111
yanlışlıkla başkalarını arıyor. Şarj etme-
yi unutuyor ya da telefonu hep şarjda
bırakıyor. Biz aradığımızda açabilsin
diye kızım ‘‘aç’’ tuşunu kırmızı ojeyle
işaretledi. Artık biz aradığımızda tele-
fonu açabiliyor.
Annem ‘Gözlüğe rağmen cep telefo-
nunun tuşlarını göremiyorum. Ne ya-
payım? Kızmayın bana.’ derken öyle
masum ki... Ben de “Anne ben bile zor-
lanıyorum bu yaşımda. Hem sana kızdı-
ğımızı nereden çıkarıyorsun?” diyorum
sıkça.
9 Nisan annemin doğum günü. Torun-
ları anneanneleri için “75. yaş partisi”
düzenliyor. Pek heyecanlıyız. Ben he-
diye olarak cep telefonu almaya karar
verdim. Bir sürü mağaza gezdim ama
istediğim gibisi yok. Sabah, sanal âlem-
de gezinirken iki ayrı markanın yaşlılar
için özel telefonlarını gördüm. Almaya
gittim.
Telefonun biri büyük ekranlı ve büyük
tuş takımlı bir telefon. Menüsü basit.
Yazıları büyük. Sol kısmındaki kırmızı
renkli tuşa basıldığında önceden belir-
lenen numaraları kısa yoldan arıyor. Di-
ğer telefonda ekran ve tuş takımı yok.
Bunlar yerine kocaman beş arama, iki
açma-kapama tuşu var. Her bir tuş, tek
bir numarayı arayacak şekilde önceden
ayarlanıyor. Telefon güçlü hoparlörüyle
dışarı ses de veriyor. Biz ikincisini aldık.
Umarım annem bu telefonu beğenir ve
rahatça kullanabilir.
Dostları ilə paylaş: