Cabir ibn Əbdullah Ənsari bir rəvayətdə həzrət Fatimənin (ə) əlində gördüyü vərəq haqqında danışırdı. O bildirir ki, bu vərəqdə təəccüblü bir parlaqlıq varmış və onda on iki imamın adı analarının adı ilə birlikdə qeyd olunubmuş. Sonuncu ad qaimin adı olmuşdur.
İMAM HƏSƏN MÜCTƏBA (Ə)
Əbu Səid Əqisa nəql edir ki, İmam Həsən (ə) Müaviyə ilə sülh bağladıqdan sonra xalqın bir hissəsi onu məzəmmət etdi. Həzrət buyurdu: «Vay olsun sizə! Nə düşündüyümü bilmirsiniz. Nə etdimsə, şiələrin xeyiri üçün etdim. Məgər bilmirsinizmi ki, mən peyğəmbər buyuruğuna görə sizin imamınızam və mənə itaət etməyiniz vacibdir?! Bilmirsinizmi ki, mən behişt cavanlarının iki ağasından biriyəm?!» Camaat imamın buyuruğunu təsdiq etdi. Həzrət buyurdu: «Məgər bilmirsinizmi ki, Xızır gəmini deşdiyi, divarı bərpa etdiyi, uşağı öldürdüyü vaxt Musa qəzəbləndi?! Çünki o, bu işlərin səbəbini bilmirdi. Əslində isə bu işlərdə ilahi hikmət vardı. Məgər bilmirsinizmi ki, bizlərdən yalnız qaimin öhdəsində dövrünün zorlusuna bey’ət etmək borcu yoxdur?! Məryəm oğlu İsa ona iqtida edər, Allah-təala onun dünyaya gəlişini gizli saxlayar və onu qeybə çəkər. Bunun səbəbi odur ki, imam zühur etdiyi vaxt öhdəsində kimsənin bey’əti olmasın. O, qardaşım Hüseynin (ə) doqquzuncu, qadınlar Seyyidəsinin övladıdır. Qeybi dövründə Allah onun ömrünü uzatmışdır. Sonra onu öz qüdrəti ilə yaşı qırxdan az gənc şəklində aşkar edəcək. Bu ona görədir ki, Allahın hər şeyə qadir olduğu bilinsin».
