Peki bu usul, zaman zaman psikiyatr olarak sizi zorlamıyor mu?
Ben karşımdakinden etkilenmiyorsam, ona hüzünlenmiyorsam, ona öfkelenmiyorsam, onun dertlerini dert etmiyorsam, zaten yaptığım iş bir işe yaramazdı. Bu son derece besleyici, son derece anlamaya dönük bir şey. “Aman bu duygular bana değmesin” diye yaparsan, o iş olmaz. Gerçek bir süreç yaşıyoruz karşılıklı, entelekt ya da zihinsel bir süreç değil. Tabii bir hasta dolayısıyla depresyona gireceğimi sanmıyorum, ama bir hasta dolayısıyla anksiyete yaşayabilirim, uyuyamayabilirim, hatta ağlayabilirim ama depresyona girmem.
Öyle, orama burama dokunmasın gibi kaygılarla hiçbir şeyi doğru düzgün yapamazsın. Gireceksin, belki kirleneceksin, kanayacaksın...
Dostları ilə paylaş: |