Istanbul Üniversitesi Matbaası

İkinci Dünya Savaşı sırasında ve öncesinde Japonların insan üzerinde yaptıkları tıbbi araştırmalar

1930-1945 yılları arasında Japonlar antraks, kolera, tifo, tifüs, brusellosis, dizanteri, veba, çiçek, sifilis, kene ansefaliti, tularemi gibi hastalıkların etkenlerini kullanarak biyolojik savaş tecrübelerini insan denekler üzerinde yürüttüler. Tecrübeler hem savaş tutsakları hem de Kıta Çini'nde yapıldı. Esas araştırma üssü Kıta Çini’nde Harkin yakınlarında Unit 731 adı verilen yerdi. Changchum ve Nanjing gibi en az başka iki yerde de denemeler yapıldı. Unit 731'de geniş bir mikrop ve insekt tertibatını içine alan özel uçakları, hava alanı, germ atmak için teçhizatlı test sahası, kurbanlarının ölülerini yakma yeri ve hapishanesi vardı.

Araştırma Merkezi'ndeki deneklere (veya tutsaklara) ağaç kütüğü anlamında "maruta" deniliyordu. Denekler vücudun çeşitli yerlerine yapılan cerrahi tecrübelerle öldürülüyorlardı. Bazen ölüm noktasına kadar susuz bırakılıyorlardı. Deneklerin organları çeşitli metotlarla donduruluyor, dondurulan bu organlar çürüyor ve düşüyordu. Karaciğerleri uzun süre X-ışınlarına maruz bırakılıyor, kanları alınıyor yerine at kanı aktarılıyordu. Hastalıktan korunma çarelerini test etmek için Çin kadınları sifilitik materyalle enfekte ediliyordu. Gazlı gangrendeki etkisini incelemek için mahkumların yanında şarapnel bombaları patlatıyordu. Araştırma merkezinde 3000'den fazla insan öldürüldü. Bu insanlar kobay olarak ya deney sırasında veya artık deneye uygun olmadıkları için öldürülüyorlardı.

Yine aynı araştırma merkezinde Asyalılarla Anglo-Saksonlar üzerinde aynı etkiye sahip olup olmadıklarını test etmek için İngiliz, Amerikan, Avustralya ve Yeni Zelanda savaş esirlerinin çeşitli hastalık etkenleri ile enfekte edildikleri iddia edildi.

En az 11 Çin şehri biyolojik savaş saldırısına maruz bırakıldı. Japon uçakları bir şehre bir defada yaklaşık 100 kişiyi ölüme götüren hıyarcıklı veba mikrobu taşıyan pire bırakıyorlardı.

Avustralya’da

İkinci Dünya Savaşı'nın son döneminde Avustralya'da da kimyasal silah tecrübeleri yapıldı. Kullanılan madde iperit gazı idi. Deneklerin neye gönüllü oldukları hakkında çok az bilgileri vardı. Bu denekler, üzerlerinde yapılan tecrübeler sebebi ile uzun süren sağlık sorunlarıyla karşı karşıya kaldılar, iperit gazının tropikal şartlarda ılıman iklimden en az dört kere fazla etkili olduğu keşfedildi. 32 Celsius üzerindeki sıcaklıkta ve % 80'den fazla rutubette zarar verme etkisi son derece fazlaydı. Gaz, yağmur ormanlarında kolaylıkla dağılıyordu. Tropik yağmur ortamı şartlarında düşmana karşı çok etkili bir silah olduğu görüldü. Bu şartlarda gaz buharının vücuda bir dakikalık temasıyla ciddi yaralar meydana geliyordu.

Böyle bir kimyasal savaşta kullanılacak respiratör ve koruyucu giysileri geliştirmek için sistematik araştırmalara ihtiyaç vardı. İlk gönüllüler Melbourne Üniversitesi öğrencileri oldu. Daha sonra Savunma Bakanlığı için çalışan fizyologların kendileri denek oldular. Sıra tropikal kuşakta denemeye geldiğinde denekler askerlerdi. Bir araştırma enstitüsünde ve bir kumsalda denemeler yapıldı. Araştırmaya denek olarak katılanlara yaptıkları fedakarca hizmetlerinden dolayı şükran belgeleri verildi.

40 yıl sonra yapılan bir televizyon belgeselinde bu araştırmaya denek olan bir gönüllü, denemeler yapıldığından beri ciddi akciğer sorunları yaşadığı gösterildi. Bu insanlarda gazın etkisi takip edilmedi. Televizyon belgeseline çıkan kurbanlardan biri sağlığına verilen zarardan dolayı İngiliz Milletler topluluğuna dava açtı. iddia reddedildi. Uzun vadeli etkilere maruz kalanların toplam sayısı bilinmiyordu.

Birinci Dünya Savaşı'nda iperit gazı ile yapılacak savaşın, geleneksel mermi silahlarından daha korkutucu olduğu düşünülmüştü ve hatta düşmana karşı kullanılma konusunda isteksizlik vardı.

İkinci Dünya Savaşı'nın bitiminden sonra Nazi Savaş suçluları Nuremberg Mahkemelerinde yargılandılar. Yalnız barışa değil, insanlığa karşı işledikleri suçlardan dolayı da yargılandılar. Tarihsel bir sürecin ürünü olan ve bireyin salt insan olmakla kazandığı hakları ifade eden insan hakları kavramı 2. Dünya Savaşı'ndan sonra güncel dile girdi.