İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

973- qqFİR’AVN –Y2h4 : Mısır’da hususan Hazret-i Musa (A.S:) zama­nında Allah’a isyan edip İlahlık davasında bulunan, Musa Peygamber’e inanmayan hü­kümdar. *İlahlık iddia eden dinsiz, azgın ve şaşkın insan. (Bak: Âd, Mumya, Musa (A.S.), Tagut)

973/1- Tenbih ve tavzih: Her zaman kötü ve şerli insanların tahribat ve fitnele­rinden uzak durmak ve müteyakkız olmak için; hem bu gibi şerlerden ve şerirlerden ikaz ve irşad eden dinî şahsiyetleri dinlemek ve onlardan isti­fade etmek için Kur’an ve ehadis, cebbar insanların şerlerini takbih ve onlara karşı mücahede edenlerle be­raber olmayı teşvik eder. Bu ikaz ve teşvikler, sadece o şerir şahıslara ve devrelerine münhasır değildir. Çünki Kur’an düs­tur-u küllî cihetinde bütün zaman ve mekân­lara hitab eder ve kıssadan hisse verir. (Bak: Kur’an 28:3) Hem fir’avunlardan daha çok, onların açtıkları zu­lüm ve idlal cereyanları olan Fir’avuniyetler daha müdhişdir. Bu itibarla her asır, böyle kıssalardan alınacak hisseyi görmeli ve almalıdır. (Bak: Bakarperest, 3727.p.)

974- Kur’anda bir Firavun cesedinin, hârika olarak asrımıza kadar muha­faza edileceğine ve istikbalde ibret-i âlem için ortaya çıkacağına işaret eden (10:92) «t¬9«f«A¬" «t[¬±D«X­9 «•²Y«[²7_«4 âyeti «gark olan Firavuna der: “Bu gün senin gark olan cese-dine ne­cat vereceğim” ünvanıyla umum Firavunların tenasuh fikrine binaen cena-zelerini mumyalamakla maziden alıp müstakbeldeki ensal-i atiyenin temaşagâhına gönder­mek olan mevt-alûd, ibretnüma bir düstur-u hayatiyelerini ifade etmekle be­raber, şu asr-ı âhirde o gark olan Fi­ravunun aynı cesedi olarak keşfolunan bir be­den, o mahall-i gark denizinden sahile atıldığı gibi, zamanın denizinden asırların mevceleri üstünde şu asır sahiline atılacağını, mu’cizane bir işaret-i gaybiyeyi, bir lem’a-yı i’cazı ve bu tek kelime bir mü’cize olduğunu ifade eder.» (S.402) (Firavunun gark esnasın­daki iman-ı ye’si, bak: 1654.p.)

975- «Musa Aleyhisselâm’a karşı muharebe eden firavun, gark olacağı zaman iman etmiş. Gerçi sekerat vaktinde o iman makbul değil. Fakat o makbul olmayan imana, imanın mahiyetine hürmet için bir mükâfat olarak Cenab-ı Hak, o Firavu­nun bedenine necat vereceğini haber veriyor.

Çünki Firavunların tenasuh mezhebine göre ve saadet-i uhrevî yerine şöhretpe-restlikle istikbalde mumyaları, heykelleri baki kalmasını istedikle­rinden ve o heykel-leri ve mumyaları, belki bir ruh bulacak gibi efsaneleriyle öyle kanaat getirdiklerin-den, o Firavunun o zahirî ve makbul olmayan ima­nına mükâfat vermekle beraber, onların tenasuh düsturlarına binaen mum­yalamak kanunlarına işaret eder. İşte bu âyetin bir mu’cizesi olarak, o gark olan Firavunun cesedi aynen bulunmuş. Şimdi Londra’da bir müzede muha­faza ediliyor. Seyyahlar onu temaşa ediyorlar.» (Kn. 79)

976- Yine böyle ihbar-ı gaybî ile alâkalı âyetlerde;

«Meselâ: (2: 49) ²v­U«¶<_«K¬9 «–Y­[²E«B²K«<«— ²v­U«¶<_«X²"«~ «–Y­E¬±"«g­< Benî-İsrail’in oğulla­rının

kesilip, kadın ve kızlarını hayatta bırakmak; bir Firavun zamanında yapılan bir hâ­dise ünvanıyla, Yahudi milletinin ekser memleketlerde her asırda ma­ruz olduğu müteaddid katliamları, kadın ve kızları hayat-ı beşeriye-i sefiha­nede oynadıkları rolü ifade eder.» (S.402) (Bak: 165.p.)

Hem «Kur’anda çok tekrar edilen kıssa-i Musa Aleyhisselâm’ın cümleleri ve cüz’leridir ki, her bir cümlesi, hatta her bir cüz’ü, bir düstur-u küllînin ucu olarak gösterilmiş ve o düsturu ifade ediyor. Meselâ: _®&²h«. |¬7 ¬w²"~ ­–_«W«;_«< (40:36) Fira­vun, vezirine emreder ki: “Bana yüksek bir kule yap, semavatın halini rasad edip bakacağım. Semanın gidişatından acaba Musa’nın (A.S.) dava ettiği gibi semada ta­sarruf eden bir İlah var mıdır?” İşte _®&²h«. kelime­siyle ve şu cüz’î hâdise ile, dağ­sız bir çölde olduğundan dağları arzulayan ve Hâlikı tanımadığından tabiat-perest olup Rububiyet dava eden ve âsâr-ı ce­berutlarını göstermekle ibka-yı nam eden, şöhret-perest olup dağmisal meş­hur ehramları bina eden ve sihir ve tenasuha kail olup ce­nazelerini mumya edip dağ misillü mezarlarda muhafaza eden Mısır Fira­vunlarının an’anesinde hükümferma bir düstur-u acibi ifade eder.» (S.401)

977- «Arkadaş! Malik-i Hakiki’den gaflet, nefsin firavunluğuna sebeb olur. Evet taht-ı tasarrufunda bulunan bütün eşyanın Malik-i Hakikisini unutan, kendisini kendisine malik zannederek hâkimiyet tevehhümünde bulunur. Ve başkaları da, bilhassa esbabı, kendisine kıyas ile, hâkim ve malik defterine kaydeder. Ve bu vesile ile, Allah’ın mülkünü, malını kendilerine taksim ederek ahkâm-ı İlahiyeye karşı mu­araza ve mübarezeye başlar.

Halbuki Cenab-ı Hak tarafından insanlara verilen benlik ve hürriyet, uluhiyet sıfatlarını fehmetmek üzere bir vahid-i kıyasî vazifesini görüyor. Maalesef su-i ihti­yar ile hâkimiyet ve istiklaliyete âlet ederek tam bir firavun olur.» (M.N.67)

978- Firavun ‘79:24) âyetinde bildirildiği gibi: “En yüksek rab en mü­kemmel terbiyeci ve en âlî terakkici benim”dedi. Demek İlahî terbiyeyi yani dinî düstur ve nizamı reddedip mutlak hâkimiyet makamında kendisini kabul ettirmek istedi. Evet Rabb-ül Âlemîn olan Allah, atomlardan yıldızlara kadar her şeyi, şeriat-ı fıtriye de­nen küllî kanunlarıyla terbiye ve tavzif ettiği gibi, insanları da dinin hükümleriyle terbiye eder, rububiyetini gösterir. İşte bu kadar şümullü ve mükemmel olan İlahî terbiye sisteminden kaçan ve onu gerilik ve irtica addedip nefsaniyete dayanan sis­temlerine bağlanmanın en yüksek terakki olduğunu telkin eden çığırcı mütecebbir-ler, bu âyetin kanun-u küllîsinin cüzleri olarak tarihe geçip ebedî helâket ve mahkû-miyetlere gi­den bir kafile teşkil ederler.

İşte Rububiyet-i ilahiyenin hâkimiyetini ilga ve beşerî hâkimiyetli ikame ile giri­şilen lâdinî azgınlıkların ve tagutiyetin şerlerine düşmemek için Kur’an, mezkûr âyet ve emsalleri ile beşeri ikaz ediyor. (Bak: 2187.p.)