Kutubxonasi
Yüklə 1,14 Mb. Pdf görüntüsü
|
| www.ziyouz.com kutubxonasi
305 — Agrada biron shoshilinch ish chiqqanga o‘xshaydir, — dedi Bobur. — Mavlono, agar men poytaxtga ketsam, «Vaqoi’»ni sizga oqshom keltirib berurlar. Bobur otini tutib turgan jilovdor tomonga yo‘naldi. _____________ * «Habib us-siyar» — «Sevimli do‘stning tarjimai holi» demakdir. Xondamir o‘zining bu katta asarida Arab, Eron, O‘rta Osiyo, Xuroson tarixining olam paydo bo‘lganidan to XVI asrgacha o‘tgan eng muhim davrlari haqida so‘z yuritadi. 2 Sekri tog‘ining shimoliy yonbag‘rida salqin bog‘ning to‘rida joylashgan uch xonali shinam xilvatxona mavlono Xondamirga berilgan edi. Bobur o‘sha kuni Agraga jo‘nab ketdi. Mavlono xilvatxonaning o‘ymakor ayvoniga chiqib, undan yaxshi ko‘rinadigan shishaday tiniq ko‘lni tomosha qilib o‘tirganida xonai xosning savdarboshisi Boburning qo‘lyozmasini unga olib kelib berdi. Qo‘lyozma xattot tomonidan zarvaraqlarga benihoya chiroyli qilib ko‘chirilgan edi. Xondamir uni xona ichiga olib kirib, miz ustiga qo‘ydi. Tepada yonayotgan shamlarni miz ustiga yaxshi yorug‘ beradigan qilib o‘rnatgach, ko‘zoynagini taqdi va asarni ehtiyot bilan varaqlab o‘qishga tushdi. Bundan o‘n yilcha avval Bobur Hirotga ikkinchi marta borganida Xondamirga «Vaqoi’»dan o‘qib bergan bobning uslubi mavlononi xiyol taajjubga solgan edi. Mana bu qo‘lyozmada ham Bobur qalamga olgan voqealar juda murakkab bo‘lsa-da, muallif ularni og‘zaki hikoyaga yaqin bir tarzda xiyla oddiy uslubda yozgan edi. Ko‘p joylarda Xondamir hatto Boburning so‘zlash tarzini, ohangi, ba’zi bir shaxsiy xislatlarini payqab: «G‘alati-ku!» — deb qo‘ydi. Chunki otasi Mirxond Xondamirni yoshlikdan boshqacha e’tiqodlar bilan tarbiyalab o‘stirgan edi. Bu e’tiqodga binoan, nasrnavis muarrix o‘z shaxsiy uslubini davr uslubiga bo‘ysundirmog‘i, o‘z «meni»ni davr ummoniga qo‘shib bilintirmay yubormog‘i kerak edi. Agar asarda muallif o‘zini namoyon qilaversa, bu — nokamtarlik belgisi hisoblanardi. Katta tarixiy kitoblar hukmdorlar uchun yozilar, asosiy ta’rifu tavsif o‘shalarning ishlariga berilardi. Nazokatli o‘xshatishlar, jimjimador majozlar va shoirona ko‘tarinki uslub hukmdorlarga xush kelar va barcha mualliflar bo‘ysunadigan bir qonun hisoblanardi. Bobur mana shu qonunni butunlay inkor etuvchi uslub bilan asar yozgani Xondamirga ortiq darajadagi bir shakkoklikdek tuyuldi. Bobur o‘g‘li Humoyunga yozgan xatini ham kitobida keltirgan edi: «...Xat bitirda takalluf qilay deysen, ul jihattin mug‘laq* bo‘ladur. Betakalluf pok alfoz bila bit, senga ham tashvish oz bo‘lar va o‘qig‘uvchig‘a ham». «Ajabo! — o‘ylandi Xondamir, — betakalluf til bilan asar bitmoq Bobur mirzo uchun pok uslub belgisi hisoblanur ekan-da!» Xondamir o‘zining o‘n yildan beri yozayotgan «Habib us-siyar»ida nazokatli takalluflar ko‘pligini esladi-yu, o‘zini o‘ng‘aysiz sezib, o‘qishdan to‘xtadi va ayvonga chiqdi. Osmonda sakkiz kunlik oy suzib yurar, uning nuri qarshidagi ko‘lning o‘rtasida oydin yo‘lka hosil qilgan edi. Ko‘lning narigi chetidan tog‘ etagigacha kelgan bu nur yo‘lkasida to‘lqinlar jimir-jimiri gavhar jilvasiga o‘xshab ko‘zni qamashtirardi. Lekin Xondamir shu nur o‘yinida ham Bobur tasvirlagan voqealarni ko‘rar, ularning ta’sirini xayolidan uzoqlashtirolmas edi. Sertakalluf, serbezak uslub Xondamirdan juda ko‘p kuch, vaqt, mehnat talab qilar edi. Bunday jimjimador uslubda asar yozish qanchalik qiyin bo‘lsa, uni o‘qib tushunish ham shunchalik qiyin edi. Bobur ikki tomonni ham bu qiyinchilikdan qutqarishga intilsa nimasi yomon? O‘g‘liga yozgan xatida «senga ham tashvish oz bo‘lar, |