Kalan zamanı, Bundan böyle geçecek her ânı

Günahlarımızın arasında kaybolmaya yüz tutmuş sevaplarımızımı, 
Kanalizasyona dönmüş yüreklerimi,
Selamın dahi çıkarlara dönüşmesinimi, 
Neyi değiştirebileceğiz neyi, 
Gariplere doğmayan güneşimi, 
Hayal olan yarınlarımı, 
Tıksırıncaya kadar yese de doymayan karınlarımı. 
Sevgiler mi geri gelecek, 
Saygılar mı dönecek, 
Sanki ağaçlarmı katledilmeyecek, 
Hayvanların sadakatine hayranken, 
Çoktan ölmüş insanlık mı dirilecek. 
Neyi değiştirebiliriz ki neyi, 
Bombok etmişken herşeyi. 
(aposözü)

İnsanlara insan olmayı öğretemedik gitti, 
Senden mi öğrenecez diye garip garip bakma öyle, 
Hanginize insan gibi davranmadım söyle, 
Sanmayın ki dünya istediğinizce dönecek böyle, 
Siz geçmişle avunurken ben yarınları çoktan yaşadım, 
İnsanca ve insancıl bir ömür sürmek beş para etmezmiş anladım. 
(aposözü)

İyisimi sen hiç gelme, 
Gelmemeyi dert etme. 
İstemiyorum yeniden başlamak, 
Sonunu bildiğim filmi tekrar izlemek, 
Uğruna bir daha ağlayıp gözyaşımı gizlemek, 
İyisimi kal, 
Biraz yalnızlıktan, 
Belki de yüreğine konacak bir aşktan ders al. 
Sanki ilk günkü gibimi olacak yeniden karşılaşmamız, 
Gözgözemi olacak bakışlarımız, 
Yine sıcacık mı tutacak ellerimizi avuçlarımız.
Yok, hayır, 
Olmaz hiçbir şey eskisi gibi, 
Zaten yaşanmışlar affetmez ne beni ne de seni, 
Bitmiş bir hikayenin birer kahrolmuş kahramanlarıyız, 
Sen olduğun yerde, bense kaderimle başbaşa kalmalıyız.
Gelme sen iyisimi, 
Yaşa kendince doğru bildiğini. 
(aposözü)

Yarın pazar, 
Çoğu kişi geç de uyansalar, 
Yarın pazar, 
Ve yine yağmur bozar, 
Günışığı umutları sönerken ikindi vakti, 
Haftanın son günü biter azar azar. 
Yarın pazar, 
Umudu mutluluğu alıp götürür yağmurlar. 
(aposözü)

Zaman eski zamanlar değil, 
Su misali akıp gidiyor, 
Sel gibi taşkın gibi bendini yıkıp geçiyor. 
Artık yok bitmeyen dakikalar, 
Geçmek bilmeyen sıkıcı saatler, 
Yakalamak imkansız ânı, 
Koskoca sanılan bir ömür, 
Bitti bitiyor. 
Ellerinde çiçekler olmasa da olur, 
Yüreğinde bir kelebek, 
Avuç içi kadar sevgiyle, 
Ya köşebaşında ansızın, 
Ya da rüyalarımdan çıkıp gerçek olarak gel, 
Bu kadar beklediğim yeter, 
Suretinle değil aslınla geliver, 
Sensiz ölümün bile tadı olmaz, 
Son kez olsun sevdamı anlayıver, biliver. 
(aposözü)

Sakin bir yerde olmak istiyorum, 
Kalp atışlarından başka bir şeyin duyulmadığı, Sakin bir yerde ölmek istiyorum, 
Ne kürek ve toprak sesi, ne de ağlaşmaların olmadığı. 
(aposözü)

Artık sevgilerin bile tadı kaçtı, 
Sade, katıksız, içten ve yalansız değil, 
Çakma sevdaların, 
Korkak sevgililerin, 
Yürek katillerinin arasında yaşıyoruz, 
Kimi çorap değiştirircesine, 
Kimi gönlünü eğlendirircesine, 
Kimi de bedene değer verircesine, 
Hiçbir tutku yalnızca kalbe değil, 
Sahtelerin arasında gerçeğini bulursan saygıyla önünde eğil. 
(aposözü)

Yine akşam olacak, 
Yapayalnız gecelere güfteler yazılacak, 
Belki dört duvar dinleyecek, 
Belki de yâr yüreğinde hissedecek. 
Dönülmez akşamlar sevdalarla uçup gitti, 
Gecelerin ıssızlığı an be an yakıp geçti, 
Bir ben kaldım, bir de mazi, yâr dediğim elleri seçti. 
Yine akşam olacak, 
Güneş solacak, 
Sevecek, sevilecek kimse kalmayacak, 
Ufukta yine yalnızlık, 
Can istemiyor bir lokma azık, 
Beni ben yapıp sonra silen geçmişe yazık. 
Vakit geç, 
Bir başına ölünmüyor, 
Melekler şahidim, onlar da görülmüyor. 
Yeniden doğardım sol yanımda yâr olaydı 
Ölüm rötarlı gelirdi, yâr aşkımdan anlasaydı. 
(aposözü)

Gitme be gitme, 
Sen olsun bırakıp gitme, 
Ellerimi öksüz yetim bırakıp, 
Gülümsemelerimi gözyaşlarıma dolayıp, 
Yüreğimden kopacak koskoca bir kayıp, 
Gitme, 
Sen olsun gitme. 
Neler yitirilmedi ki şu ömürde, 
Kimseler kalmadı başımı yaslayacak, 
Kime sığınacam yalnızlık korkularımda, 
Derdime kim ortak olacak, 
Bir dahası yok bu gidişin, 
Umurumda değil başkalarının kalabalığı, 
Bir sen gerek bana, 
Gitme. 
Ardımdan kim ağıtlar yakacak kavuşurken toprağa, 
Duasız mı kalayım kabrimde, 
Edemez ki melekler teselli, 
Gitme, 
Yalvarırım gitme, 
Beni buralarda bırakıp, 
Benden önce gitme. 
(aposözü)

Doğum ne kadar doğalsa, 
Ölüm de o kadar kutsal, 
Niçin neden dünyaya geldiğini, 
Nasıl yaşaman gerektiğini, 
İnsan olmanın onur ve gururunu bilerek, 
Nefes almalı, paylaşmalı, sevmeli ve sevilmeli, 
Yaradanın hayat kitabından ders ala ala, 
Ona layık, hayırlı kullarından olabilmek umuduyla usulca ölmeli, 
Gün geldiğinde mahcup olmaksızın hesabı verebilmeli. 
(aposözü)

Çabucak aşık olan adamdan, 
Gözü dışarıdaki madamdan, 
Sevgiye hile katandan, 
Tanışasıya yatandan, 
Uzak ol. 
Yalnız da kalsan, 
İyiliklerinle anlaşılmasan, 
Onlar uyanık sen keriz sanılsan, 
Uzak dur, 
Kendine hakim,insan olmaya talip olmak budur. 
(aposözü)

Sen kimseye olmasan da
Sana düşman olanı bile sev ki, 
Düşmanlığından pişman olduğunda, 
Sana bakabilecek yüzü olsun. 
(aposözü)

Yazamadıklarım sende kalsın, 
Olur ya tövbe edersem birgün, 
Binlerce şiir, yüzlerce sözden sonra, 
Kimbilir utanma duyguların canlanır, 
İşte o zaman sen yazarsın. 
Nasıl başlar ya da nasıl nokta koyarsın bilmem ama, 
Ben içimi çoktan döktüm, 
Bilinmez sen neler yazarsın. 
Ya gerçeği kağıda döker, 
Ya da sessizce mezarımı kazarsın. 
Benden buraya kadar, 
İnsan olan kendini sevdasına adar, 
Varsa kalmış bişeyler, yazarsın, 
Benim yazamadıklarım sende kalsın. 
(aposözü)

Sevmek sevaptır be gülüm, 
Sevilmek Allah'ın rızasıyla, 
Sevenin duasıyla, 
Meleleklerin kavuşturmasıyla, 
Bu yüzdendir sevdam, 
Asla olmanı istemem elvedam, 
Sensin her daim soluğum, sesim, sedam
Sen de yürekten katıl bu sözlere dileklere, 
Mahcup olmayalım meleklere, 
Şükredelim Yaradana, 
Seni bana, beni sana layık gördüğüne, 
Şeytandan yoksun, 
Çekemeyenler Allah’tan korksun, 
Bu aşk ebediyen ikimizin olsun, 
Sevmek sevaptır, 
Sevilmek sevene cân-ı gönülden cevaptır. 
(aposözü)

Umursamaz olduk, 
Çocuk yaşta amansız hastalığa yakalanmış bir canı, 
Sokakta düşmüş, kalkamayan ihtiyarı, 
Otomobilin çarpıp kaçtığı can çekişen kediyi, 
Son yolculuğunda yanımızdan geçip giden cenazeyi. 
Tek kişilik yaşar olduk, 
Bencilce, adımız sözde insan. 
Biz böylemiydik dostum, 
Düşünüyorum da, 
Onca satılmışların, satılanların arasında, 
Ruhumuz, vicdanlarımız, duygularımızdamı satıldı yoksa, 
Yoksa satın aldılar da biz mi habersiziz, 
Bir maziye bak, bir de şu âna, 
Şimdi bizler neyiz, kimiz. 
Desene bedavaya gitti kişiliklerimiz. 
(aposözü)

Kötü çok kötü bir gecenin başlangıcı, 
Bugün ölümün ucu değdi, 
Yüreğimdeki senden kalan terkedilmiş limana. 
Oysa terkedilmiş olsa da, 
Olur ya birgün yanaşma ihtimalini hiç yoketmedim, 
Yedi sekiz yıl sensiz ve kimsesiz olan limana. Öyle bir yer ayırmıştım ki, 
Senden başkasının yanaşması imkansız, 
Gidişinde bir hayalin vardı, 
Sebep de o hayal kadardı. 
Bir çocuğum olsun. 
Bana yaşlandığımda bakacak, 
Ve bu nedenle bir başkasıyla evlenip, onunla ömrünün geri kalanını paylaşmak. 
Bugün ölümün namlusu değdi sol yanıma, 
Duydum ki hayalin gerçek olmuş, 
Bizim de olabilirken, 
Bir başkasıyla çocuğun doğmuş. 
Bendeki yüreği bilirsin, 
Yaradan uzun ömürler versin. 
Lakin o bir umudun tükendiği ânı yaşıyorum, 
Kendim, kendi kalbimden kaçıyorum. 
Liman darmadağın, 
Öğrendiği, bir daha yanaşmayacağın. 
On yedi yıllık geçmişiyle o limanı nasıl avutacağım. 
Bugün darbe aldım bana hayat veren heryerime herşeyime. 
Ölüme dair ilk ok saplandı yüreğime. 
Tüm bunları, ya birgün oku, 
Ya da başkalarından dinle. 
(aposözü)

Yüreğimi emanet etmek istiyorum, 
Benden sonra beni aratmayacak, 
Sevdaya ihanet katmayacak, 
Avuçlarından bırakmayacak, 
Yüreğimi emanet etmek istiyorum, 
O kalsın ki bu alemde, 
Sevginin en güzelini yaşatsın birilerine. 
Ondan bana fayda yok artık, 
Alsın biri benden, 
Ben ölmeden. 
(aposözü)

Yine anlamsız, rüyasız, karanlık bir gecenin ardından sabah oluyor. 
Egzoz seslerine karışan insanların koşuşturması, 
Gülümseyen bir yüz arıyorum, 
Yok, sanki hepsi yalnız nefes alıp vermekle yetiniyor, 
Buna da şükür dercesine, 
Her sabah ki istikamet belli, 
Belli lakin nasıl gittiklerinden bihaber, 
Robot misali. 
Varlıkları dahi ağırlık veriyor kendilerine, 
Yarına bir ışık yok, 
Yüzlerde çiçek açtıracak. 
Sadece minik çocuklarda biraz neşe, 
O da büyüklerinin stresinden azar işitmediyse. 
Büyüdükçe onları neler beklediğini bilmeden, 
Tek öğrendikleri, adam olunmuyor okula gitmeden. 
Bugün cuma, cumanız mübarek ola, 
Keşke cumaların nuru, her Allah’ın günü kulların yüreğine dola. 
(aposözü)

Bizim için her an sevmek zamanlarıydı, 
Oysa artık mazide kaldı. 
Sevmelere zaman ayıran yok, 
Seviyorum dercesine yaklaşıp çekip giden çok. 
Hamurunda yoğrulduk sevdaların, 
Yüreğimize en kızarmış, en yangın yerleri düştü. 
Bazen akbabalar da üşüştü, 
Yok saydık sahte sevgilileri, 
Dışladık kalpazan aşıkları. 
Hâlâ severiz, 
Bizi, bizim gibi seveni, 
Haram aşklara yer yok mayamızda, 
Tüm güzellikler, temiz yürekler aramızda, 
Aşktan bihaberler sızmaya çalışsa da. 
Yaşamını sevgiye adayanlarız, 
Belki azaldık ama, 
Biz çayanlardan cayanlarız. 
Her aşk bize de yansıtır mutluluğu, 
Hayat böyle değilmidir, 
İnsan daha ilk günden sevgide alır soluğu. 
(aposözü)

Böyle bir dünya, öylesine hayatlar. 
Güzel bir şey yaşanırsa şans, 
Bir bela, bir hastalık, bir kazada ise adı kader, 
Yok öyle, 
İşine geldiğine göre. 
Herşeyin bir nedeni vardır yaşamda, 
Hiçbir şey sebepsiz değildir, 
Ektiğini biçersin, 
Bazen hem ekmez hem de gülüp geçersin. 
Merak etme, 
Kalmıyor öbür dünyaya, 
Aheste aheste çıkıyor, varsa affedilmeyecek günahın, 
İstesen de istemesen de. 
Sonra da kader deme. 
Ya adam gibi yaşa, ettiklerin çıkmasın yakınındaki günahsızlardan, 
Ya da kabullen şikayet etme ansızın tepene inecek Allah’ın sopasından. 
(aposözü)

Sahte yüzler, yapmacık gülücükler, çıkarlara düğme iliklemeler, insanların basamak yapıldığı merdivenler, hak etmedikleri saygıyı görenler, sadece kendini övüp diğerlerini adam bilmeyenler, göz göre göre şeytanın izinden gidenler, Atalarını inkâr edenler..! 
Böyle bir kalabalığın arasında olmaktansa, yalnızlık tercihimdir. 
(aposözü)

En iyisimi yazmamalı, çizmemeli, 
Birkaç gönlü güzelden başka kim kaldı. 
Kim okuyor ki yazarın, şairin yazdığını, 
Kim anlıyor ki ressamın dilinden, 
Karikatüristin çizdiğinden. 
Kendi kör kuyularında, 
Banknotun bir yüzünü okur, 
Evirir çevirir öbür yüzünü de okur. 
Karapara peşinde koşturur durur. 
Zaten başkalarına dair birşeyler okumasalar da olur. 
Çok bilmişlerin beyefendileri, hanımefendileri, 
Önemimi var onlara nerden gelip nereye gidecekleri, 
Giyin, kuşan bol bol da dedikodu, 
Görenler sanır hayatın mektebini okudu. 
Ben yine kurban olayım, alnından öpeyim arka mahalledeki karacahillerin, 
Umurumda değil ne haltettikleri kendini dev aynasında gören paracahillerinin. 
(aposözü)

Gitmeli, 
Gitmeli ama nereye. 
Önce saygının, ardından katıksız sevginin olduğu bir yer desem, 
Varmıdır, bulabilirmiyim. 
İnsanların birbirinin mutluluğu, 
Komşusu da tok ise rahat uyuduğu, 
Huzuru, fitnesiz fesatsız sohbetlerde bulduğu, Hani ya diyorum, bir ümit. 
Varmıyki, 
Hüzünlerin paylaşıldığı, 
Gülmekse beraber, acılarda birlikte ağlaşıldığı, 
Ruhların yüzlerden anlaşıldığı, 
Aaaah, ah. 
Yok diyorsun başını iki yana sallayıp iç çekercesine, 
Maalesef dercesine. 
Peki ya ne yapayım, 
Vakit gelene kadar mı katlanayım, 
Özgürlüğü terkedip, insanoğlunun varettiği açık cezaevlerindemi yaşayayım. 
Farkındayım yok bir çare, 
Yürek paramparça, gönlüm biçare.