Karagün dostuyum (II) tasavvufda aşk ve göNÜl yazan: Nusret Tura Uşşâkî İstanbul 1965

Şarap mahzende yıllanır

Aşkın gönlümde yıllanır

İnan! İnan! İçim yanıyor

diye aşkını anlatıyor.

Fakat sevgilisi hissiz davranıyor, duymamazlıktan geliyor ki, âşıkını inletiyor, rüsvay ediyor demektir. Meselâ (Âşık oldur kim kılar cânın fedâ cânânına) şarkısı da ne güzeldir. Aşk ahkâmının gayet açık bir ifadesidir.

Bu âlem cahiller için, şuursuz hareket edenler için bir cehennemdir. Kendi hâlinde olup kimseye zararı dokunmayan, elinden geldiği kadar iyilik yapan, ALLAH’ını, Peygamberini bilen kimseler için bir cennettir.

Ehli dil olan Ârifler, kâmiller, sâdıklar, vâsıllar için bir vuslathanedir, aşk sahnesidir. Dünyanın sefâsını bunlar sürer. Esasen bu âlem herkes için bir mekteptir. Her yaprak bir kitaptır. Bunları okuyabilmek için iyi ve muktedir bir hocanın elinden tutmak lâzımdır. Tahsili noksan bir hoca sizi nihayet kendi mertebesine çıkarır. Halbuki daha ileride çok uzun yollar vardır.

Görüyorsunuz ya, bu âlem hep aynı âlemdir. Değişiklik bakanlardadır. Bakanların gözleri de aynıdır. Basiret gözleri de aynı güneşin nurundandır.

Fark nerede biliyor musunuz?

Basiret gözünüzü perdeleyen perdelerdedir. Sevdiğiniz birisi vefat ederse, kederlenirsiniz, ilkbahar size bir ilhamda bulunmaz, vücûdunuz hasta olur, ruhunuz hastalıkla meşguldür. Cânandan haber alamaz, gözlüğünüz karadır.

Fakirsiniz, fakat bir sevgiliye, bir dert ortağına sahipsiniz, yazın kuraklığı, kışın buzları size cennet havası yaşatır. Bütün bu âlemleri yaratan ALLAH’dır (Celle Şânühû), her yerde onun eserini görüyorsunuz. Tetkike dalıyorsunuz, herşeyi tetkik etmeğe, hakikatini anlamağa bir değil, birkaç ömür bile kâfi gelmez.

Büyük Peygamberimiz Hazreti Muhammed, hayatın bu devresinde iken Cenâb-ı Hakkın kelâmı imdada yetişiyor.

(Ey habibim. Kendi kitabını oku. Bugün için bu sana kâfidir.)

İnsan kâinatın özüdür, ruhudur. Kitapların ruhu, özü de Kur’ân-ı Kerimdir. Söyleyen ALLAH’u Teâlâ Hazretleridir. Yaradan ALLAH’u Teâlâ Hazretleridir. O bâkidir. Biz gelip geçici. Bugün var, yarın yok olabiliriz. Hem de maddî ve mânevî bütün sahip olduğumuz şeyleri burada bırakacağız, beşeriyetin on, yüz, bin bir çok dertleri vardır. Bu dertleri bire indirebilen rahata, huzura kavuşur. O dert de derd-i âşktır. ALLAH sevgisidir. O sizi seviyor, hem de pek çok seviyor. Size bütün nimetlerini, lütuflarını vermiştir, hiç esirgememiştir. Kitaplar, peygamberler, veliler göndermiştir. Doğru yolu bulmakta müşkilât görmiyesiniz diye.

Onun aşkından, sevgisinden agâh olasınız diye. Bu azamet ve kudret sahibinden yüz çevirip de sizin emrinizde olan şeylere muhabbet ederseniz, gönül bağlarsanız size nasıl cezâ vermesin. Sabırlıdır, mühlet verir. Gafil kullarım belki bir gün uyanırlar diye.

Kabahatlerin cezâsını vermekte acele etmez. Bir gün tövbe edip pişmanlık duyarlar diye.

Kabahatlerinizi bir başkasına âşikâr etmez, örter. Zalimler, mazlumların âhını almadıkça cezâlar te’cile uğrar, mazlumun âhı gönülden gelir, ciğeri yana yana inkisar eder. Cenâb-ı Hakk adaleti de sever ve harekete geçer, sebebler halk eder, zâlimi daha kuvvetli bir zâlimle terbiye eder.

Hastalıkla, fakirlikle, yangınla, zelzele ile, kazalarla, milletleri de milletlerle harp ile terbiye eder.

Hiçbir zâlim yoktur ki cezâsının hiç olmazsa bir kısmını burada çekmesin, vicdan âzabı da bir cezâ değil midir zâten? Cenâb-ı ALLAH kendisini sevenlerle, mağdur ve mazlum olanlarla, kalbi kırık kimselerle beraberdir.

Bir iyilik yaparsanız gönlünüz bir ferahlık, bir sevinç duyar, işte bu sevinç Hakk’tandır. Sevindirdiğiniz kimsenin gönlünün aksi sedasıdır ki, ALLAH da sizden razı olmuş demektir.

Bir fenalık yaparsanız elem ve azap duyarsınız, o da kırdığınız gönül sahibinin mahzunluğunun size aksetmesidir.