Slav Göçü:
Hükümet, Osmanlı topraklarına göç ederek Rus idaresinden yakalarını kurtarmaya çalışan bütün Slavlar ve Hıristiyanlar için koruyucu bir politika benimsedi. Büyük Perto’nun reformlarına karşı çıkarak Rusya’yı terk eden Eski İnançlılar ya da Lipovanlar, Dobruca’nın Jurilofça, Slava ve Tulça yörelerine ve Tuna’nın kuzey kolu üzerindeki (Kilia) Periprava kentine ve diğer yerlere yerleştiler. Bununla birlikte, Dobruca’nın 1878 yılında Romanya’ya bırakılmasından sonra birkaç yüz Lipovan, Türkiye topraklarında yaşamakta olan dindaşlarına katılmak üzere köylerini terk etti. Gerçekten de, Osmanlı Hariciye Nazırlığı’ndan Bükreş’e gönderilen bir mektupta, oradaki temsilciden 200 Lipovan ve Nemoliak ailenin Türkiye’ye göç etmesine izin vermesi isteniyordu. Türkiye’nin batısında Manyas Gölü çevresine yerleşenler eski yaşantılarını sürdürdüler, ancak Cumhuriyet’in ilanından sonra çoğu, vatanına geri döndü ya da Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etti. Bunun başlıca nedeni erkeklerin, dindaşı olan ve aynı dili konuşan evlenme çağına gelmiş kız bulmakta güçlük çekmiş olmalarıydı.
Osmanlı devletine göç edip yerleşen diğer Slavlar arasında, 1848 ayaklanmalarına katılmış olan pek çok Polonyalı siyasal önder ve onların yandaşları da bulunuyordu. Bunların bir bölümü İslamiyet’e geçmiş, isimlerini değiştirmiş ve Türkiye’nin siyasal, askeri ve kültürel hayatında önemli roller üstlenmişlerdi. Örneğin Mahmut Celalettin Paşa (Constantine Bozncky ), yazıları ve Avrupa’yla ilişkilerinde sultana yaptığı yardımlar ile modernleşme sürecinde çok önemli etkileri olmuş Polonyalı bir dönmeydi; torunu Nazım Hikmet, Türkiye’nin en büyük solcu şairi oldu. Kırım savaşı sırasında Türkiye’de bir Polonya ordusu kurulmuş, Polonyalı subaylar ve askerler Rodop Dağları’ndan gelen ve Slavca konuşan Müslümanlarla birlikte 1877-1878 Savaşı sırasında Rus ve Bulgar birliklerine karşı omuz omuza savaşmışlardı.
Dostları ilə paylaş: |