Karagün dostuyum (II) tasavvufda aşk ve göNÜl yazan: Nusret Tura Uşşâkî İstanbul 1965

Aman ey pâdişahım! Şah-ı mün'im bi âmân olmaz

Kapunda ben gibi düşkün, zaif ve nâ tuvan olmaz

Ne sabra takatım, ne ah ve feryâd etmeğe kudret

Ne yapsam bilmem ol mâha; figân etsem figân olmaz

Hava birdir nefes bir, ayrilan tenlerde can birdir

Anınçündür ki, cânân olduğu bir tende cân olmaz

Kimi kimden, neyi ihfa ve izhar eylemek mümkün

Gözün aç! Ârif-i nefs olana bir şey nihân olmaz

Şifâsı, nimeti cismin kalır girdübı unsurda

Tabiatta kalan ruhun hayatı Câvidân olmaz

Hümayı himmeti süfli tabiatte kalan bi baht

Esiri nefsidir. Dünyâları yerse doyan olmaz

Ey insanoğlu! ALLAH aşkına gel dinle bu pendim

Bu darül'imtihandan başka dâri imtihan olmaz

Gözün aç bak ki, her gün gitmede hem cins ve akranın Didişme bunca derdlerle bu yerde kâmuran olmaz