Karagün dostuyum (II) tasavvufda aşk ve göNÜl yazan: Nusret Tura Uşşâkî İstanbul 1965

Buna derya-yı zât derler bırak sen yâr ve ağyarı

Sakın sûretle aldanma harimi zülcemâliz biz

Gönülden söylenen sözler dışardan anlaşılmazmış

Gülistanı visâlinde hezârı hoş sedayız biz

Ne Hûriden, ne gılmandan, ne eyyamdan haberdarız

Beni Âdem libâsiyle gezen Şâh-ı cihânız biz

Bugün tebdil, yarın uryan, öbür gün şekli rahmânız

Bizle gel anla ey zâhid sâhibi zülfikarız biz

Hazine bulmak istersen bayırda, dağda olmaz o

Serâpâ günci mahfiyiz tılsımı cânküşâyız biz

Bize lâyık mı görmezsin, muhiblik kisvesin Câna

Ebû Cehilin pîşin terket bugün mürği sefâyız biz

Biraz gönlümde yer tutsan, canımla hasbihal etsen

Serâser nûr olurdun sen inan! Nûri vücûduz biz

Dilhânen kapkara bir taş sorarlarsa adın islâm