İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi

, X, s. İstanbul 1980, s. 353-416; aynı yazar., “Türk Tarihinde Moğollar ve Cengiz Meselesi” Tarih Dergisi,Sayı 8, 1953, s. 105-136.

176 F. Sümer, Oğuzlar (Türkmenler), Ankara 1972², s. 156 vd.; Aynı yazar, “Anadolu’da Moğollar”, Selçuklu Araştırmaları Dergisi, I, Ankara 1969, s. 1-147.

177 A. Donuk, “Âl-i Cengiz Oyunu”, Türk Yurdu 14, Mart 1988, s. 19-23 (bundan sonra Donuk, Türk Yurdu 14 şeklinde kısaltılacaktır).

178 Cüveynî Tarih-i Cihângûşâ, s. 126.

179 A.g.e, s. 129 vd.

180 A.g.e. , s. 126.

181 A.g.e., s. 144 vd.

182 a.g.e, s. 146-150.

183 a.g.e, s. 150.

184 a.g.e, s. 151 vd.

185 a.g.e, s. 152 vd.

186 a.g.e, s. 153.

187 a.g.e, s. 154.

188 a.g.e, s. 155.

189 a.g.e, s. 155.

190 a.g.e, s. 158.

191 a.g.e, s. 159 vd.

192 a.g.e, s. 161-170.

193 a.g.e, s. 170-173.

194 a.g.e, s. 174-180.

195 a.g.e, s. 188-190.

196 a.g.e, s. 234.

197 a.g.e, s. 240 vd.

198 Donuk, Türk Yurdu 14, s. 23.

199 a.g.m, s. 23.

 Doç. Dr., Marmara Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü; [e-mail].

200 Hayatı ve eserleri için bkz. Fu’âd ‘Abdu’l-Mu‘tî es-Seyyâd, Mu’arrihu’l-Mogûli’l-kebîr Reşîdu’d-dîn Fazlullâh el-Hemedânî, Kâhire: Dâru’l-Kâtibi’l-‘Arâbî, 1386/1967; Josef van Ess, Der Wesir und Seine Gelehrten, Wiesbaden: Deutsche Morgenlandischen Gesellschaft, 1981, s. 2-10; Menûçehr Murtazavî, Mesâ’il-i ‘ahd-i İlhânân, Tahran: İntişârât-i Âgâh, 1370/1991, s. 405-544; Reuven Amitai-Preiss, “New Material from the Mamluk Sources for the Biography of Rashid al-Din”, The Court of the Il-khans 1290-1340, ed. Julian Raby-Teresa Fitzherbert, Oxford: Oxford University Pres, 1996, s. 23-37; Hâşim Receb-zâde, H^vâce Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Tahran: Tarh-i Nov, 1377/1998, s. 302-373; Z.V. Togan, “Reşîd-üd-dîn Tabîb”, İA, IX, s. 705-712; Osman G. Özgüdenli, “Reşîdüddin Fazlullâh-ı Hemedânî”, DİA, XXXV, s. 19-21.

201 Eser için bkz. Ramazan Şeşen, “Câmiu’t-tevârîh”, DİA, VII, s. 132-134.

202 Câmi‘u’t-tevârîh’in farklı neşir ve tercümelerinin bir listesi için şu çalışmalara bakılabilir: C.A. Storey, Persian Literature. A Bio-Bibliographical Survey, I/1, London 1935, s. 71-78; Rusça terc. Yu. E. Bregel, Persidskaya Literatura. Bio-bibliograficheskiy Obzor, I, ed. Yu. E. Borshchevsky, Moskva: Glavnaya Redaktsiya Vostoçnaya Literaturı, 1972, s. 301-320; Farsça terc. Y. Arînpûr-S. İzedî-K. Keşâverz, yay. A. Munzevî, Edebiyyât-i Fârsî. Ber-mebnâ-yi te’lîf-i İstorey, II, Tahran: Mu’essese-yi Mutâla‘ât ve Tahkîkât-i Ferhengî, 1362/1983, s. 453-473; Ahmed Munzevî, Fihristvâre-yi kitâbhâ-yi Fârsî, I, Tahran: Encumen-i Âsâr u Mefâhir-i Ferhengî, 1374/1995, s. 605-607; İrec Afşâr, “İttilâ‘âtî der-bâre-yi çâphâ-yi Câmi‘u’t-tevârîh”, Mecelle-yi Ya‘gmâ’, XIV/6, Tahran 1340/1962, s. 264-266; A.I. Falina, “Die Rašîd al-Dîn Forschung in der UdSSR”, XXV. Internationaler Orientalisten-Kongress, Vorträge der Delegation der UdSSR, Moskau 1960, s. 1-14; A.K. Arends, “The Study of Rashîd ad-dîn’s Jâmi‘u’t-Tawârîkh in the Soviet Union”, Rashîd al-Dîn Commemoration Volume (1318-1968), ed. J. A. Boyle - K. Jahn, Wiesbaden 1970, s. 41-61; ‘Abdu’l-Kerîm ‘Alî-zâde, “Tahkîk ve neşr-i âsâr-i Reşîdu’d-dîn Fazlullâh der-Ettihâd-i Şûrevî”, Mecmû‘a-yi hitâbehâ-yi tahkîkî der-bâre-yi Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Tahrân 1350/1971, s. 203-223; Hâdî Hâşimiyân, Kitâbşinâsî-yi Rab‘-i Reşîdî ve Reşîdu’d-dîn Fazlullâh-i Hemedânî, Tebrîz: Mehd-i Âzâdî, 1384/2005, s. 19-30.

203 Hayatı ve eserleri için bkz. Nihad M. Çetin, “Ahmed Ateş”, DİA, IV, s. 55-57; H. ‘Alim-zâde, “Ahmed Ateş”, Dâ’iretu’l-ma‘ârif-i Bozorg-i İslâmî, I, s. 95-97; Namık Sinan Turan, “Bir Doğubilimcinin Portresi: Ahmet Ateş”, Simurg, 1, (1999), s. 64-73.

204 Reşîdu’d-dîn, Câmi‘u’t-tevârîh, II/4, Gazneliler Tarihi, neşr. Ahmed Ateş, Ankara: Türk Tarih Kurumu, 1957; Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, II/5, Selçuklular Tarihi, neşr. Ahmed Ateş, Ankara: Türk Tarih Kurumu, 1960 [bundan sonra: Reşîdu’d-dîn/Ateş]. Ahmed Ateş’in Câmi‘u’t-tevârîh neşri ile ilgili Muctebâ Mînovî tarafından hazırlanan tenkid yazısı ve buna verilen cevap için bkz. Muctebâ Mînovî, “Câmi‘u’t-tevârîh”, Mecelle-yi Dâneşkede-yi Edebiyyât, VII/4, Tahran 1339/1960, s. 1-51; Ahmed Ateş, “Der-bâb-i nakd-i Câmi‘u’t-tevârîh”, Mecelle-yi Dâneşkede-yi Edebiyyât, VIII/3, Tahran 1340/1961, s. 58-93.

205 Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, neşr. Ahmed Ateş, Tahran: Donyâ-yi Kitâb [tarihsiz], iki cilt bir arada, 463 sayfa.

206 Reşîdu’d-dîn Fazlullâh-i Hemedânî, Câmi‘u’t-tevârîh, (Târîh-i Âl-i Selçûk), tashîh ve tahşiye Muhammed Rûşen, Tahran: Mîrâs-i Mektûb, 1386/2007, XVIII+303 [bundan sonra: Reşîdu’d-dîn/Rûşen].

207 Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, neşr. Muhammed Rûşen-Mustafâ Mûsevî, I-IV, Tahran: Neşr-i Elburz, 1373/1994.

208 Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, (Târîh-i Efrenc, Pâpân ve Keyâsara), neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Mîrâs-i Mektûb, 1384/2005; Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, (Târîh-i Ogûz), neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Mîrâs-i Mektûb, 1384/2005; Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, (Târîh-i Akvâm-i Pâdişâhân-i Hutây), neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Mîrâs-i Mektûb, 1385/2006; Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, (Târîh-i Benî İsrâ’îl), neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Mîrâs-i Mektûb, 1386/2007; Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, (Târîh-i Sâmâniyân u Buveyhiyân u Gazneviyân), neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Mîrâs-i Mektûb, 1386/2007.

209 Muhammed Rûşen’in pek çok metin neşri arasında şunlar sayılabilir: Anonim, Bahtiyâr-nâme, (Lum‘atu’s-sirâc li-hazreti’t-tâc), neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: İntişârât-i Bunyâd-i Ferheng-i İrân, 1348/1969 (Tahran 1368/1989²); Hâkânî, Munşa‘ât-i Hâkânî, Tahran: Mu’essese-yi İntişârât ve Çâp-i Dânişgâh-i Tahrân, 1349/1970 (Tahran 1384/2005²); Ebu’l-Me‘âlî Nasrullâh-i Munşî, Kelîle ve Dimne, bâ intikâdât-i Seyyid Muhammed Ferzân, neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Mu’essese-yi Neşr-i Eşrefî, 1374/1995; Bel‘amî, Târîh-nâme-yi Taberî, neşr. Muhammed Rûşen, I-III, Tahran: Neşr-i Elburz, 1373/1994; ‘Alî b. Muhammed Nizâm-i Tebrîzî, Belavhar u Boyûzesf, neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Mîrâs-i Mektûb, 1381/2002; Anonim, Humây-nâme, Manzûme-yi nâ-şinâhte-yi hamâsî, neşr. Muhammed Rûşen, Tahran: Encumen-i Âsâr u Mefâhir-i Ferhengî, 1383/2004.

210 Mukaddimenin sonundaki nottan, mukaddimenin Urdûbeheşt-mâh 1385 (Mayıs 2006) tarihinde tamamlandığını öğrenmekteyiz (Reşîdu’d-dîn/Rûşen, s. XVIII).

211 Meselâ ashâb-i hizâne, isfehsâlâr, iktâ‘, evkâf, beytu’l-mâl vb.

212 Râvendî, Zahîru’d-dîn-i Nîşâbûrî’nin eserinden istifade ettiğini zikretmektedir (Râhatu’s-sudûr ve âyetu’s-surûr, Türkçe terc. Ahmed Ateş, I, Ankara: Türk Tarih Kurumu, 1957, s. 64).

213 Selçûk-nâme, neşr. Mîrzâ İsmâ‘îl Hân Afşâr Hamîdu’l-Mulk, mukaddime Muhammed Ramazânî, Tahran: Çâphâne-yi Hâver-i Tahrân, 1332/1953.

214 Bkz. Cl. Cahen, “Selçuklu Devri Tarih Yazıcılığı”, Türkçe terc. Nejat Kaymaz, A.Ü. D.T.C.F. Tarih Araştırmaları Dergisi, VII/12-13, (1969), s. 209-214; Kenneth Allin Luther, “The Saljūqnāmah and the Jāmi‘ al-Tawārīkh”, Mecmû‘a-yi hitâbehâ-yi tahkîkî derbâre-yi Reşîdu’d-dîn Fazlullâh-i Hemedânî, Tahran: Tahran University Press, 1350/1971, s. 26-35.

215 Bkz. Reşîdu’d-dîn/Ateş, nâşirin mukaddimesi, s. 21-24.

216 Meselâ bkz. C.E. Bosworth, “The Political and Dynastic History of Iranian World (A.D. 1000-1217)”, The Cambridge History of Iran, V, The Saljuq and Mongol Periods, ed. J.A. Boyle, Cambridge: Cambridge University Press, 1968, s. 23 n. 2, 3, 58 n. 1, 68 n. 2.

217 Bkz. Reşîdu’d-dîn/Rûşen, s. XI-XIII.

218 Bkz. Zahîru’d-dîn-i Nîşâbûrî, Selçûk-nâme, neşr. A.H. Morton, London: The Trustees of the Gibb Memorial, 2004.

219 Hayatı ve eserleri hakkında bkz. C.A. Storey, Edebiyât-i Fârsî, II, s. 473-476.

220 Bkz. Selçûk-nâme, A.H. Morton’un mukaddimesi, s. 4, 23-32.

221 Gerçekte Câmi‘u’t-tevârîh’in farklı bir nüshası olan bu yazmanın yanlışlıkla Târîh-i ‘âlem adıyla ‘Allâme Ahmed b. Muhammed b. Muhammed el-Buhârî’ye nisbet edilmiş olduğu Ahmed Ateş tarafından ortaya konulmuştur (bkz. Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, II/4, Gazneliler Tarihi, nâşirin mukaddimesi, s. 25-26.

222 Bkz. Osman G. Özgüdenli, Turco-Iranica: Ortaçağ Türk-İran Tarihi Araştırmaları, İstanbul: Kaknüs Yayınevi, 2006, s. 411 nr. 42.

223 Bkz. Osman G. Özgüdenli, Turco-Iranica, s. 411 nr. 41, 43.

224 Bkz. Reşîdu’d-dîn/Rûşen, s. 135-197.

225 Bkz. Reşîdu’d-dîn, Câmi‘u’t-tevârîh, II/4, Gazneliler Tarihi, nâşirin mukaddimesi, s. 5-29.

226 Bkz. “Câmi‘u’t-tevârîh”, Râhnumâ-yi kitâb, I/1, Tahran 1337/1958, s. 72.

227 Bkz. The History of the Saljuq Turks from the Jāmi‘ al-Tawārīkh. An Ilkhanid Adaption of the Saljuq-nāma of Zahīr al-Dīn Nīshāpūrī, İngilizce terc. Kenneth Allin Luther, ed. C. Edmund Bosworth, London: Curzon Press, 2001.

228 The History of the Saljuq Turks from the Jāmi‘ al-Tawārīkh, K.A. Luther’in önsöz ve notları, s. 3-21, 165-176.

229 The History of the Saljuq Turks from the Jāmi‘ al-Tawārīkh, C.E. Bosworth’un önsözü, s. IX.

230 Alp-Arslan’ın oğlu ve Melikşâh’ın kardeşi olan bu Selçuklu melikinin adı “Tutuş” idi (bkz. Ali Sevim, Suriye ve Filistin Selçukluları Tarihi, Ankara: Türk Tarih Kurumu, 1989, s. 91-160). K.A. Luther tercümesinde bu adı “Tutush” şeklinde okumuştur (The History of the Saljuq Turks from the Jāmi‘ al-Tawārīkh, s. 66-67).

231 Bu isim çok muhtemelen “Üner” olmalıdır (bkz. Mehmet Altay Köymen, Büyük Selçuklu İmparatorluğu Tarihi, V, İkinci İmparatorluk Devri, Ankara: Türk Tarih Kurumu, 1991, s. 332). K.A. Luther tarafından “Unar” şeklinde okunmuştur (The History of the Saljuq Turks from the Jāmi‘ al-Tawārīkh, s. 66-69).

232 Bu kelime A.H. Morton tarafından Selçûk-nâme neşrinde de “Mûsâ Yabgu” şeklinde okunmuştur (Selçûk-nâme, s. 5, 13). K.A. Luther de tercümesinde “Mūsā Yabghu” şeklini tercih etmiştir (The History of the Saljuq Turks from the Jāmi‘ al-Tawārīkh, s. 29, 39-40).

233 Bu ismin “Paygu” şeklinde okunabilmesi de mümkündür (bkz. C.E. Bosworth, “Paygu”, EI², VIII, s. 288. D.S. Richards, İbnu’l-Esîr’in Selçuklular ile ilgili kısmının İngilizce tercümesinde “Payghu” şeklini kabul etmiştir (bkz. The Annals of the Saljuq Turks. Selections from al-Kāmil fī’l-Ta’rīkh of ‘Izz al-Dīn Ibn al-Athīr, London: Routledge Curzon, 2002, s. 14 n. 13).

234 Bkz. Reşîdu’d-dîn/Ateş, s. 15 str. 9; Reşîdu’d-dîn/Ateş, s. 12 str. 8, s. 140. Keza bkz. Reşîdu’d-dîn/Ateş, s. 16 str. 12; Reşîdu’d-dîn/Ateş, s. 13 str. 8, s. 141.

235 Ahmed Ateş tarafından hazırlanan ıstılâh indeksinin, Rûşen neşrine göre bazı müspet yönleri bulunduğunu belirtmeliyiz. Meselâ eserde zikredilen “defâtir”, “defter-i âvârc”, “defter-i rûznâmc” ve “defter-i ‘arz” gibi dîvân defterleri ile ilgili ıstılâhlar için; Sayın Rûşen, vâje-nâmesinde sadece “defâtir” ve “defter-i ‘arz” maddelerini verirken “âvârc” ve “rûznâmc” maddelerini tıpkı müstakil bir kelime gibi ayrı maddeler hâlinde göstermiştir (Reşîdu’d-dîn/Rûşen, s. 73, 231). Rahmetli Ateş ise, indeksinde “defâtir”, “defâtir-i âvârc”, “defâtir-i rûznâmc” ve “defâtir-i ‘arz” gibi idarî ıstılâhların her birini birleşik şekliyle ayrı birer madde olarak göstermiştir (bkz. Reşîdu’d-dîn/Ateş, s. 109, 212). Tarihçiler için kolay bulma açısından ikinci şeklin daha faydalı olduğu açıktır.

236 Bkz. “Der-bâb-i nakd-i Câmi‘u’t-tevârîh”, Mecelle-yi Dânişkede-yi Edebiyyât, VIII/3, Tahran 1340/1961, s. 58-93.

237 Reşîdu’d-dîn Fazlullâh, Câmi‘u’t-tevârîh, (Târîh-i Sâmâniyân u Buveyhiyân u Gazneviyân), s. XIII-XIX. Esasen Câmi‘u’t-tevârîh’in Selçuklular kısmının Ateş ve Rûşen neşirleri için yaptığımız bu karşılaştırmanın bir benzerinin, eserin Gazneliler kısmının her iki neşri için de yapılması son derece faydalı olacaktır.

238 Reşîdu’d-dîn/Rûşen, s. XVIII.

* Yrd. Doç. Dr , İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü; [e-mail]

239 Papa Urbanus’un Haçlı seferi çağrısı hakkında bk. D.C. Munro, “The Speech of Pope Urban II at Clermont 1095”, American Historical Review, XI (1906), s. 231-242. Haçlı Seferlerinin başlaması ve amacı hakkında bk. I. Demirkent, “Haçlı Seferleri Düşüncesinin Doğuşu ve Hedefleri”, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, Prof.Dr. Hakkı Dursun Yıldız Hatıra Sayısı, 35 (1994), s. 65-78; agm., Haçlı Seferleri, İstanbul 1997, s.1 vdd.

240 Fulcherius Carnotensis, Fulcher of Chartres. Chronicle of the First Crusade, terc. M. E. Mc. Ginty, Oxford 1941, s. 32, terc. R. Ryan, Fulcher of Chartres. A History of the Expedition to Jerusalem 1095-1127, Knoxville 1969, s. 82; Anonim Gesta Francorum, terc. R. Hill, The Deeds of the Franks and the Other Pilgrims to Jerusalem, Oxford 1979, s. 14; Raimundus Aguilers, Recueil des Historiens des Croisades. Historiens Occidentaux (RHC occ.), III, s. 239, terc. H. Hill - L. Hill, Raymond d’Aguilers, Historia Francorum, Qui Ceperunt Iherusalem, Philadelphia, 1968, s. 26; Willermus Tyrensis, A History of Deeds Done Beyond the Sea. By William Archbishop of Tyre, terc. E . A. Babcock – A . C. Krey, I, New York 1943, s. 158; Anna Komnena, Aleksias, terc. E.A. Dawes, The Alexiad, Londra 1928, s. 270, terc. B. Umar, Alexiad, İstanbul 1996, s. 326. Bu kuşatma aletleri hakkında bk. St. Runciman, First Crusade, Cambridge 1980², türlü yer., J. Bradbury, The Medieval Siege, Suffolk 1992, türlü yer.

241 Gesta Francorum, s. 14 vd.; Raimundus Aguilers, terc. Hill, s. 25 vd.; Fulcherius Carnotensis, terc. Ryan, s. 80; Albertus Aquensis, RHC occ., IV, s. 315, terc. H. Hefele, Albert von Aachen. Geschichte des Ersten Kreuzzuges, I, Jena 1923, s. 62.

242 Gesta Francorum, s. 14 vd.

243 Raimundus Aguilers, terc. Hill, s. 25 vd. Bu müellif hakkında bk. B. Küçüksipahioğlu, “Birinci Haçlı Seferi’nin Bir Görgü Tanığı: Raimundus Aguilers”, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, 41 (2005), s. 17-23.

244 Haçlı Seferleri dönemindeki orduların sayısı hakkında kesin bir rakam vermek mümkün değildir. Kaynakların bu konuda verdikleri şüpheli bilgiler birbiriyle uyuşmamaktadır. Muazzam büyüklükteki Haçlı ordularının sayı gücü hakkında değerlendirmeler için bk. St. Runciman, Haçlı Seferleri Tarihi, terc. F. Işıltan, I, TTK-Ankara 1989², s. 263 vdd.; I. Demirkent, Urfa Haçlı Kontluğu Tarihi (1098-1118), I, TTK-Ankara 1990, s. 7 vdd.

245 Bu savaş hakkında bk. Gesta Francorum, s. 15; Raimundus Aguilers, RHC occ., III, s. 239, terc. Hill, s. 26; Tudebodus, RHC occ., III, s. 23, terc. J. Hill - L. Hill, Peter Tudebode, Historia de Hierosolymitano Itinere, Philadelphia 1974, s. 31; Albertus Aquensis, RHC occ., IV, s. 319 vd., terc. Hefele, s. 68 vd.; Willermus Tyrensis, terc. Krey, I, s. 156 vd.; Anna Komnena, terc. Dawes, s. 270, terc. Umar, s. 325 vd.; Urfalı Mateos, Vekayinâme, terc. H. Andreasyan, Urfalı Mateos Vekayi-nâmesi (952-1136) ve Papaz Grigor’un Zeyli (1136-1162), TTK-Ankara 1962, s. 190.

246 Gesta Francorum, s. 15; Willermus Tyrensis, terc. Krey, I, s. 157.

247 Albertus Aquensis, RHC occ., IV, s. 320 vd., terc. Hefele, s. 70; Willermus Tyrensis, terc. Krey, I, s. 157.

248 Gesta Francorum, s. 15; Raimundus Aguilers, RHC occ., III, s. 239, terc. Hill, s. 26; Tudebudus, RHC occ., III, s. 181, terc. Hill, s. 33; Albertus Aquensis, RHC occ., IV, s. 322 vd., terc. Hefele, s. 73; Anna Komnena, terc. Dawes, s. 270 vd., terc. Umar, s. 326 vd.

249 Anna Komnena, terc. Dawes, s. 272 vd., terc. Umar, s.328 vd.; Gesta Francorum, s. 16 vd.; Fulcherius Carnotensis, RHC occ., III, s. 333 vd., terc. Ryan, s. 82 vd.; Willermus Tyrensis, terc. Krey, I, s. 160 vdd. İznik’in Haçlılar tarafından kuşatılması hakkında ayrıca krş. Runciman, I, s. 135 vdd.; I. Demirkent, “İznik’in Haçlılar tarafından Kuşatılması (6 Mayıs-19 Haziran 1097)”, I. Uluslararası İznik Sempozyumu (1-4 Kasım 2000), İznik 2000, s. 121-130; B. Küçüksipahioğlu, Trablus Haçlı Kontluğu Tarihi, İstanbul 2007, s. 26 vdd.

250 Haçlı ordusunun Anadolu’daki yürüyüşü için bk. E. Altan, “Haçlı Ordularının Anadolu’da Geçtiği Yollar”, Belleten, 243 (2001), s. 572 vdd., agm., “Birinci Haçlı Seferi (1096-1099) ve Anadolu”, Sosyoloji Yıllığı-Kitap 12, Semavi Eyice’ye Saygı. Tarihte Doğu-Batı Çatışması, İstanbul 2005, s. 298-305.

251 Gesta Francorum, s. 18, Fulcherius Carnotensis, terc. Ryan, s. 85, Raimundus Aguilers, terc. Hill, s. 27; Radulfus Cadomensis, Gesta Tancredi of Ralph of Caen, terc. B. S. Bachrach - D. S. Bachrach, Hampshire 2005, s. 44 vd.; Tudebodus, terc. Hill, s. 34; Anna Komnena, terc. Umar, s. 332.

252 Anna Komnena (terc. Umar, s. 332) savaşın yerini Eskişehir yakınlarındaki “Dorylaion Ovası” diye belirtmiştir.

253 1097’deki Dorylaion savaşı hakkında bilgi veren Gesta Francorum (terc. Hill, s. 18 vdd.), Fucherius Carnotensis (RHC occ., III, 334 vdd., terc. Ryan, s. 83 vdd.) ve Raimundus Aguilers (RHC occ., III, s. 240, terc. Hill, s. 27 vd.) bizzat savaşta bulunmuşlardır. Konuyla ilgili diğer kaynaklarımız, Radulfus Cadomensis (RHC occ., III, s. 620 vdd., terc. Bachrach, s. 45 vdd.), Antakya Prinkepsi Tankred (1108-1112)’in hizmetinde yer almış olup, bu savaş hakkındaki bilgilerini ondan almıştır. Kendisi de bir Haçlı olan Tudebodus (terc. Hill, s. 34 vdd.)’un verdiği bilgiler Gesta ile aynıdır. Albertus Aquensis (RHC occ., IV, s. 329 vdd.)’in verdiği bilgiler muhtemelen görgü tanıklarının ifadeleri olup diğer kaynakların ifadelerini tamamlamakta veya doğrulamaktadır. Haçlı Seferleri tarihçilerinin en büyüğü olarak kabul edilen Willermus Tyrensis ise eserini, Haçlı seferinden yaklaşık 70 yıl sonra (1169’da) kaleme almaya başlamıştır. Bu savaş hakkında ayrıca krş. Runciman, I, s. 142 vd.; R. C. Smail, Crusading Warfare (1097-1193), Cambridge 1956, s. 168 vd.; J. France, Victory in the East, a Military History of the First Crusade, Cambridge 1996², s. 169 vdd.; O. Turan, Selçuklular Zamanında Türkiye, İstanbul 1999⁷, s. 101 vdd.; I. Demirkent, Türkiye Selçuklu Hükümdarı Sultan I. Kılıç Arslan, TTK- Ankara 1996, s. 28 vdd.; Küçüksipahioğlu, Trablus, s. 31 vdd.

254 Willermus Tyrensis, terc. Ryan, s. 170 vd.

255 Fulcherius Carnotensis, RHC occ., III, 335, terc. Ryan, s. 85. Bu müellif hakkında bk. E. Altan, “Birinci Haçlı Seferi’nin Bir Görgü Tanığı: Fulcherius Carnotensis”, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, Prof. Dr. İsmet Miroğlu Hatıra Sayısı, 37 (2001-2002), s. 45-49.

256 Raimundus Aguilers, terc. Hill, s. 27 vd.; Gesta Francorum, s. 20 vd.; Tudebudus, terc. Hill, s. 35 vd.; Albertus Aquensis, RHC occ., IV, s. 332 vd., terc. Hefele, s. 88 vd.; Willermus Tyrensis, terc. Krey, I, s. 169 vdd. Bu savaş hakkında ayrıca krş. Smail, s. 169 vd.; Runciman, I, s. 142 vd.; Demirkent, Kılıç Arslan, s. 30; agm., Haçlı Seferleri, s. 34 vdd.; Küçüksipahioğlu, Trablus, s. 31 vdd.

257 Gesta Francorum, s. 21.

258 Gesta Francorum, s. 23; Tubebodus, terc. Hill, s. 38; Odo de Deuil, Odo of Deuil. De Profectione Ludovici VII in Orientem: The Journey of Louis VII to the East, neşr. ve terc. V. G. Berry, New York 1948, s. 128 vd.; Ansbert, Historia de Expeditione Friderici Imperatoris, neşr. A. Chroust, Quellen zur Geschichte des Kreuzzuges Kaiser Friedrichs I., Berlin 1928, s. 79, 81, 83; Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi, terc. H. J. Nicholson, Chronicle of the Third Crusade. A Translation of the Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi , Brookfield 1997, s. 61; İbnü’l-Kalânisi, The Damascus Chronicle of The Crusades, terc. (kısmen) H. A. R. Gibb, Londra 1932, s. 281.

259 Fulcherius Carnotensis, terc. Ryan, s. 87 vd.; Gesta Francorum, s. 23; Tudebodus, terc. Hill, s. 38