Gelişim kuramları özellik – faktör kuramına ve şans kuramlarına bir tepki olarak ortaya çıkmıştır.
Meslek seçimine kişilik gelişimi açısından bakan kuramcılar bir meslek edinmenin, belli bir anda verilen bir karar sonucunda değil, yaşamın çok erken yaşlarında başlayıp meslek ömrünün sonuna kadar süren bir gelişim çizgisi boyunca zaman zaman verilen bir dizi kararlardan oluşan süreçte gerçekleştiğini savunmuşlardır.
Mesleki gelişim kuramları: bireylerde meslek fikrinin nasıl doğup geliştiği, mesleki kararın veya seçimin nasıl yapıldığı, bu seçimi etkileyen etmenlerle birlikte bu oluşumu açıklamaya çalışan görüşlerdir.
Kariyer seçiminde gelişimsel yaklaşımlar
Ginzberg, Ginsburg, Axelrad and Herma Theory – 1951
Super’s Theory of Vocational Choice – 1954
Ginzberg, Ginsburg, Axelrad and Herma’nın Teorisi (1951)
Meslek seçimini gelişimsel bir süreç olarak ele alan ilk teori
Ancak örneklem grubu seçiminden dolayı bulguların genellenebilriliğinde sınırlılıklar var.
Meslek seçimi 11 li yaşlarda başlayıp 17 yaşlara kadar devam eden ve yaklaşık 6-8 yılı kapsayan bir süreç.
Ginzberg ve ark. göre meslek seçim aşamaları
Fantezi dönemi (11 yaş ve öncesi)
oyunlar
Deneme dönemi (11-17 yaş)
İlgi basamağı (11-12 yaş)
Yetenek basamağı (12-14 yaş)
Değer basamağı (15*16 yaş)
Geçiş basamağı (17 yaş)
Realistik dönem (18 yaş ve genç yetişkinlik)
Araştırma basamağı
Kristalizasyon basamağı
Belirleme basamağı
Ginzberg’ in Mesleki Gelişim Dönemleri
Fantezi (Hayal) Dönemi:5 – 11 Keyfi seçimlerde bulunur. Zevk ilkesi ön plandadır. Yetişkinlerle özdeşleşme kurulur
Deneme Dönemi 11 – 17
İlgi 11 – 12 Hoşlandığı ve hoşlanmadığı etkinlikleri ayırmaya başlar. İlgileri ön plandadır.
Yetenek 13 – 14 Kendi yeteneklerini ve mesleğe uygunluğunu daha fazla dikkate alırlar.
Değer 15 – 16 Kendi değerleri, yaşam değerleri ve meslekten beklentileri uyuşmaya başlar.
Geçiş 17 Seçimler geçici ve deneyseldir
Gerçekçi Seçimler Dönemi 17 – 24
Araştırma 17 – 18 Meslek seçimi yapmasında yardımcı olacak bilgi ve yaşantılar edinmeye çalışır.
Billurlaşma 19 – 21 Daha önceki yaşanan süreçlerin birikimsel toplamıdır. Çeşitli faktörlerin değerlendirmesini yapar ve bir amaca bağlanır.
Belirleme 21 – 24 Kararın kesinleşmesi ve özel planlamayı kapsar. Yaşam boyu süren seçim süreci 24 -
Ginzberg ve ark. göre bireyin uygun seçimler yapabilmesinde
Mesleki planlarını gerçeklerler uzlaştırıp yerine getirme becerisi
Ginzberg ve ark. göre meslek seçimi geri dönülemez bir süreçtir. Çünkü:
Eğitim için gerekli aile desteğini yeniden sağlamada sıkıntı
Evlenme
Hata yaptığını kabul etmekten kaçınma
Ancak 1972 yılında ginzberg bu görüşünü modifiye etmiştir. Bu revizyon sürecinde ginzberg meslek seçiminin kişinin meslek hayatı ve yaşam boyu devam eden bir süreç olarak tanımlamıştır.
Donald Super’ın Kariyer ve Yaşam Boyu Gelişim Teorisi
Bir iş sahibi olmak ya da işe uyum sağlamak yerine işe ve iş değişikliklerine hazır olma sürecine vurgu yapar.
Bir iş sahibi olmak ya da işe uyum sağlamak yerine işe ve iş değişikliklerine hazır olma sürecine vurgu yapar.
Bazı kararların yaşamın belirli dönemlerimde daha önemli olduğunu belirtmekle birlikte kuramı tüm yaşam evrelerini kapsar.
Kariyer olgunlaşması
Kariyer evreleri Kuramla ilgili
Yaşam rolleri
Benlik (öz benlik) temel kavramlar
Kuramın dayanakları
Benlik kavramına odaklanan Super:
Havighurst’ün her bir evredeki gelişimsel görevler kavramından
Ginzberg ve ark. kariyer gelişimi ile ilgili evrelerinden
Carl Rogers’ın mesleki davranışları kişinin benlik kavramını ortaya koymanın bir yolu olarak görmesinden. Kendimizi ifade etmeye izin vereceğimizi düşündüğümüz meslekleri seçeriz. Benlik kavramı çocukluk yaşantıları (neyin uygun olduğunu keşfetme ve diğerlerinin gözlemleri) ve pratik yaparak gelişir.
Görüşlerinden etkilenmiştir.
Kuramla ilgili önemli bilgiler
Bireyler farklı yetenek beceri ve özelliklere sahiptir.
Her mesleğin gerektirdiği beceri, yetenek , kişilik özelliği vardır.
Kuramla ilgili önemli bilgiler
Super' a göre bir kimse meslek seçmekle o ana kadar geliştirmiş olduğu ben kavramını, kendini algılama biçimini uygulamaya koymuş olmaktadır
Meslek benliğe ilişkin algıların bir ifadesi bir tür yansımasıdır.
Birey olgunlaştıkça özü hakkındaki kavramları netlik kazanmaya başlar . Bu nedenle ergenlik döneminde verilen bir mesleğe yönelme kararı , aynı kararın orta yaşta verilmesinden çok farklıdır
Super , meslek gelişimini bir meslekte karar kılıp o alanda iş bulma aşamasından ileri götürmüş, normal hayatın sonuna kadar devam eden gelişme evrelerini de incelemişti
Super
Mesleki benlik kavramı
Mesleki gelişim basamakları
Mesleki gelişim görevleri
Mesleki benlik kavramı
Fiziksel ve zihinsel gelişme,
işle ilgili gözlemler,
çalışan yetişkinlerle özdeşleşme,
çevre ve
deneyimlere göre meslekli benlik oluşur.
Benlik kavramının bir parçasıdır olmakla birlikte yaşam boyunca kariyer paternlerin devam etmesinde itici bir güçtür.
Kariyer paterneleri –erkekler için
Büyüme Dönemi ( Doğumdan 14. yaşa kadar )
Çocuk doğumdan itibaren çevre ile etkileşimde bulundukça kendi hakkında kavramlar geliştirir.; benlik kavramı ile meslek kavramları arasında ilişki kurmaya başlar, bazı mesleklerin kadınlar bazı mesleklerin ise sadece erkekler için uygun olduğunu görür.
Çocuğun mesleki anlamda kendisi hakkındaki değerlendirmeleri olgunlaşmamış gereksinimlere dayanır. Sevgi ihtiyacı ve güçlü olma arzusu küçük çocuğun babası ile özdeşime ona benzemeye yöneltir. Büyüdükçe ve diğer yetişkinlerin işleri hakkında daha çok şey öğrendikçe özdeşimi yer değiştirir. Başka kahramanlar bulan çocuk kendini değişik rollerde hayal eder, oyunlarında yetişkinlerin iş etkinliklerini temsil eder. Çocukluk birinci derecede hayal dönemidir. Büyüme dönemi 3 alt basamaktan oluşur. Bunlar:
Hayal basamağı (4-10 yaşlar ): Çocuğun davranışlarında heves, arzu ve anlık ihtiyaçların etkisi yoğundur. Hayal kurma ve rol denemeleri egemen etkinliklerdir.
İlgi basamağı (11-12 yaşlar): Hoşlanma ve beğenme , mesleki emellerin belirlenmesinde en önemli rolü oynar.
Yetenek basamağı ( 13-14 yaşlar): İşin gerektirdiği nitelikler daha yoğun biçimde dikkate alınmaya başlar.
Araştırma Dönemi ( 15-24 yaşlar arası )
Kendini tanıma, rol denemeleri , meslek incelemeleri gibi faaliyetlerin sürdürüldüğü bir dönemdir. Bu dönem şu alt basamaklara ayrılır:
Deneme basamağı (14-18 yaşlar): İlgi, gereksinme, yetenek , değer ve fırsatların dikkate alınarak iğreti seçimlerin yapıldığı , fantezi, tartışma ve yarı zamanlı iş denemelerinde bu seçimlerin geçerliliğinin denendiği dönemdir.
Geçiş basamağı (19-21 yaşlar): Birey çalışma dünyasına girer ve gerçekleri daha çok göz önüne alır. Ben kavramı bir işte uygulamaya konmaya başlamıştır.
Sınama basamağı (22-24 yaşlar): Kişi kendisine uygun bir çalışma alanı bulmuştur., işe girer ve bu işi, hayatını kazanma yolu olarak sınamaya başlar. Bu dönem iş ve aile hayatını kurma dönemidir.
Yerleşme Dönemi ( 25-44 yaşlar arası)
Uygun bir alanın ve o alanda kararlı bir işin bulunması ile karakterize edilir.
Sınama (25-30 yaşlar) ve
sağlamlaştırma (31-44 yaşlar) basamağı olarak 2 alt basamağa ayrılır.
Sınama basamağı olmadan da yerleşme gerçekleşebilir. Sağlamlaştırma bir çok kişi için yaratıcı yıllardır.
Devam ettirme Dönemi ( 45- 64 yaşlar arası )
Bu dönemde kişi iş dünyasında bir yer edindikten sonra kişi bütün çabalarını , onu elde tutmaya ve geliştirmeye yöneltir. Bu dönemde meslek gelişiminde iniş çıkışlar ve duraklamalar olabilir.
Çöküntü Dönemi ( 65 yaş ve sonrası )
Fiziksel ve zihinsel kapasitenin çöküşü olan yaşlılık yıllarıdır. Bu dönemde insan beden gücünden çok geçmiş tecrübe ve bilgisinden yaralanır ve bunları kullanabileceği alanlara yönelir. Bu dönemin alt basamakları :
Yavaşlama basamağı (65-70 yaşlar) : İş temposu yavaşlar , görevler daha az güç isteyen alanlara kayar.
Tam emeklilik basamağı ( 71 yaş ve üstü): Bu yıllarda meslekten ayrılma ve işi tümüyle bırakma gereği hissedilir. Bireyler arasında bu bakımdan farklılıklar da vardır. Bazıları işi bırakmayı kolay ve hoş karşılayabildiği halde bu zorunluluk bazılarına çok ağır gelebilir.
Mesleki Gelişim Görevleri (super’a göre)
Super' a göre gelişim görevi , belli bir yaşam döneminde ortaya çıkan , başarı ile yerine getirilmesi daha sonraki görevlerde başarı ve mutluluğa , başarısızlığı ise mutsuzluk ve kınamalara yol açan davranışlardır.
Mesleki gelişim görevleri ise yaşamın belli bir anında ortaya çıkan iş etkinliklerine katılma ve buna hazırlanmada bir sosyal grubun üyelerinin göstermesi beklenen , oldukça düzenli bir dizi davranıştan çıkarılan görevlerdir. Bu görevler:
Meslek tercihlerini billurlaştırma (14-18 yaşlar)
Bir meslek tercihini saptama (19-21 yaşlar)
Bir meslek tercihini uygulamaya koyma ( 22-24 yaşlar )
Bir meslekte karar kılma (22-30 yaşlar)
Durumu sağlamlaştırma ve meslekte ilerleme ( 30 yaş ve üstü )
1990’lı yıllarda kuramını revize eden Super gelişim görevlerini aşağıdaki şekilde tanımlamıştır.
Meslek Olgunluğu
Meslek gelişimi ve meslek gelişim görevleri kavramları doğal olarak meslek olgunluğu kavramını ortaya çıkarmıştır.
Super' a göre meslek olgunluğu araştırma döneminden çöküş dönemine kadar mesleki gelişim doğrusunda erişilen noktayı gösterir.
Olgunlaşma ve uyum sağlama
Olgunlaşma eğitsel ve mesleki seçimler yapabilmek için bilişsel ve tutumsal olarak hazır bulunuşluğu ifade eder.
İş yaşamında uyum sağlama daha temel bir özellik haline gelmiştir.
Uyum sağlamada
Tahmin edilebilen durumlar için hazır bulunma ve
Önceden kestirilemeyen yaşantılara uyum sağlama söz konusudur.
Gelecekle ilgilenme – gelecek hakkında düşünme ve gelecekten umutlu olma
Gelecekle ilgilenme – gelecek hakkında düşünme ve gelecekten umutlu olma
Kariyer kontrolü – kariyeri ile ilgili kararlarına sahip çıkma ve gelecek hakkında sorumluluk alma
Kariyer merakı – keşifler yapabilmek için mesleğine karşı ilgili olma
Kariyer güveni – problemlerin olması, problem çözebilme becerisi ve öz yeterlilik inancı
Bu süreçler gelişimsel evreler halinde kendisini gösterir: büyüme, keşfetme, kurma, devam ettirme ve bırakma
Mesleki olgunlaşma ile ilgili kariyer ödevleri
Bir dönemdeki görevin başarılması diğer döneme geçişi kolaylaştırır. Keşfetme (kristalizasyon) basamağında;
Gelecek hakkında düşünebilmek için farkındalık sahibi olma
Kariyer seçimini etkileyen faktörler hakkında farkındalık sahibi olma (yetenek, kaynaklar, ulaşılabilirlik)
İlgi ve değerleri belirginleştirme
Mesleki tercihler geliştirme
Tercihler ile ilgili bilgi edinme ve bunların araştırmaya devam etme
meslekî olgunluğunu ölçmenin yolları
gelişim çizgisinde kişinin bulunduğu yer ile onun yaşında bir kimsenin bulunması gereken mesleki gelişim basamağının karşılaştırılması
kişinin olgunluk düzeyinin onunla aynı gelişim düzeyinde olduğu kabul edilen bireyler arasında gelişim görevlerinin yerine getirebilme derecesi bakımından ne düzeyde olduğuna bakmaktır
Örnek. Örnek: 30 yaşındaki bir kimsenin hala meslek seçmemiş olması veya 20 yaşındaki bir kimsenin ilgi ve yeteneklerinden haberdar olmaması.
GOTTFREDSON'UN MESLEKİ GELİŞİM TEORİSİ (DARALTMA VE UZLAŞMA KURAMI )
Farklı sosyal sınıflar ve etnik gruplara mensup kadın ve erkeklerin birbirlerinden çok farklı tercih yapmaları ve bu ayrımlaşmanın çocukluğun oldukça erken yaşlarında başlaması Gottfredson'un ilgisini çekmiş ve meslek seçiminde sosyal faktörlerin etkisini vurgulayan görüşlerini geliştirmiştir.
Gottfredson'a göre;
herkes saygın mesleklere girmeye çalışmakta ama bazı insanlar diğerlerinden çok daha fazla sosyal ve ekonomik engellerle karşılaşmaktadır.
meslek seçim kararının gelişim süreci boyunca olgunlaştığını bunun da benlik kavramının gelişimine paralel bir çizgi içinde gerçekleştiğini kabul eder.
meslek seçimi kişinin kendini sosyal düzen içinde bir yere yerleştirme girişimi ve çabasıdır
benlik kavramı kişinin kendisi hakkındaki algıların kavramlaştırılması ve uygun terimlerle ifadesidir. Ancak bu algıla her zaman gerçekçi ve doğru olmayabilir veya kişinin kendini her hususta açık ve net bir biçimde açıklayamayabilir
Benlik kavramı cinsiyet , dış görünün, yetenekler, değerler vb. öğelerden oluşur. Bu öğelerden bazıları bazı kişiler için diğerlerinden daha önemli olabilir.
Mesleklerin Bilişsel Haritası
İnsanlar , meslekler , meslek üyelerinin özellikleri , çalışma ortamı , kazanç vb konular hakkında bazı kavramlar oluşturmaktadır. Bunlar toplumda yaygın olarak benimsenen bir takım kalıplar ve imajlar olabilir. Bu yargılar veya imajlar birkaç boyuta göre gruplandırılmaktadır. Gottfredson bunlara "Mesleklerin Bilişsel Haritası" adını vermektedir. Meslekler şu boyutlarda gruplandırılmaktadır:
Çalışma alanı: Mesleklere karşı ilgiyi ve hevesi gösterir. Heves, olanaklar dikkate alınarak geliştirildi ise gerçekçi aksi halde hayali olur.
Daraltma- uzlaştırma süreci
Daraltma süreci istenmedik seçeneklerin listeden çıkarılması ,
uzlaştırma süreci ise en çok istenen seçeneklerle dış gerçeklerin uygunluğunun sağlanmasıdır
Daraltma sürecinin ilkeleri:
Bireyin soyutlama gücünün artması: Önce meslek üyelerini giyimleriyle ayırt eden çocuk giderek açıkça gözlenemeyen nitelik farklılıklarını da algılayabilir.
Benlik kavramı ile heveslerin etkileşimli gelişimi: Benlik kavramı ile meslek tercihi sıkı sıkıya bir etkileşim içindedir.
Ayrıştırma ve birleştirmede örtüşme: Cinsiyet rolleri ile sosyal sınıf yönünde değerlendirmeler yapılması
Aşamalı geri dönülmez eleme: Benlik kavramının gelişmesiyle kendilerine uygun gelmeyen mesleklerin listeden çıkarılması.
Uzlaşma sürecinin ilkeleri
İnsanlar ilgi alanlarından , saygınlık ve cinsiyet tipinden fedakarlıklar yapma durumunda kaldıklarında ilgi alanlarını öncelikle feda ederler.
Leung ve Plake (1990) yaptığı araştırmalar Gottfredson'un modelinin tersine çocukların cinsiyete uygun mesleklerden daha çabuk vazgeçtikleri seçeneklerini prestijin yüksekliğine göre belirlediklerini saptamıştır
Gottfredson teorisinde
zihinsel gelişimle ilgili olarak 4 aşama tanımlamıştır.
Birinci aşama 3-5 yaşları arasındaki dönemi kapsamakta ve büyüklük ve güce yöneliktir. Bu aşamada çocuklar yetişkin olma fikrini kavrarlar, kendileriyle yetişkinler arasındaki farklılıkları anlamaya çalışırlar.
İkinci aşama 6-8 yaşları arasındaki dönemdir. Cinsiyet rollerine yönelme söz konusudur. Kadın ve erkeklerdeki cinsiyet rollerinin farkına varmaya başlar. Meslek seçimi cinsiyet rollerine bakış açısından etkilenmektedir.
Üçüncü aşama yaklaşık olarak 9-13 yaşları arasında gerçekleşir. Prestij meslek seçiminde önemli bir belirleyici olur.
Dördüncü aşama 14 yaş sonrasıdır, ergenler kendi duygu ve düşüncelerine yönelirler ve benlik farkındalığı artar. Ergenler kendi cinsiyet rolleri ve mesleğin prestijinden etkilenerek mesleki seçimleri için daha iç görüsel bir bakış açısı geliştirirler.
Klinik bir psikolog olan Ann Roe , artistik yaratıcılıkla ilgili kişilik faktörleri üzerinde yaptığı çalışmalar sonunda , fizikçiler, biyologlar ve sosyologlar arasında önemli kişilik farklılıkları olduğunu görmüştür. Bu çalışmaları onun meslek seçimi kararını belirleyen içsel ve dışsal faktörleri daha ayrıntılı olarak incelemeye yöneltmiştir.
Roe , yaşamın ilk yıllarında geçirilen yaşantılar ile yetenekler ilgiler ve tutumlar arasındaki ilişkileri ve bunların hayatta genel yöneliş ve özel olarak meslek seçimi kararına nasıl yansıdığını açıklayan bazı hipotezler ileri sürmüştür. Bu hipotezler;
1-Zekanın , özel yeteneklerin , ilgilerin , tutumların ve diğer psikolojik özelliklerin kalıtımsal temeli spesifik değildir.( Apaçık bir delil henüz yoktur)
2-Psişik enerji nereye yönelmişse yetenekler o alanda gelişir ve özel yetenekler böylece oluşur. Bu ilgiler , tutumlar ve diğer kişilik özellikleri içinde geçerlidir.
3-Kişilik ile algılama biçimi arasında yakın bir ilişki vardır ve bir kimsenin ilgisinin otomatik olarak yöneldiği şeyler onun tüm davranışını bize anlatacak ipuçlarıdır.
4-Hayatın ilk yıllarında yaşanan doyum veya hayal kırıklıkları şu ya da bu alana yönelişi belirlemektedir.
5-Düzenli olarak karşılanan ihtiyaçlar davranışın bilinçdışı güdüleyicileri olmaz.
6-Bilinçdışı gereksinimlerin yoğunluğu başarmak için gösterilen motivasyonun en önemli belirleyicisidir.
7-Nadiren ve en az düzeyde doyurulan üst düzeydeki ihtiyaçlar kaybolacaklardır. Doyurulmamış temel ihtiyaçlar ise üst düzeydeki ihtiyaçların ortaya çıkmasını engelleyecek ve kısıtlayıcı türde egemen güdüler olmaya başlayacaklardır. Eğer bir çocuğun öğrenme merakı engellenirse bu merak zamanla ölebilir.
8-Eğer bir ihtiyacın doyumu geciktirilirse hissedilen doyum ya da doyumsuzluğun derecesine bağlı olarak bu ihtiyaçlar bilinçdışı güdüleyiciler haline gelir.
Hipotezleri özetleyecek olursak
çocuklukta geçirilen yaşantılar bir kimsenin ihtiyaç örüntüsünü ,
ihtiyaç örüntüsüde onun genel yönelimini belirler.
Genel psişik enerjinin yöneldiği alana göre kişinin yetenekleri özgülleşir. İlgi ve tutumları belirginleşir. Bir kimsenin bir alanda çalışma isteği yani güdüsü onun bilinçdışı ihtiyaç örüntüsüne ve şiddetine bağlıdır.
Roe çocuklu yaşantılarını incelerken özellikle ana babaların çocuklarına karşı tutumları üzerinde durmakta ve belli başlı şu ana baba tutumlarını betimlemektedir:
A - Aşırı duygusal yoğunlaşanlar
I- Çocuğun üzerine aşırı düşen ebeveynler; Çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını , sevgi ve saygı görme ihtiyacını doyururlar ama bu doyurma işlemi düzenli değildir. Temel ihtiyaçların doyumuna büyük önem verilir ancak çocuğun korunma sevgi ve saygı görme ihtiyaçları çoğu kez çocuk ana babaya bağımlı olduğu sürece doyurulur. Çocuğun kendini gerçekleştirmesine olanak verilmez.
II- Aşırı talepkar ebeveynler; Çocuklardan her zaman kusursuz işler beklerler ve çocuklarını sıkı bir eğitime tabi tutarlar. Üstün başarı isterler. Statü ve prestije çok önem verirler. Çocukları üstün başarı gösterdikleri ve kendilerine bağımlı oldukları ölçüde sevgi ve saygı gösterirler.
Üzerlerine aşırı düşülen çocuklar bağımlı bir kişilik geliştirerek , başkalarının görüşlerine büyük önem verirler. Bu kimseler başka insanlarla bir arada olmaya veya insanlarla ilgilenmeyi gerektiren mesleklere yöneleceklerdir.
B- Çocuğu ihmal etme tutumları
B- Çocuğu ihmal etme tutumları
I- Duygusal olarak reddetme; Fiziksel ihtiyaçları açıkça ihmal etmezler ama çocuğu kasıtlı olarak her türlü doyumdan yoksun bırakırlar.
II- İhmal etme; Çocuğun doyumdan yoksun bırakılmasında bir kasıt yoktur.
Reddedici ana babaların çocukları , sevgisiz bir ortamda yetiştikleri için başkalarına karşı savunu bir tutum belki de saldırgan eğilimler geliştireceklerdir. Bunlar meslek seçerken doyurulmamış olumsuz eğilimlerine toplumca kabul edilebilir bir ifade yolu ararlar. Böylece ya insanları tümüyle redderek insan olmayan şeylerle uğraşmayı gerektiren meslekleri seçerler ya da insanlarla ilgilenmeyi gerektiren mesleklere girerler fakat burada insanları obje gibi algılarlar.
C- Kabulkar olma
C- Kabulkar olma
I- Rastgele kabul; Çocuğun gelişimine karışmayan ama bunu bilinçli olarak değilde yeterince vakit ayıramadığı için çocuğu serbest bırakan ana babalar
II- Seçerek kabul; Çocuğun doğal gelişimine karışmadan onun gizil güçlerini kullanmaya ve bağımsız olmaya teşvik eden ve bunu da bilinçli ve planlı olarak yapan ana babalar
Kabul edici ana babaların çocukları sevilme ve saygı görme gereksinimlerini doyurdukları için artık bu gereksinmeler davranışı belirlemede bilinç dışı güdü haline dönmeyecekler ve bu kimseler meslek seçerken insan ve insan olmayan mesleklere savunucu olamayan bir tutumla yönelebileceklerdir.
Roe ,
Roe ,
resmi işler (sosyal çalışmacılar terapistler ),
ticaret ( pazarlamacı satış elemanı) ,
örgüt ( yöneticilik ),
teknoloji (mühendisler, teknisyenler),
açık hava ( orman ve maden mühendisleri ) ,
bilim,
genel kültür ( yazar , dilbilimci) ,
sanat ve eğlence
olmak üzere 8 mesleksel alan tanımlamıştır.
Holland’s Career Typology – 1959
Lent, Brown and Hackett’s Social Cognitive Career Theory – 1987
