İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

1066- qqGURUR ‡—h3 : Kibir. Boş yere güvenmek. “Kıymetsiz şeylere güve­nip mağrur olmak.

“Evet, gurur ile insan maddi ve manevi kemalât ve mehasinden mahrum kalır. Eğer gurur saikasıyla başkaların kemalâtına tenezzül etmeyip, kendi kemalâtını kâfi ve yüksek görürse, o insan nâkıstır. Böyle insanlar, malumat ve keşfiyatlarını daha yüksek görmekle, eslaf-ı izamın irşadat ve keşfiyatlarından mahrum kalırlar. Ve ev­hama maruz kalarak bütün bütün çizgiden çıkarlar. Halbuki eslaf-ı izamın kırk günde yaptıkları bir keşfiyatı, bunlarkırk senede bulamazlar.” (M.N.66) (Bak: Kibir)

Hem “gurur ve kibirde öyle bir ağır yük var ki, mağrur adam herkesten hürmet ister ve o istemek sebebiyle istiskal gördüğünden daima azab çeker. Evet hürmet verilir, istenilmez.” (Risale-i Nur’dan Uhuvvet risalesi, sh:38)

1067- «Sen ey mağrur nefsim! Üzüm ağacına benzersin. Fahirlenme, sal­kımları o ağaç kendi takmamış. Başkası onları ona takmış.

Sen ey riyakâr nefsim! “Dine hizmet ettim” diye gururlanma,

⁽¹²²⁾ ¬h¬%_«S²7~ ¬u­%Åh7_¬" «w<¬±f7~ ~«g«; ­f¬±< Ï«Y­[«7 «yÁV7~ Å–¬~ sırrınca: Müzekka olmadığın için, belki sen kendini o recül-i fâcir bilmelisin. Hizmetini, ubudiyetini geçen ni­metlerin şükrü ve vazife-i fıtrat ve farize-i hilkat ve netice-i san’at bil, ucb ve riya­dan kurtul! ..” (S.473) (Bak: Fücur)