385) (Bak: Mes’uliyet) (Âhirzamanda fetret, bak: 2166.p.) Kur’an (5:19) (9:115) (20:123) (26:208) (28:47, 59) âyetleri de fetret mes’eleleriyle alâkalıdır. S.B.M. 665. hadisin iza­hında tafsilât vardır.

Kur’an (16:25) âyetinde de ifade edildiği üzere

Bir rivayette de meâlen buyruluyor ki: «Müslümanlardan bir cemaat dağlar gibi günahlarla gelir. Allah onları affeder ve günahları yahudilere yük­ler.» (R.E. 507 ve S.M. 49-51) (Bak:1000/5 p.sonu ve 651. p.sonu)

Bu rivayet fitne-i âhirzamana vesile olan münafıkların ifsadatına ve o fe­sada itilen halkın durumuna işaret olsa gerektir.