İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

1425- qqHÜSEYİN (R.A.) w[K& : (Hi.6-61) Hazret-i Ali’nin (R.A.) Hazret-i Fatıma’dan olan ikinci oğludur. 6 yaşında iken dedesi Hazret-i Pey­gamber (A.S.M.) ve 6 ay sonra da annesi dar-ı bekaya irtihal ettiler. (Bak: Ha­san (R.A.)

Hazret-i Osman’a (R.A.) su-i kasd için evi kuşatıldığı zaman Hazret-i Ali (R:A.) Hazret-i Hasan’la Hüseyin’i Hazret-i Osman’ın (R.A.) yardımına gön­derdi. Hazret-i Ali (R.A.) mi. 661’de şehid edilince halifelik makamına geç­mesi için Hazret-i Ha­san’a biat edildi. Hazret-i Hasan Mi. 669’da zehirlene­rek şehid edilince Hazret-i Hüseyin, hilafete geçen Hazret-i Muaviye’ye biat etmedi. Fakat ona karşı da çık­madı, yani müstenkif kaldı. Sonra Hazret-i Muaviye oğlu Yezid’i Mi. 676 senesinde veliaht ilan etti ve ona biat edilme­sini -iktidar tahakkümünü kullanarak- istedi. Hal­buki biat bir serbestlik ve hürriyet-i şer’î çerçevesinde tahakkuk eder. Bilindiği gibi İslâm dininde hali­feler biatla vazife başına geçerler. (Bak: Biat) Hem hilafete geç­mek için halife namzedlerinde bulunması gereken şartlar vardır. (Bak: Halife)

Hatta kunut duasında geçen «¾­h­D²S«< ²w«8 ­¾­h²B«9«— ­p«V²F«9«— ifadesi, vazifedarlar ta­rafından ve usulüne uygun olmak şartıyla fücur ehlinin tahttan indirilmesini (hal’ini) ve terk edilmesini anlatır. Halbuki Yezid, takvaya uy­mayan serbest bir hayat yaşa­dığı nakledilir. Böyle bir kimsenin halifeliğine biat edilmez. Yezid’e biat edil­meme durumu karşısında bir derece tevakkuf edip durumun olgunlaştırılmasını bekleyen Hazret-i Muaviye, Mi. 680’de ve­fat edince yerine oğlu Yezid geçti ve biat meselesi­nin kendi lehinde tahakkuk etmiyeceğini düşünen Yezid, devlet iktidarına dayana­rak Medine’ye, kendine biat edilmesi tazyikini yaptı. Bunun üzerine Me­dine’de biat etmiyen büyük şahsiyetlerden başta Hazret-i Hüseyin, Abdullah bin Ömer, Abdul­lah bin Zübeyr, Abdurrahman bin Üzeyr ve İbn-i Abbas gibi mutemed zatlar biat etmediler ve Hazret-i Hüseyin de ihtiyaten Medine’den Mekke’ye gitti. Bu­nun üze­rine Irak’ın bilhassa Kûfe halkı ileri gelenleri, Yezid’e biat etmeyip Hz. Hüseyin’e biat edecekleri haberini Hz. Hüseyin’e gönderdiler. Hz. Hü­seyin hilafet emanetini ve dini muhafaza niyetiyle önce durumu tesbit için amcaza­desi Müslim Bin Ukayl’ı elçilerle beraber Kufe’ye gönderdi. Müslim oniki veya onsekiz bin kişilik Hz. Hüse­yin namına biat topladı.

1426- Bunu haber alan Yezid duruma müdahale ederek, baskılarla biat edenleri vazgeçirdi ve Müslim’i şehid ettirdi. Bu feci durumdan haberi bu­lunmayan Hz. Hü­seyin ailece ve kendine biat edenlerle beraber Irak’a gitti. Burada durumun vehametini haber alan Hz. Hüseyin dönmek istediyse de şehid edilen Müslim’in kardeşleri razı olmadıkları için, cemaatından dönmek istiyenlere izin verip geride az kalan cemaatiyle Kerbela’ya yakın bir yerde konakladı. Sonra Hz. Hüseyin’i takib eden Ömer bin Sa’d kumandasındaki Yezid’in ordusuyla karşılaştı ve onlara hitaben mücadele istemediğini ve mü­saade ederlerse geri döneceğini bildirdi ise de karşı ta­raf kabul etmeyip tes­lim olmasını istediler. Bunun üzerine bir günlük mühlet iste­yen Hz.Hüseyin ertesi günü 10 Muharrem Hi. 61 Cuma günü, Yezid ordusuna Âl-i Beyt-e hürmet ve sulh hitabesinde bulundu. Fakat buna bazı çılgınlar ok atmakla mukabele ettiler ve Hz. Hüseyin’in çok az olan askeri birliğine karşı harb aç­tılar. Bu harbde Yezid’in ordusunda 88 kişi öldü. Hz.Hüseyin (R.A.) da 72 arkadaşıyla bera­ber şehid oldular.

Bu ciğersûz hâdiseden müteessir olan Al-i Beyt’ten şerifler, seyyidler Horasan taraflarına gittiler. Böylece Abbasi Devleti temelinin atılmasına ze­min teşkil edilmiş oldu.

1427- Böyle meş’um şekilde Kerbela faciasının baş müsebbibi olan Yezid, Âlem-i İslâm’da lânete hedef olmuştur. Halk arasında dahi (yezid), hakaret ifadesi olarak kullanılır.

“Resul-i Ekrem (A.S.M.) Ümmü Seleme’nin, daha diğerlerin rivayet-i sa­hihi ile haber vermiş ki: “Hz.Hüseyin Taff yani Kerbela’da katledilecektir.” (¹⁴³) Elli sene sonra aynı vakıa-i ciğer-suz vukua gelip o ihbar-ı gaybîyi tasdik etmiş.” (M.99)