Yeki porsid əz on qomkərde fərzənd
Ke ey roşən qohər pire xerədmənd
Zemesrəş buye pirahən şenidi
Çera dər çahe kən᾽anəş nə didi?
Bir nəfər oğlunu itirmiş şəxsdən (həzrət Yəqubdan) soruşdu ki, ey parlaq cövhərli, dərrakəli qoca: Misirdən (Yusifin) köynəyinin iyini aldın, bəs nə üçün onu Kən᾽an quyusunda olanda görmədin?
Yusif Misirdə özünü qardaşlarına təqdim etdi və köynəyini onlara verdi ki, onu özləri ilə aparsınlar. Onlar Kən᾽ana çatmamış həzrət Yəqub belə dedi: «...Əgər məni səfeh hesab etməsəydiniz [və ya yalançı hesab edib danlamasaydınız], deyərdim ki, Yusifin ətrini alıram!»
(Yusif-94).
Şe᾽rdə də kimsə Yəqub peyğəmbərə xitab edərək deyir: Sən Misirdən Yusifin köynəyinin ətrini necə hiss edirsən, halbuki o, öz kəndinizdə Kən᾽an quyusunda idi, amma sən bunu hiss etmədin? Nə üçün onu quyuda olanda görmədin?
Be qoft əhvale ma bərqe cəhanəst
Dəmi peydavo digər dəm nihanəst
Gəhi bər tarəm ə᾽la neşinim
Gəhi bər poşte paye xod nəbinim.
Bizim halımız ildırım parıltısı kimidir, bir an görünür və bir an yoxa çıxır, bə᾽zi vaxtlarda çox yüksəklikləri seyr edərik və bə᾽zi vaxtlarda öz ayağımızın altını görmərik.
Hafizin dili ilə desək:
Dostları ilə paylaş: |
