Hâricîler, küçük veya büyük günah işlemek suretiyle Allah’a isyan eden kimsenin kâfir olduğunu ve işlediği günahından dolayı ebedî olarak cehennemde kalacağını iddia ederler. Çünkü onlara göre, amel imandan bir cüzdür, farz olsun, nafile olsun bütün amel imanın bir rüknüdür.
Mu’tezile’ye Göre Büyük Günah İşileyenin Durumu
Mu’tezile, tıpkı Hâricîler gibi ameli imandan bir cüz olarak görse de, büyük günah işleyen kişiyi onlardan farklı bir konuma yerleştirir. Onlara göre, büyük günah işleyen kişi ne mümin ne de kâfirdir; o fâsıktır ve iki menzile arasında bir yerdedir (el menzile beyne’l-menzileteyn). Büyük günah işleyen kimse, imanın rükünlerinden biri olan ameli terk ettiği için mümin değildir. İmanın bir diğer rüknü olan tasdik bulunduğu için ona kâfir de diyemeyiz. O halde onu “fâsık” olarak nitelendirmek gerekir. Onlara göre, büyük günah işleyen kimse tövbe etmeden ölürse ebedi olarak cehennemde kalır. Ancak onun azabı kâfirlerinki kadar ağır olmaz.
