KirkçEŞme tesisleri

V. Mehmed Türbesi

M. Baha Tanman

ya'da 16. yy çinilerinin kopyaları olarak hazırlanmıştır. Duvarların alt bölümleri, çoğunluğu bitkisel dekorlu çini panolarla, yukarı bölümler ise yazının hâkim olduğu çinilerle kaplanmıştır.

Bibi. Akakuş, Eyyûb Sultan, 234-237; Demiriz, Türbeler, 75-77; Yavuz, Mimar Kemalettin, 136-141; Unsal, Türbeler, 91; Haskan, Eyüp Tarihi, I, 260-262.

YILDIZ DEMİRİZ

MEHMED VI (Vahideddin)

(2 Şubat 1861, istanbul - 15Mayıs 1926, San Remo/ltalya) 36. ve son Osmanlı padişahı (hd 3 Temmuz 1918-1 Kasım 1922).

"Sultan Vahideddin", "Vahdettin", "Sultan Mehmed Han-ı Sâdis", "Sultan Mehmed Vahideddin bin Sultan Abdülmecid" olarak da bilinir. Abdülmecid(->) ile Gülüştü Kadın Efendi'nin oğludur.

Henüz yaşını doldurmadan annesi ve babası ölen Vahideddin'e bir süre 2. hazinedar Mihrifelek Hanım baktı. Onun saraydan ayrılmasından sonra Abdülmecid'in kadın efendilerinden Şayeste Kadın yetiştirdi. İlk çocukluğu ve gençliği amcası Ab-dülaziz'in(->) saltanat yıllarında geçti. Kendisiyle daha çok ağabeyi Abdülhamid (II) ilgilendi. Bu ilgi Abdülhamid'in padişahlığı boyunca da sürdü. Tahsin Paşa'nın a-nılarmda belirttiğine göre, bu padişah, kardeşleri arasında yalnız Vahideddin'i seviyordu. Bu nedenle onu sık sık Yıldız Sarayı'na çağırırdı. Vahideddin akşam yemeğine kaldığı günlerde Abdülhamid'le birlikte saray tiyatrosunu izler, onunla siyasi konuları görüşürdü. Olasılıkla hanedan bireyleriyle ilgili bilgiler taşır, hafiyelik de yapardı. Abdülhamid, eski padişah V. Mu-rad'ı(-») ve veliaht Reşad'ı (V. Mehmed) a-cımasızbirgöz hapsinde tutarken Vahideddin'e özgürlük tanımış, refah içinde yaşaması için olanaklar sağlamıştı.

Vahideddin, Çengelköy'deki köşkünde şehzadeliği ve veliahtlığı boyunca yaklaşık 40 yıl sıkıntısız bir yaşam sürdü. Fıkıhla ilgilendi,-okuyup yazarak Prens Sabahad-din'den, Kayserili Şaban Efendi'ye kadar her sınıftan insanla görüşerek, nota kolek-