Китабын ады

Allahdan razı olduğunuz bir halda Onun hüzurunda olacaqsınız, düşənlərin isə 
qəzəbli və (boyunlarında halqalar olduğuna görə) başları yuxarı doğru bir halda 
Allahın hüzurunda olarlar». 
Dəvətçi:  «Baxın,  bunlar  Qurani-kərim  və  öz  kitablarınızda  yazılmış  olan 
sağlam  hədislərlə  təyid  olan  və  qısaca  olaraq  nəql  etdiyimiz  möhkəm  dəlillərdir. 
Əgər  sabaha  qədər  əzbərdən  və  qarşınızdakı  bu  kitabların  üzündən  hədəf  və 
məqsədi isbat etmək istəsəm, Allahın yardımıyla buna qadirəm. Güman edirəm ki, 
anlaşılmamazlıqların  aradan  aparılası  üçün  misal  olaraq  nəql  etdiyimiz  bu  qədər 
rəvayət yetərlidirsə, qardaşlar artıq bundan sonra düşmənlərin azğın sözlərini gərək 
dillərinə  gətirməsinlər.  Xaricilər,  nasibilər  və  Əməvillərin  uydurduqları  sözlərə 
uyaraq,  hər  şeydən  xəbərsiz  avam  xalqa  «Şiəliyi  quran  yəhudi  Əbdullah  ibn 
Səbadır» deyərək, məsələni yanlış olaraq onlara bildirməsinlər.  
                                                 
1
 Məzkur kitablar, son gecəyə qədər Dəvətçinin yanında qaldı.  
2
 Utanmaq. 

---

 
62 
Möhtərəm  ağalar,  biz  şiələr  yəhudi  deyilik;  biz  Məhəmmədiyik  (s).  Həzrət 
Əlinin  (ə)  təqibçilərini  «şiə»  adlandıran  da  məlun  Əbdullah  ibn  Səba  deyil, 
Rəsulallahın (s) şəxsən özüdür. Biz Əbdullah ibn Səbanı müvafiq və məlun bir kəs 
bilirik. Dəlil və bürhansız da heç bir fərd və ya dəstəyə uymayın. 
Sizin  dediyiniz  kimi,  həzrət  Əlinin  (ə)  təqibçilərinin  şiə  adlandırılması 
Osmanın zamanında olmamışdır. Rəsulallahın (s) öz zamanında o həzrətin (s) xas 
səhabəsinə  «şiə»  söyləyirdilər.  Çünki  Hafiz  Əbu  Xatəmi  Razi  alimlər  arasında 
ütədavil (etibar edilən) kəlamları təfsirinə yazdığı «Əz-zinət» kitabında belə yazır: 
«İslamda  Rəsulallahın  (s)  öz  zamanında  ortaya  çıxan  ilk  ad  «şiə»dir.  Əshabdan 
dörd nəfəri «şiə» ləğəbiylə çağırırdılar: Əbuzər Ğəffari; Salman Farsi; Miqdad ibn 
Əsvədi Kəndi və Əmmar ibn Yasir.  
Qardaşlar düşünün, əgər bu termin bidət olsaydı, Rəsulallahın (s) zamanında 
həzrətin  (s)  məxsus  əshabından  olan  dörd  nəfəri  «şiə»  ləğəbiylə  çağırmaları  və 
Peyğəmbərin  (s)  də  bu  kəlmənin  bidət  olduğunu  bilib,  onları  nəhy  etməməsi 
mümkündürmü?! Bu səbəbdən, onların – Əli (ə) şiələrinin qurtuluş əhli olduğunu 
həzrət  Peyğəmbərin  (s)  bilavasitə  özündən  eşitmiş  olduqları  məlum  olur.  Baxın, 
buna görə belə bir məqamla iftixar edirdilər və əshab aşkar şəkildə onları şiə adıyla 
çağırırdı».