| 1066- qqGURUR ‡—h3 : Kibir. Boş yere güvenmek. “Kıymetsiz şeylere güvenip mağrur olmak.
“Evet, gurur ile insan maddi ve manevi kemalât ve mehasinden mahrum kalır. Eğer gurur saikasıyla başkaların kemalâtına tenezzül etmeyip, kendi kemalâtını kâfi ve yüksek görürse, o insan nâkıstır. Böyle insanlar, malumat ve keşfiyatlarını daha yüksek görmekle, eslaf-ı izamın irşadat ve keşfiyatlarından mahrum kalırlar. Ve evhama maruz kalarak bütün bütün çizgiden çıkarlar. Halbuki eslaf-ı izamın kırk günde yaptıkları bir keşfiyatı, bunlarkırk senede bulamazlar.” (M.N.66) (Bak: Kibir)
Hem “gurur ve kibirde öyle bir ağır yük var ki, mağrur adam herkesten hürmet ister ve o istemek sebebiyle istiskal gördüğünden daima azab çeker. Evet hürmet verilir, istenilmez.” (Risale-i Nur’dan Uhuvvet risalesi, sh:38)
1067- «Sen ey mağrur nefsim! Üzüm ağacına benzersin. Fahirlenme, salkımları o ağaç kendi takmamış. Başkası onları ona takmış.
Sen ey riyakâr nefsim! “Dine hizmet ettim” diye gururlanma,
(122) ¬h¬%_«S²7~ ¬u%Åh7_¬" «w<¬±f7~ ~«g«; f¬±< Ï«Y[«7 «yÁV7~ Å–¬~ sırrınca: Müzekka olmadığın için, belki sen kendini o recül-i fâcir bilmelisin. Hizmetini, ubudiyetini geçen nimetlerin şükrü ve vazife-i fıtrat ve farize-i hilkat ve netice-i san’at bil, ucb ve riyadan kurtul! ..” (S.473) (Bak: Fücur)
Dostları ilə paylaş: |
