Karagün dostuyum (II) tasavvufda aşk ve göNÜl yazan: Nusret Tura Uşşâkî İstanbul 1965

İNLEYİŞLER

MEDED YÂ RESÛLALLAH!

Sehâm-ı aşkına her dem vücûdum bir siper oldu

Fakat gönlüm göğüs açmış hedeftir yâ Resûlallâh

Senin şevkinle geldim âleme sensiz serâb oldu

Gece gündüz senin müştâkın oldum yâ Resûlallâh

Düşe kalka geçen altmış yıl ömrüm hep helâl olsun

Seni görmek diler dîdem görün bir yâ Resûlallâh

Sana nisbet edince kendimi sarhoş olub kaldım

Ağız ismin, gönül sevginle meşgul yâ Resûlallâh

Huzurunda seher vakti senin medhin okurken ben

Aceb idrâk hatamız var mı bilmem yâ Resûlallâh

Seninle hasbihâl eyler iken leylim nehâr oldu

Şeb-i yeldâ olur sensiz geçen her gün yâ Resûlallâh

Gönül âyinemi pâk eyledim nolur bana bir bak

Ölürken nakşını kıble edinsem yâ Resûlallâh