Ispiroğlu

6.3. RESULULLAH’IN BİR İNSAN OLARAK DİĞER İNSANLARDAN FARKLI OLMAYIŞI

Resulullah, kırk yaşına kadar sadece bir kul hayatı yaşamıştı. O zamana kadar herkes ne yapıyorsa o da öyle davranıyordu. Hayvan otlatmasından tutunuz uluslararası ticarete bir çok iş yapmış, geçimini temin için çalışmıştı. Evlenmiş ve çoluk çocuk sahibi olmuştu.

Kırk yaşında peygamberlik göreviyle ortaya çıktığında melekleşmemiş yine insan olarak ortay çıkmıştı. Diğer insanlar gibi yemek yiyor çarşıda dolaşıp geziniyordu.²¹³

Onun da cibilli olarak bazı şeylerden hoşlanmaması, bazı şeyleri sevmesi insan olmasının bir gereğiydi. Cibilli olarak sevmediği m şeylerin sevilmemesi de Resulullah’a muhalefet sayılmasın. Bunlar zaten elde olmayan şeylerdir. Bu itibarla ‘kabağı sevmem diyenin küfründen korkulacağı’ gibi sözler insanları korkutup ürkütmenin anlamı yoktur. Bu tür çabalar sözde Resulullah sevgisi adına bütün insan mizaclarını resul’ın mizacı içinde toplamaya çalışma insanların yaradılış farklılıklarını dikkate almama demektir ki bu da fıtrat yasasına aykırıdır. Dolaysıyla genel refah düzeyinin yükselmesi sonucu insanlar israfa kaçmadan beyaz buğday ekmeği yemeye ve elek kullanmaya başlamışlarsa bu bidat anlamına gelmez. Sadece şükri gerekli kılan bir nimet olur. Allah’ın nimetine de doyum olmaz.

Resulullah eşleri arsında adalete son derece önem verirdi. Buna rağmen Müslümanlar Resulullah’ın Hz.Ayşe’ye olan farklı sevgisini bilirlerdi. Çünkü bu cibilli olup kendi elinde değildi. Elinde olmayan şeyler konusunda sorguya çekilmemesi için dua ettiğini de bilmekteyiz. ²¹⁴ Kendince hoşlanmadığı dinlenme şekilleri vardı. Sabah namazından sonra sağ tarafına uzanması ile ilgili rivayetler. Yine kendisine has yürüyüş şekli, yolculuğu esnasında bineğe biniş şekli gibi şeyler de bu kabildendir. ²¹⁵

Hz. Peygamber diğer insanlar gibi heyecanlanıp telaşa kapılabilirdi. Rivayete göre güneş tutulması sırasında telaşından yanlışlıkla hanımına ait bir elbiseyi üzerine geçirmişti.²¹⁶ Resulullah, gülerdi ağlardı, öfkelenirdi, kızardı. Ayağına basan birine kızmış, kırbacıyla iteklemiş ve acıttığını söylemişti. ²¹⁷

Resulullah’ın yanıldığı ve unutulduğu da vardır. Bir defasında namazda yanılması üzerine şöyle buyurmuştu. ‘ ben de ancak sizin gibi bir insanım sizin unuttuğunuz gibi ben de unuturum’²¹⁸ Zaten bizzat Kur’an’da da peygamberler unutmak fiilinin nisbet edildiğini görüyoruz.²¹⁹ Bütün bunlar risalet görevinin tebliği dışında kalan alanlarda olduğu muhakkaktır. Zira peygamberlik görevinin ifası alanında peygamberlerin korunmuşluğu söz konusudur.

Bütün bunlardan sonra anlaşılıyor ki Resulullah da normal bir insandı. Vahiy karşısında peygamber olarak sahip olduğu yetki ve sorumluluk dışında o da diğer insanlar gibi sorumlu idi. Yükümlülük bakımından kapsam dışı değildi.

6.4. HZ. PEYGAMBERE HAS İŞLER

Bazı işler vardır ki özel olarak Resulullah’a emredilmiştir. Diğer insanlar bununla mükellef değildir. Mesela dörtten fazla kadınla evlenme , visal orucu gibi. Bazıları da diğer peygamberlerle ortaktır. Mucizeler de bunun konusunu teşkil eder. Diğer bazıları ise ümmetiyle ortak olup diğer peygamberlerde de bulunmayan özelliklerdir. Mesela peygamberimizin : düşmanlara karşı bir aylık mesafeden korkuyla yardım alınması, yeryüzünün kendisine ve ümmetine temiz kılınması, ganimetlerin helal olması ve bütün insanlar gönderilmesi buna örnektir.²²⁰

6.5. RESULULLAH’IN EVRENSEL OLUŞU

Evrensellikten kastedilen resulullah’ın bütün zamanların ve bütün insan ların peygamberi oluşudur. Şu halde sünnet bütün zamanlara ve bütün insanlara yönelik ve kucaklayıcı olmalıdır. Bunun ise anca amaçlar, ilkeler, esaslar ve yöntem düzeyinde mümkün olabileceği bir gerçektir. Bunların içini doldurabilen uygulamaya gelince, onlar günümüze taşınırken dikkatli olunmalı ve ancak ortam birliği varsa bu gerçekleştirilmelidir.

SONUÇ

Yüce Allah’ın beşere kendi içinden birini örnek seçerek bir peygamber göndermiş olması insanlık için en büyük bir lütuftur. Ona inanmak sadece onun peygamber olduğunu tastik etmek olmayıp onu Kur’anda çizilen bütün yönleriyle birlikte kabul edip itaat etmeyi de gerektirir.

Yüce Allah, Hz. Peygamber’i bizzat kendisi tespit etmiş kitabında onun üstün bir ahlak sahibi olduğunu ve örnek olarak alınması gerektiğini ifade etmiştir. ayrıca ona bir peygamber olarak verilen bilgiler sadece Kur’an’dan ibaret olmayıp bunun dışında da kendisine pek çok bilgi verilmiştir. Kaldı ki onun kendi ictihadıyla yapmış olduğu işler ve söylemiş olduğu sözler de vahyin kontrolü altında olduğundan ‘zelle’ diye tabir edilen küçük hataları bile vahiy ile düzeltilmiş ve böylece onun yapmış olduğu fiiller ve söylemiş olduğu sözler her türlü hatadan arındırılmıştır. Hz. Peygamber’e bizzat Allah tarafından ayetleri açıklama yetkisinin verilmesi onun tefsirlerinin bir başka ifadeyle sünnetinin insanları bağladığını göstermektedir.

Yine ayetlerde Hz. Peygamber’e itaatın Allah’a itaatle birlikte zikredilmesi ve Resul’e itaatin Allah’a itaat demek olduğunu net olarak belirtilmesi onun sünnetine verilen değeri açıkça ifade etmektedir. Bu itaat elbette sağlığındayken bizzat şahsına vefatından sonra da sünnetine uymakla gerçekleşir.

Bundan başka Kur’an’da olmayan hususlarda Hz. Peygamber’e hüküm koyma haram ve helal tayin etme yetkisi bizzat Allah tarafından verilmiştir. Bu itibarla kuranda bulunmayn hususlarda peygamberin sünneti şeri bir kaynaktır.

Hz. Peygamber vasıtasıyla bize ulaşan ilahi öğret iki şekildedir. İlki tamamıyla Resulullah’a vahyedilen kelimelerle Allah’ın emir ve hükümlerini ifade eden Kur’n’dır. İkincisi Kur’an’ın gayesini aydınlatıp açığa çıkaran Resulullah’ın sünneti ve siretidir. Resulullah Allah’ın mesajını ilettikten n sonra artık başka bir fonksiyonu kalmayan bir elçi değildir. Kur’an’ın anlattığı kadarıyla Hz. Peygamber yalnızca Allah’ın bir elçisi değildir. O aynı zamanda Allah tarafından görevlendirilen ve Müslümanlar için boyun eğme ve itaatin zorunlu olduğu rehber, yönetici ver öğretmendir. Yaşantısı bütün insanlar için örnek teşkil eder.