Kompozisyon kavraminin tanimi ve çEŞİtleri tanimi

Niyet hayır,akıbet hayır :Bir işe başlarken iyi niyetle hareket edilirse sonuç ta iyi olur.

Oduncunun gözü omcada: Bütün insanlar kendi işlerine yarayan şeylerle çok yakından ilgilenirler.

Öpülecek el ısırılmaz :Hürmet gösterilmesi gereken kişilere saygısızlık etmek hatadır

Pilav yiyen,kaşığı belinde gerek :Bir işe girişmek isteyen kimseler o iş için gerekenleri yanlarında bulundurmak zorundadırlar.

Rüzgar esmeyince yaprak oynamaz :Meydana gelmiş hiçbir olay sebepsiz değildir.

Sabah ola,hayır ola: Sabahlar güçlü başlangıçlardır.Verimlili için günün bu saatlerini değerlendirmek gereklidir.

Sabır acıdır,meyvesi tatlıdır :Bir konuda sıkıntılı günlere katlanmak zordur.Ama dayanıldığı takdirde sonuçları güzeldir.

Saç sefadan tırnak cefadan uzar :keyifli insanların saçları,sıkıntıda olanların tırnakları uzar.(yaygın bir halk görüşü)

Tarla çayırda,bağ bayırda :Tarla ve bağ alırken yerlerine dikkat edilmelidir.

Umut fakirin ekmeğidir :Fakir olan kimseler,kısa süre sonra durumlarının değişeceğini düşünerek avunurlar.

Üşenenin oğlu,kızı olmamış :İnsan bir varlık elde etmek istiyorsa tembel tembel oturmamalıdır.

Üzüm üzüme baka baka kararır :Çok samimi olan kimseler, birbirlerinin huylarını benimserler

Verirsen doyur,vurursan duyur: Yardım yapılacaksa gereken ölçüde yapılmalıdır.

Yalnızlık Hakk'a mahsustur: Tek başına olmak,Tanrı'ya ait bir durumdur.

Yanık yerin otu tez biter: İnsanlara büyük ıstırap veren olaylar,bir zaman sonra unutulur.

Zahmetsiz rahmet olmaz: Çaba göstermeden,sıkıntı çekmeden arzu edilen güzel ve iyi sonuçlara ulaşılmaz.

Atasözleriyle Konuşmak

Yakınlarının varlığıyla, başarılarıyla öğünenler vardır. Kendilerinin öğünecek bir şeyleri olmadığı için, kurtuluşu yakınlarında ararlar. Onlarla öğünürler. İşte onlara, yaptıklarının yanlış olduğunu, eğer varsa, kendi başarıları ile öğünmeleri gerektiğini uzun uzun anlatmaya hiç gerek yoktur. Kendilerine şu atasözünü söylersiniz o zaman: “Kel kız, ablasının saçı ile öğünür.” Veya: “Katıra – baban kim?- diye sormuşlar; -At dayım olur. – demiş.”..... Tık diye keserler öğünmeyi. Uzun söze ne gerek var!

Bazıları da, kolay yoldan amaçlarına ulaşmayı severler. Pek yorulmadan falan. Hani, ressamı resim yaparken izleyerek, resim yapmayı hemen öğrenmek isteyenler ya da öğreneceklerini zannedenler gibi. Onlara da şu atasözünü söylemek yeterli olur: “Bakmakla öğrenilseydi, kediler (köpekler) kasap olurdu.”

Bazen de şöyle bir durum olur: Sizin için çok ama çok değerli bir şeyinizi kaybedersiniz.Yaşamınız alt-üst olur. Çok üzülürsünüz. Ama sonra, kaybettiğinizi sandığınız şeye yeniden kavuşursunuz. O kadar sevinirsiniz ki, öyle anlatılır gibi değil. Bir zamanlar zaten sizin olan şeye yeniden kavuşmak, sizi çok mutlu eder. İşte o zaman şu atasözünü mırıldanırsınız: “Allah fakir kulunu  sevindirmek isterse; eşeğini kaybeder, üç gün sonra buldururmuş.”

Eğer birisi, bir konuda boş çaba veriyorsa; iflah olmaz biri için uğraşıyorsa, şöyle dersiniz: ”Zaten sıska, ne yapsın muska!”

Hak etmeyen birini, hak etmediği bir makama getirirsiniz; ilk icraatı, en yakınına hatta size zarar vermek olur... İçinizden şöyle homurdanırsınız: “Çingeneye cellâtlık vermişler, önce babasının başını kesmiş.” Ya da ; “Çingeneyi paşa yapmışlar,  - Şu ağaçlardan ne güzel kasnak olur! -  demiş.”

Mektep-medrese gördüğü halde, bilgili, görgülü olmalarına rağmen; kendilerinden hiç de beklenilmeyen yanlışlar yapanlar vardır. Yani aldıkları eğitimi boşa çıkarmış kişiler. Bu kişiler eğer bir de hacı veya hoca ise; o zaman da şu atasözünün, bu kişiler için söylenmiş olduğunu düşünürsünüz: “Adam hacı mı olur varmakla Mekke’ye; eşek evliya mı olur, taş çekmekle tekkeye.” Veya; “Tahsil cehaleti alır ama, eşeklik baki kalırmış.”

Bazen de, hiç sevmediğiniz, hiç minnet etmek istemeyeceğiniz birine işiniz düşer.Ya da başkaları, o kişiden yardım istemenizi öğütler size. Oysa siz asla bir yardım istemeyi düşünmezsiniz o kişiden. Bu durumda söylenecek en güzel atasözü şudur: “Baldırımın etini yerim, gene de kasaba minnet etmem.”

Yaptığınız güzel bir çalışmayı hiç anlamayanlar olur. Sanki siz boşa uğraş vermişsinizdir. İşte böyle sizi ve yaptığınız çalışmayı anlamayanlara şöyle dersiniz: “Bok böceği misk kutusundan ne anlar!” Ya da: “Eşek hoşaftan ne anlar! Suyunu içer, danesini bırakır.”

Bazıları da şikâyet etmeyi, sızlanmayı çok severler. En küçük bir sorunlarını, dünyanın en büyük sorunuymuş gibi gösterirler. Sanki dünya yıkılmış da altında kalmışlar gibi. Onlara, herkesin az-çok kendine göre sorunları olduğunu, ancak herkesin sadece kendi sorunlarını bildiğini ve bu nedenle başkalarının hiç derdi yokmuş gibi bir düşünceye kapıldıklarını uzun uzun anlatmanın hiç gereği yoktur. İşte bu kişilere şu atasözünü söylemek yeterli olur: “Dertsiz baş, sadece bostan korkuluğunda bulunur.”

Çocuğunuz, sizi örnek alarak bir yanlış yaptıysa, kendinize şu atasözünü söylersiniz. “Ağaca çıkan keçinin, dala bakan oğlağı olur.”

Bazıları da, beceriksizdir birçok konuda. İşin kolayını  bilmezler. Bir yanı yapayım derken, diğer yanı mahvederler. Üç kuruşluk iş için, otuzüç kuruşluk zarar verirler. Bu kişiler için söylenecek en uygun atasözü şudur: “Deveye kalk, oyna demişler; bir çam, bir çardak devirmiş.”

Atasözlerinin özellikleri şöyle sıralanabilir:

1-Halkın düşüncesini anlatır.

2-Ulusaldırlar.

3-Kişinin ruhuna hitap ederler.

4-Kesin tavırlıdırlar.

5-İnandırıcıdırlar.

Üzüm üzüme baka baka kararır.

Ayağını yorganına göre uzat.

6-Geniş halk kitlelerinin yüzyıllardan beri geçirdiği denemelerden ve bu denemelerden oluşan düşüncelerden doğmuşlardır.

7-Yalın sözlerdir,anlatımları açıktır.

Ağaç yaş iken eğilir.

Aşağını yorganına göre uzat.