Кяримбяйли ширин ханым

BİR İNSAFA GƏL BARI

Nədir belə qəm içində üzürsən?

Dalğın-dalğın məni gendən süzürsən,

Ürəyimi ayrılığla üzürsən,

Qəlb içinə iztirablar düzürsən,

Ar bilməzin nə namusu, nə arı?

Aman baxtım, bir insafa gəl barı.

Dünya əzab, suyu zəhər, içi boş,

Fələk kefli, qədəh dolu, nə sərxoş?

Ömür atın zaman atına gəl qoş,

Sarayımdan uçulubdu eşq barı,

Aman baxtım, bir insafa gəl barı.

Kimsə səni öyüb könlə heç salmaz,

İncəyəndə küskün qəlbi eşq almaz,

Hamı təki dünya sənə də qalmaz,

Bağırırsan dərd içində, gün yarı,

Aman baxtım, bir insafa gəl barı.
Saatlarım əldən düşdü töküldü,

Ürəyimə qaranlıqlar çöküldü,

Qəlb sarayım dərd əlindən söküldü,

Üzdü könlü bu dunyanın ah-zarı,

Aman baxtım, bir insafa gəl barı.
Haraylarım bağırımda boğular,

Dağtək şişib, bu sinəmə dağılar,

Ürəyimdən qopar ahla ağılar,

Rəbb əlində zalım bəşər bir darı,

Aman baxtım, bir insafa gəl barı.
Şadimanı kimsə duymaz, anlamaz,

Bir kimsəni fələk məntək danlamaz,

Mənim kimi dərd heç kəsi yanlamaz,

Ömür keçir, mənzil qısa, yol yarı,

Aman baxtım, bir insafa gəl barı.

17. X1. 2002

MƏN ÖZÜMƏ AĞLADIM

Əsdi başımda yellər,

Axdı gözümdən sellər,

Ağardı qara tellər,

Öz sözümə ağladım,

Mən özümə ağladım.

Könlümə varmadılar,

Halımı sormadılar,

Qəmimi yarmadılar,

Od-közümə ağladım,

Mən özümə ağladım.
Dildə qabarım oldu,

Nəş’ə nübarım oldu,

Hicranlar yarım oldu,

Bu dözümə çağladım,

Mən özümə ağladım.

Diləyimi ütdülər,

Məni qəmgin etdilər,

Guya kama yetdilər,

Hey gözümə ağladım,

Mən özümə ağladım.

28. 04. 2002

KƏSİLDİ NİYƏ AMANIM ?

Fələyim, mənə həyatı,

Puç etdin, artdı yamanım,

Döndərdin vaxtı, saatı,

Dayandı yolda zamanım.
Qaçdıqca daldan yüyürdün,

Cəhrəndə yuntək əyirdin,

Özünü elə öyürdün,

Olmadın niyə mehmanım?

Qəmimə oldun təşinə,

Qarışdın könlün işinə,

Çox döydün, əfsus döşünə,

Vurduqca məni dişinə,

Kəsidi ahım, amanım.
Dilimdən dua istədin,

Bağrımdan hava istədin,

Canımdan yuva istədin,

Gəlmişdi sənə gumanım.

Fələyim götür diləyi,

Ruhumun odur mələyi,

Tərpətmə yerdən ürəyi,

Çarəni bulmaz loğmanım.

Dünyamız aha mübtəla,

Cəzanı verən haqq-tala,

Düşübdü bizə hər bəla,

Əlində həyat dərmanım.

Soldurma məni çölümdə,

Batırma kədər gölümdə,

Sənindir dirin, ölümdə,

Ay mənim dinim, imanım.

Şadiman qulundur dedim,

Bu həyat yolundur dedim,

Əzabın bulundu dedim-

Kəsildi niyə amanım?

25. X11. 2002

ÖTƏN GÜNLƏR KEÇDİ GETDİ

Ötən günlər keçdi getdi,

Ha səsləsən, haya gəlməz.

Ürəkdən su içdi getdi,

Etdikləri saya gəlməz.
Çıxıb getməz heç başımdan,

Asılıbdı təlaşımdan,

Çeşmə tutan göz yaşımdan,

Dəhnə dolar, çaya gəlməz.

Hər gün təzə başlar gedər,

Xatirəmi daşlar gedər,

Anlar ömrü başlar, gedər,

Nə ilə, nə aya gəlməz.

Vaxt saatı haxlayanda,

Anı gültək qoxlayanda,

Ağıl başda yuxlayanda,

Təbim ucuz paya gəlməz.

Yer titrəyər fəryadımdan,

Ahlar doğar muradımdan,

Adım çıxar lap yadımdan,

Dağlar qopar, qaya gəlməz.

Məni könlə güldürərlər,

Ürəyimdən sildirərlər,

İlhamımı öldürərlər,

Canım bu ah-vaya gəlməz.

Ey Şadiman, tut qələmi,

Sözlə ovut bu aləmi,

İlhamım bir dolu zəmi,

Ha biçərsən, taya gəlməz.

3. 02. 2003
NƏ BAXIRSAN MƏ’LUL- MƏ’LUL?
Nə baxırsan mə’lul- mə’lul?

Məndən üzün döndərən bəxt.

Ürəyimi nəş’ədə bul,

Qəlbimə qəm əndərən bəxt.

Diləklərim ərşə qaçar,

İlahiyə əlin açar,

İçimdə min şö’lə saçar,

Qəlb bağımdan gül dərən bəxt.

Səni cana od sanmışdım,

Alovunla çox yanmışdım,

Bəlkə elə aldanmışdım,

Könlə duman, çən sərən bəxt.

Ürəkdə çox sözüm qalıb,

Hələ təndə közüm qalıb,

Yollarında gözüm qalıb,

Ol ömrümə ər, ərən bəxt.

Ağladırsan dinməyirəm,

İnadımdan dönməyirəm,

Sularından enməyirəm,

Dəryada yox heç bərən bəxt.

Çıxartmırsan səs-səmiri,

Etdi ahın mum dəmiri,

Verib ömrə sərt əmiri,

Qəm evinə göndərən bəxt.

Şadimanı al bağrına,

Sevgilitək sal bağrına,

Tökmə qeylü-qal bağrına,

Məni düşmən, ay görən bəxt.

24. X11. 2002

YENƏ KÖNLÜM TƏBLƏ CÖVLAN ELƏYİR

Yenə könlüm təblə cövlan eləyir,

Sinəmdə ah ilə dövran eləyir,

Nəş’əmi qəlbimə bir an eləyir,

Girir bağrın için al qan eləyir,

Tapıbdı hər bəla dünyada məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?
Yanıram cövr ilə atəş oduna,

Necə ki, yandı göy günəş oduna,

Ürəyim etmədə hey qəş oduna,

Olubdu vücudum küləş oduna,

Sandı zatən niyə o sadə məni?
Gör necə atıbdı fəryadə məni?
Yenə könlüm elə həsrətdə gəzir,

Alıb ilhamımı vüs’ətdə gəzir,

Qoymağa ruhumu heyrətdə gəzir,

Səmanı seyr ilə sürətdə gəzir,

Haxlayıbdı elə bil qadə məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

Döndərir könlü gülüstanə elə,

Ya da ki, tarlaya, bostanə elə,

Çevirir sözümü dasatanə elə,

Ürəyi qoydu zimistanə elə,

Salmadı eşq ilə heç yadə məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

Dolaşır könlümü ah, başa vurur,

Qoparır şivəni göz - qaşa vurur,

Bəbəyi coşdurur hey yaşa vurur,

Özünü dəlidi, dağ-daşa vurur,

Bənzədir yağı kimi yadə məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

Can atır sitəmi çala qanadı,

Könlümün göyünü ala qanadı,

Köçünü zirvədə sala qanadı,

Olubdu bağrıma qala qanadı,

Səsləyir hay ilə imdada məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

Elə çəkir canı bu qəmə tərəf,

Baş vurur o sirli aləmə tərəf,

Düşürür gözümü hey nəmə tərəf,

Gəlməyir heç cürə xoş dəmə tərəf,

Qoyubdu ahimə, amadə məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

Yenə könlün təbi uçur haraya?

Yetməyir mən dili - zarə haraya,

Gəlməyir sinəmə çarə araya,

Ülfəti varmı söylə can saraya?

Buraxıb zülmünə azadə məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

Qəmləri hər anda min bar elədi,

Ürəyim zülümünə qubar elədi,

Dərdimi eşq ilən nübar elədi,

Könlümü ahlara anbar elədi,

Gəzdirir hər gecə röyada məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

Şadimanın nə görür çəkdiyini?

Bağrını başına qəm əkdiyini,

Gözünün yaşını hey tökdüyünü,

İlhamın önününə diz çökdüyünü,

Eləyib ağrıya bəyzadə məni,

Gör necə atıbdı fəryadə məni?

17. X11. 2002