KirkçEŞme tesisleri

Miskinler Çeşmesi

Banu Kutun/ Obscura, 1994

tancıbaşı Güzergâhı Kitabeleri", TD, DC/13 (1958), 119-120; Konyalı, Üsküdar Tarihi, II, 74-75; A. Egemen, İstanbul'un Çeşme ve Sebilleri, ist., 1993, s. 615.

ENiS KARAKAYA

MİSKİNLER TEKKESİ

bak. CÜZAMHANELER

MİSMÂRÎ ŞÜCÂ MESCİDİ

Fatih İlçesi'nde, Sultan Selim Camii altında, Fener'de Mismarcı Sokağı'ndadır. En-serci, Iksirci ve Çivici Mescidi olarak da bilinir.

Mismârî Suca Mescidi

Levent Yalçın, 1994i TBJTV Arşivi.

Banisi çeşitli kayıtlara göre Mismarcı Şücâeddin'dir. Ancak, 1553 tarihli vakıf tahrir defterinde, Mismârî Hacı Şücâ Mescidi Mahallesi'ndeki kayıtlarda mescit sahibi olarak Ilyas bin Hızır isminde birisi görülmektedir. Ayrıca 935/1528'de Hacı Şücâ bin Hızır isimli bir başka şahsın da vakfı kayıtlıdır. Baba ismi benzerliklerinden bu iki şahsın kardeş oldukları ve bani isminin de böylece bir karışıklığa uğradığı akla gelebilir. Bazı kaynaklarda kabrinin de burada olduğu rivayet edilmektedir. Ilyas bin Hızır'ın 911/1505 tarihli vakıf suretinde mescit için 30 cilt Kuran-ı Kerim ve bir miktar nakit, çeşitli yerlerde evler, dükkânlar, arsa, mahzen ve imam, mü-

ezzin, muallim, cabi ve mütevelli için de ayrı evler vakfedildiği görülür. Ayrıca mescit ve mektebindeki vazifelilere ve talebelere de maaşlar tayin edilmiştir. Binanın inşa tarihi bilinmemekte ve bir kitabesi bulunmamaktadır.

Mescit uzun zaman harap olarak durduktan sonra 1979'da tamamen yenilenmiştir. Moloz taşla ve betonarme hatıllı olarak inşa edilmiştir. Çatılı, saçaklı ve betonarme tavanlıdır. Sağda bulunan minaresinin kesme taş kaidesi eski olabilir. Tamirde yeniden güdük ve kısa olarak tuğla ile inşa edilmiştir. Bina dış ölçüleri ile son cemaat yeri dahil 9x15 m kadardır. Her duvarda iki alt ve iki üst pencere mevcuttur. Yeni olan mermer mihrap dışarı doğru yuvarlak bir çıkıntı yapmıştır, içeride duvarlar yeni mavi fayanslarla kaplanmıştır. Vakfiyede belirtilen mektebi hakkında bilgi alınamamıştır. Mescidin solunda bir kabristanı bulunmaktadır.

Bibi. Ayvansarayî, Hadîka, I, 30; Barkan-Ay-verdi, Tahrir Defteri, 304; Yüksel, Bâyezid-Ya-vuz, 286.

I. AYDIN YÜKSEL