1 Heysemî şöyle diyor: “Taberânî “Evsat”ta rivayet etmiştir. Abdullah b. Ahmed b. Hanbel ve Davud ez-Zahranî dışında ravileri sahih hadis ravileridir. O ikisi de sikadır.” Bak: “Mecmau’z-Zevâid” (7/331). Albânî hadise “sahih” demiştir. Bak: “Camiu’s-Sağir’in Sahihleri” (3/110 Hadis no: 3222).
1 Müsned (12/6-7 Hadis no: 7040) Ahmed Şakir “İsnadı sahih” demiştir. Heysemî: “Ahmed rivayet etmiştir. Ravilerinde Ali b. Yezid vardır ki hadisleri hasendir” demiştir. Bak: “Mecmau’z-Zevâid” (7/321)
2 Müsned (5/189-190 Hadis no: 3556) Abdullah b. Mesud hadisi. Ahmed Şakir: “İsnadı Sahih” demiştir.
1 “Fethu’l-Bâri” (13/77)
1 “el-Fiten ve’l-Melâhim” (1/31)
2 A.g.e.(1/29)
1 İbn Mâce, Fiten (‘/1367). “Müstedrek” (4/463-464) Hakim: “Buharî ve Müslim’in şartlarına göre sahihtir.” demiş, Zehebî de ona katılmıştır. İbn Kesir: “İsnadı güçlü ve sahihtir” demiştir. Bak: el-Fiten ve’l-Melâhim (1/29). Albâni diyor ki: “Hadis ‘ O Allah’ın halifesi Mehdî’dir.’ Sözü hariç sahihtir.” İbn Mâce, Osman es-Sârî’nin benzer hadisini Alkame –İbn Mesud yoluyla rivayet etmiştir ve senedi hasendir. O hadiste “Allah’ın halifesi” sözü yoktur. Olsa bile doğru olmaz. Çünkü dinde “Allah’ın halifesi” demek caiz değildir. Zira Allah’ın şanına yakışmayan acizlik anlamı ortaya çıkar.” Bak: “Zayıf Hadisler” (1/119-121 Hadis no: 85)
1 “el-Fiten ve’l-Melâhim” (1/29-30)
2 Abdulalim Abdulazim’in yazdığı “el-Ehadisü’l-Varide fi’l-Mehdî fi Mizani’l-Cerh ve’t-Ta’dil” adlı yüksek lisans tezi bu konuda yazılmış en geniş eserdir. O, bu kitapta Mehdî hadislerini, alimlerin sözlerini ve vardığı neticeyi toplamıştır. Mehdî hakkında yazılan en geniş kitap bu kitaptır. Bu konuda daha geniş bilgi isteyenler oraya bakabilir. Mehdî hadislerini bir çok alim sahihlemiştir. Onlardan bazıları şunlardır: İbn Teymiye “Minhacu’s-Sünne” (4/211), İbn Kayyım “el-Menâru’l-Mûnîf” (s:142), İbn Kesir: “el- Fiten ve’l-Melâhim” (1/24-32)
1 “Müstedrek” (4/557-558) Hakim: “İsnadı sahihtir. Buharî veya Müslim rivayet etmemiştir” demiş Zehebî’de ona katılmıştır. Albâni şöyle diyor: “Bu sened sahihtir, ravileri sikadır.” Bak: “Sahih Hadisler” (2/336 Hadis no: 711)
2 Müsned (3/37) Heysemî diyor ki: “Tirmizî, Ebu Ya’lâ ve diğerleri çok kısa olarak, Ahmed ise senedleriyle rivayet etmiştir. Ravileri sikadır.”Bak: “Mecmau’z-Zevâid” (7/313-314)
1 Müsned (2/58 Hadis no: 645) Ahmed Şakir “İsnadı Sahih” demiştir. İbn Mâce (2/1367). Albâni hadisi sahihlemiştir. Bak: “Camıu’s-Sağır’in Sahihleri” (6/22 Hadis no: 6611)
2 “el-Fiten ve’l-Melâhim” (1/29)
3 Ebu Davud, Mehdî (11/375 Hadis no: 4265). “Müstedrek” (4/557) Hakim: “Bu hadis Müslim’in şartlarına göre sahihtir, fakat rivayet etmemişlerdir.”demiştir. Zehebî: “Hadisin ravilerinden olan İmran zayıf birisidir. Müslim ondan hadis rivayet etmemiştir.”demiştir. Münzirî, Ebu Davud’un rivayeti için şöyle demiştir: “Senedinde İmran vardır. Buharî onu şahid olarak kullanmıştır. Yahya b. Said el-Kattan ondan övgü ile bahsetmiş, Yahya b. Main ve Nesaî ise onu zayıflamıştır.” Bak: “Avnu’l-Ma’bud” (11/375). Zehebî “Mizan”da (3/236)şöyle demiştir: “Ahmed: Umarım hadisi düzgündür, demiştir. Ebu Davud: Zayıf, demiştir.” O İbn Hacer “Takrib”de (2/83) onun hakkında: “Saduktur, fakat yanılır. Haricilikle suçlanmıştır.” demiştir. İbn Kayyım, Ebu Davud’un senedi hakkında: “iyi” demiştir. Bak: el-Manâru’l-Munif (s:144). Albâni şöyle diyor: “İsnadı hasendir.” Bak: “Camiu’s-Sağir’in Sahihleri” (6/22-23 Hadis no: 6612)
1 Ebu Davud (11/373) İbn Mâce (2/1368). Albâni: “Sahih” demiştir. Bak: “Camiu’s-Sağir’in Sahihleri” (6/22 Hadis no: 6610)
2 İbn Kayyım “el-Menâru’l-Mûnif” te (s: 157-148) bu hadisin Müsned-i Hâris’te olduğunu ve senedinin iyi olduğunu söylemektedir. “el-Hâvî fi’l-Fetâva” Suyutî (2/64)
3 Suyutî “Hâvî”de (2/64) bu hadisi Ebu Nuaym’ın “Ahbaru’l-Mehdî” de rivayet ettiğini ve hadisin zayıf olduğunu söylüyor. Münâvi “Feyzu’l-Kadir” (6/17). Albâni: “Sahih” demiştir. Bak: “Camiu’s-Sağir’in Sahihleri” (5/219 Hadis no: 5796)
4 Müsned (5/199 Hadis no: 3573) Ahmed Şakir: “İsnadı sahihtir” demiştir. Tirmizî (6/485): “Hasen Sahih” demiştir. Ebu Davud (11/371)
5 Ebu Davud (11/370) Albâni: “sahih” demiştir. Bak: “Camiu’s-Sağir’in Sahihleri” (5/70-71 Hadis no: 5180). Bu iki rivayet Asım b. Ebî Necud etrafında toplanmaktadır. Asım sikadır, hadisi hasendir.
1 Onlardan bazıları şunlardır: “Reşid Rıza, Menâr Tefsiri” (9/499-504) Ahmed Emin “Duha’l-İslam”(3/237-241). Bütün bunlara Abdulmuhsin el-Abbad, “Mehdî hakkında gelen sahih hadisleri yalanlayanlara cevap”adlı kitabında geniş olarak cevap vermektedir. Allah ondan razı olsun.
1 Böyle birisi olduğu kabul edilirse, 256 h. yılında doğmuş 275 h. yılında vefat etmiştir. İbn Teymiye böyle birisinin olmadığını söylemektedir. Bak: “Minhacu’s-Sünne” (2/131)
1 “el-Menârû’l-Munîf” (s: 152-153)
2 İbn Mâce (2/1340-1341) “Müstedrek”(4/441-442) Hakim şöyle diyor: “Bu hadisi illetinden dolayı ilginç olduğu için sonuna kadar verdim, yoksa delil olsun diye değil. Oysa bu konuda Süfyan... Abdullah b. Mesud yoluyla gelen: “Ehl-i Beytimden biri arapların başına geçmedikçe bu dünya yok olmaz.” hadisi daha önce gelir.
3 “Mizanu’l-İtidâl” (3/535)
1 “Minhacu’s-Sünne” (4/211)
2 “Takribu’t-Tehzîb” (4/157)
3 “Tehzibu’l-Kemâl” (3/1193-1194)
1 “el-Fiten ve’l-Melâhim” (1/32).
2 “Tezkire” (s: 617).
1 “Tezkire” (s:679)
2 “Tertibu’l-Kamus” (4/239)
3 Müslim, Fiten (18/61-Nevevî Şerhi)
1 Buharî, Fiten (13/90-Fethu’l-Bâri). Müslim, İmân (2/237-Nevevî Şerhi) İbn Katan: Abdul-Uzza b. Katan b. Amr el-Huzâi- Annesi Hz. Hatice’nin kızkardeşi Hâle binti Huveylid’tir. Cahiliyye döneminde ölmüştür. Bak: “İsabe” (4/239). “Fethu’l-Bâri” (6/488, 13/101).
1 Temim ed-Dâriy: Ebu Rukayye Temimb. Evs b. Hârice ed-Dâriy. Lahmilerin bir şubesi olan Dâr soyuna mensuptur. Daha önce hristiyan idi. Beytül-Makdisin en meşhur rahipleri arasında sayılırdı. Hicretin dokuzuncu yılında müslüman oldu. Medine’ye geldi. Rasulullah (sav)’den hadis rivayet etmiştir. Sahabelerden İbn Ömer, İbn Abbas, Enes ve Ebu Hureyre ondan hadis rivayet etmişlerdir. Hz Osman şehit edildikten sonra Şam’a gitti. Oradan Kudüs’e geçti ve Hicri 40 yılında vefat etti. Bak: “Tehzibu’t-Tehzib” (1 / 511-512)