Funksional yanaşma, təbii olaraq, obyektlərin (hadisələrin) funksiyalarını müəyyən etməyə və öyrənməyə yönəlmişdir. Elmdə "funksiya" anlayışının təfsirinin qeyri-müəyyənliyi, bu yanaşmanın tərifini çətinləşdirir, həm də onunla psixoloji-məntiqi araşdırmanın müəyyən sahələrinin müəyyənləşdirilməsini çətinləşdirir. Bir funksiyanın müəyyən bir münasibətlər sistemindəki obyektlərin xüsusiyyətlərinin təzahürü, xüsusiyyətlərin isə digər obyektlərlə qarşılıqlı əlaqədə bir obyektin keyfiyyətinin təzahürü olduğu qənaətinə sadiq qalacağıq. Beləliklə, bir funksiya, obyekt və ətraf mühit arasındakı əlaqənin və hətta onsuz da "ətraf mühit və sistem arasındakı yazışmaların" həyata keçirilməsidir. Beləliklə, funksional yanaşma əsasən maraqlanır öyrənilən obyektin ətraf mühitlə əlaqələri.Özünü tənzimləmə və reallıq obyektlərinin (psixika və daşıyıcıları da daxil olmaqla) balansını qorumaq prinsipindən irəli gəlir. [ 47] Elm tarixində funksional yanaşmanın tətbiqinə misal olaraq "funksional psixologiya" və "davranışçılıq" kimi tanınmış sahələri göstərmək olar. K. Levinin məşhur dinamik sahə nəzəriyyəsi, psixologiyada funksional fikrin təcəssümünün klassik nümunəsidir. Müasir psixologiyada funksional yanaşma struktur və genetik analiz komponentləri ilə zənginləşdirilmişdir. Beləliklə, bir insanın bütün zehni funksiyalarının çox səviyyəli və çoxfazalı olması, eyni zamanda bütün səviyyələrdə eyni zamanda hərəkət etmək fikri artıq möhkəm şəkildə qurulmuşdur. Şəxsiyyət, sinir sistemi, psixika quruluşlarının yuxarıdakı nümunələri, funksional yanaşmanın bir nümunəsi olaraq yaxşı bir səbəblə götürülə bilər, çünki bu quruluşların elementləri uyğun modellərin əksər müəllifləri tərəfindən müəyyən əlaqələri təcəssüm etdirən funksional vahidlər kimi də qəbul edilir. reallığı olan bir insan.
