Кяримбяйли ширин ханым
Yüklə 8,79 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İBLİSDƏN OLAN
- ÖMÜR KEÇDİ YUXU KİMİ…
- BULUDLARI YEL QOVUR
HARAM YEYƏN BAŞDADIHaram yeyən başdadı, Hər günü daş-başdadı, Şeytanla sirdaşdadı, Allahla savaşdadı.
Xəzinəni qarəti, İblisə itaəti…! Millət onun aləti! Yoxdu dini-imanı, Tərs fırladır zamanı, Məkirlidir fərmanı, Zəhərlidir dərmanı. Kütlələri hovlayır, Sürü təki qovlayır, Dilbiləni tovlayır, Dilbilməzi ovlayır…! Özü şarlatan kimi, Aləmi qatan kimi, Hər kəsə atan kimi, Şeytanla yatan kimi. Haram-halal bilməyir, Bir özgə hal bilməyir, Özünü mal bilməyir, Başını kal bilməyir. Hamıdan dal bilməyir.
Qalıb qapısı bağlar, Hər kəs canın soraqlar, Şükür eyləyər sağlar. Bir çoxu qullaşıbdı, Şeytanla yollaşıbdı, Cibləri pullaşıbdı, Dili noğullaşıbdı. Vətən batabatdadı, Ağrıyla həyatdadı, Taleyi min qatdadı, Millət yatayatdadı, Hiyləgər büsatdadı.
Ağlı-huşu çaşdırır, Vicdanı bulaşdırır, Əyrini pullaşdırır, Aləmi savaşdırır.
Millətə azadəlik, Varlıığına gədəlik, Kökünə « bəyzadəlik », Halallığa yadəlik.
Təb füsnükar qəsirdi, Ürək ona əsirdi, Kağız-qələm yesirdi, Mənliyimiz həsirdi…! Hər bir işdə kəsirdi! 8.05.2006
İblisdən olan, İblisə qalan, Ey nifaq salan, Zənində talan, Dünyaya yalan, Eyləmə zəhmət, Şərə nə rəhmət? Rəbbi unudan, Haramı dadan, Dadıbda udan, Özünə qadan, Qazandın lənət, Şərə nə rəhmət? Cahana xata, Xislətin bata, Nəfsin kaş yata, Dərddi həyata, Cəhdinə əta, Sanma ki, qismət, Şərə nə rəhmət?
Suçdu sabahın, Pul qibləgahın, Qopacaq ahın, Hanı Allahın? Yox namus-ismət, Şərə nə rəhmət?
Yap min məbədi, Haram – dəbədi, Halal – təbədi, Bəs bəşər nədi? Bilməyir həddi, Rəbbə tə’bədi Hər can əmanət, Şərə nə rəhmət?
Əməl dünyada, Sənə nə fayda? Sən ki, nə hayda?- Varını sayda, Ömürün zayda, Taparsan vayda, Cəhənnəm nemət, Şərə nə rəhmət?
Ver ömrü yelə, Haram sal ələ, Var fürsət hələ, Şəkər qat dilə, Bu dünya cənnət, Şərə nə rəhmət?
O ömrün ötər, Bir xəbər-ətər,- Qalmaz, can itər, Ölümün betər, Qarşında bitər… Eyləəməz minnət, Şərə nə rəhmət? Bu Şadimanı, Ey aləm tanı, Şeytan hər yanı, Töküllər qanı, Alıllar canı ! Bu yer insanı- İçi xəyanət, Başı cinayət, Rəbb, et inayət!… Sənin ki, qüdrət, Eyləmə hörmət, Şərə nə rəhmət? ! 25. 06. 2006
Mən çəkdiyim əzabların heç birini bilmədi. Mən min dəfə can verərkən, o bir dəfə ölmədi, Usanarkən, çırpınarkən bu sitəmli dünyada, O heç zaman diksinmədi bu can üzən fəryada!
Əsib keçdi neçə kərə yanan səmum yelitək, Ümidlərim qırılarkən ürəyin qəlb telitək, Göylər, yerlər haray dedi tük ürpədən imdada, O heç zaman diksinmədi bu can üzən fəryada!… 10.09.2006, Pirallahı ÖMÜR KEÇDİ YUXU KİMİ…NEÇƏ GÜNDÜR YATIRSAN O QARA TORPAQDA ATAM Neçə gündür yatırsan o qara torpaqda, atam, Qoymusan könlümüzü qəm dolu bir çağda, atam. Halını sormağa gəldim lal məzarın üstünə, Görmədim pak üzünü ya solda, ya sağda, atam? Ürəyim dolu sitəmlər ilən yox çarə ona, Bülbülü xəzana döndərdi fələk bağda, atam. Könlümün dünyada səndən savay həyanı hanı?… Qoydu fələk canımı dərd dolu növrağda, atam. Ey mənim səcdə evim, tək sənə vurğundu qızın, Gəldi əzrayıl qəfil, de hansı yarağda, atam?! Aradım xiffət ilən dərdinə çarə eləyim, Qaldı bu dil-dodağım loğmanı sorağda atam. O soyuq qəbrinə mən, gözdən axıtdıqca yaşı, Batdı binəva balan buz üzlü sazağda, atam. Yetmədim dilinə heç soruşam əhvalını bir, Necə həsrət ürəyim ruhuna irağda, atam. Bu qədər dərdi mənə eylədi rəva qədərim, Ki, çəkim hicrini mən cövrlə fərağda, atam. Mən qəribin harayın eşit başımın tacı, Qoydu zalım fələyim könlümü ayağda, atam. Sən şam oldun dilinin duvasıyla Xudaya, Alnın möhür izi nurdu nə çırağda, atam? Əfv elə bu balanı yetə bilmədi dilinə, Necə qalsın ürəyim dərd dolu bu tağda, atam? Quranın eşqi ilə məscidə tutdun üzünü, Tapmadın eldə onu aradın uzağda, atam. İslama diləyini bildi, bəyəndi, o Xuda, Necə ki, gördü cahan İslamı bayrağda, atam. Elə apardı səni dünyadan zalım əcəlin, Qoydu balalarını qəm dolu bu dağda, atam. Həsrətəm, indi sənin acı bir sözünə belə, Səsinin avazı var, gəzdiyin otağda, atam. Nə qədər ağır imiş övlada görsün bu günü, Ki, onun tacıdarı can verə yatağda, atam. Tökdürür Şadimana gözündən hey yaşı fələk, Bağrümın qanı mürəkkəb kimi varağda, atam. 23. X. 2002
Uçdu min fəqan ilən ahımdan könül sarayım. Çəkərək xiffətini qəminə düşdüm fələyin, Dəldi ərşin sinəsin bu tükürpədən harayım! Sənin qara xəbərin bağrımı yandırdı tamam, İndi könül siminin telini necə darayım?… Neçə gündür ürəyim fəqan edir qəm ilən, Bəs mən İlahi verən ömrümə necə yarayım?… Ağlayır Şadimanın səsinə yoxdu cavabın, Başımın tacı atam, mən səni harda arayım?!… 23.X. 2002
Rəbb edir bəşəri nakam, ata. Qara torpaq necə aldı səni? Ayırdı cövr ilən candan təni, Bu imiş sonu həyatın yə’ni ? Ovuda bilməyir ruhun məni, Qaldı könlündə neçə kam, ata, Rəbb edir bəşəri nakam, ata. Fələk vurdu sinəyə yarəni, Ki, tapa bilməyək heç çarəni, Ağladır indi ciyərparəni- Ağ edir gözdəki o qarəni, Sən idin dünyamda bir şam, ata, Rəbb edir bəşəri nakam, ata. Dərd göndərən özü rəhmi etməz, Nurlu üzlərə heç fəhmi etməz, Şeytana, iblisə zəhmi etməz Əbədi dünyaya bir kimsə yetməz, Olmaz sənsiz ürəyim tam, ata, Rəbb edir bəşəri nakam, ata. Gözümün yaşına batmışam gəl, Bu yaşı qanıma qatmışam gəl, Özümü bu qana atmışam gəl, Ah ilən o ərşə çatmışam gəl, Üstümdə dərd dolu bir dam, ata, Rəbb edir bəşəri nakam, ata. Dərdinə aradım çarə tapam, Ya dərdin ürəyin öylə çapam, Sənin pak təninə qala yapam, Günəştək dolanıb çəni qapam, Bəlkə də bu dünya ehkam, ata, Rəbb edir bəşəri nakam, ata. 22. X. 2002
Sanki ayrıldım o dəm röyadan, Qopdu duyğum, diləyim xülyadan, Hayqıra bilmədim heç həyadan, Səsimi eşidə fələk, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Qədərim eyləmədi hörməti, Qaldı göydə dilimin minnəti, Başımın tacı, könül zinəti, Göstərdi bizə də bu zilləti, Puç oldu gör necə dilək, atam? Könlü pak ürəyi, mələk, atam. Qət etdim yolları hey adına, Yetişə bilmədim imdadına, Yığışıb gəldi elim dadına, Üç qızın çatmadı fəryadına, Necə dözsün qəmə ürək, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Gördüm ortada cənazən durur, Əzrayıl özü dizinə vurur, Fələyin əmrinə etmir qürur, Rəbbinin hökmünə matəm qurur, Sındı bağrımdakı dilək, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Tapşırıldın o gün də torpağa, Hey xəzan düşdü bağa, yarpağa, Necə dözsün balalar bu dağa?… Qəmə batdım ki, başdan ayağa, Qopdu bağrımda bir külək, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Ağırdı insanın son səfəri, Tənin ruhuna don səfəri, İlahi saxlamaz bir nəfəri - Bu dünya binə olandan bəri. Fələyin əlində ələk, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam.
Ağladı fələklər də halına, Kim yetər ölüm qeylü-qalına? Əcəlin yetişdi vüsalına, Xudanın əmrin nə bilək, atam? Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Bəslədin sən bizi quzu kimi, Bəxtinin oğulu, qızı kimi, Dilinin şəkəri, duzu kimi, Taleyin ömrə ulduzu kimi, Elə dərd yoxdu bu yazı kimi… Bəs necə bu evə gələk, atam? Könlü pak, ürəyi mələk, atam.
Fələk ilən tən deyib dalaşır, Qaraüzlü ölümlə ulaşır, Can alarkən də aha bulaşır, Ömür doğulana kələk, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Yaranandan başla qəlb vuruşur, Sərvətə pul-paraya sarışır, Bu bəşər bir-biriylə yarışır Axır qara torpağa qarışır… Yorulur baş, bədən, bilək atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Haqqını verməyə gücüm çatmaz?! Bu balan eşqini qəlbdən atmaz, Bu ağır itgiyə gözüm yatmaz, Fələyin qəminə kimdi, batmaz? Qəbiri bədənə bələk, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. Əzrayılın məramın biləydim, O ağır anlarına gələydim, Əcəlin kor qapısın dələydim, Kaş sənin yerinə mən öləydim…! Bu Şirin xanımın həlak, atam, Könlü pak, ürəyi mələk, atam. 22. X. 2002
Partlayır əzab ilə bir belə qəmdən ürəyim. Deyirəm əzrayılın hökmü yalan olaydı kaş, İnciyib, üz çevirib, sanki aləmdən ürəyim. Sığmıram ev-eşiyə, gözlərim səni arayır, Batıb bir gəmi kimi dəryada nəmdən ürəyim. Nə qədər güclü imiş o atalıq məhəbbətin, Ağlayır zarı-zarı hər gələn dəmdən ürəyim. İlahi, bu itginin ağrısına yoxdu dözüm, Zilim hayqırtı salır, partlayır bəmdən ürəyim. Ey belə yazı yazan görən varmı insafın? Dözməyib bu itgiyə ağlar naləmdən ürəyim. Biçarə Şadimanın dərdini e’lan eliyən, Qəminə çarə arar kağız-qələmdən ürəyim. 3. X. 2002
Duman necə tutsun çənin yerini? Torpaq verə bilməz tənin yerini, Necə sənsizliyə dözərəm, ata? Ölüncə mən səni gəzərəm, ata.
Könlüm, ey cərvərim, bu dağda qaldı, Dilimin harayı dodağda qaldı, Harda ata görsəm süzərəm, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata.
Könlümü ilanlar, şahmarlar çaldı, Dünya başdan-başa nə qeylü-qaldı? Düşüb qəm dəryana üzərəm, ata. Ölüncə mən səni gəzərəm ata.
Qara zülmətimə sabahım idin, Sən Kə’bəm, Nəcəfim, Allahım idin, Göz yaşı kükrəyən Xəzərəm, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata.
Alıb əlçatmaza apardı səni, Məzarın içinə qoydurdu təni… Qəbrinə çiçəklər düzərəm, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata.
Dünyanı yandırır bu dəli naləm, Mənə qan içirdir həyat piyaləm, Ömrü yuxularla bəzərəm, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata.
Batıb ulu dünyam, şərəfim, adım, Yetmir, əzəbkeşim, sənə fəryadım, İndi xəyalları üzərəm, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata.
Eylədi yoxluğün nə zülüm mənə? Sənə yox, verəydi Rəbb ölüm mənə, Könlümü ahlarla əzərəm, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata.
Saldı müsibətə bu övladını, Bağrıma bükmüşəm o pak adını, Bu müdhiş ölümə həzaram, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata
De, əzrayıl alsın onun canını, Dondursun damarda coşan qanını, Onu ilk gəlişdən sezərəm, ata, Ölüncə mən səni gəzərəm, ata. 20. X1. 2002 ALDI TƏNDƏN FƏLƏK CANI Aldı təndən fələk canı, Sən tərk etdin bu dünyanı, Nə müdhişmiş ölüm anı?… Ata, mənə sitəm oldu, Sənsiz dünya matəm oldu.
Belə qəfil getdin neçin? Ələm basıb könlün için, Ata, qəmin üst-üstədi, Bu ürəyim bir xəstədi.
Ağrı-acı bitişmədi, Əlim sənə yetişmədi… Ata, dərdin dağdı mənə, Göylər daştək yağdı mənə!
Qəm sinəmdə elə çağlar, Əzrayılın çəkdi dağlar, Ata, düşdün ah-zarına, Qurban olum məzarına.
Qeyb olubdu xoş nəfəsin, Lal qəbirin dar qəfəsin, Ata, ağlar gözdə yaşım, Ayrılığın can sirdaşım.
Sənin təki qəbrə salmaz? Ey dünyama parlaq almaz! Ata, sənsiz günüm qara, Könül başdan-başa yara. 20. X1. 2002 KAŞ AÇILMAYAYDIN, EY SABAH MƏNƏ / 18. X. 2002 – ci ildə bütün arzularımın şahı, qibləgahım, səcdəgahım, yerdə Tanrım, mənimçin dünyanın ən müqəddəsi - atam dünyadan köçdü…/ Kaş açılmayaydın, ey sabah mənə, Mənim bu günümü qara gətirdin. Saldın həyatımı dumana, çənə, Könlümün içinə yara gətirdin. Aldı tacidarı fələk əlimdən, Düşdü arzu, murad, dilək əlimdən, Gəldi ah, fəryada ürək əlimdən, Onu bu dünyada zara gətirdin. Ey sabah, bəs niyə nəş’ədən qaçdın? Döndün Əzrayıla şö’lətək saçdın, Atamın üzünə məzarı açdın… Onun pak tənini hara gətirdin?!… Etdin gözlərimi yaşa mübtəla, Aldı başım üstün elə dərd, bəla, Ey sabah, necə mən dözüm bu hala? Əzrayıl bağını bara gətirdin… Bu gündən dəyişdi dünya mə’nasın, İtirdi gül bədən o can rə’nasın, Yaxdı ürək teli qara hənasın, Yamanca könlümə çara gətirdin. Ey sabah, Şadiman ağlar qübarə, Gözlərim qəm uddu – səndən nübarə, Çəkdin ürəyimi dərdə, qubarə Könül gülüstanın xara gətirdin. 20. X1. 2002
Dil içində sözüm ağlar. Qardaşına yetdi əlin… Alışmamış közüm ağlar. Ala gözlü xanım bibim, Köküm, soyum, canım bibim, Fəryad edir anım, bibim, Bu dərdlərə gözüm ağlar. Əzizlərim köçür bir-bir, Fələk ömrü biçir bir-bir, Məzar evin seçir bir-bir, Ürəyimdə dözüm ağlar. Ey atama ana, bacı, Nə tez düşdü ömür tacı? O dünyanın dərdi acı… Səbri qıran əzim ağlar. Ata dərdim soyumadı, Qəmi qəlbdə uyumadı, Fələk məni oyumadı, Canım titrər, özüm ağlar. Əcəl dönüb nə yağına? Düşdün qardaş ayağına, Yetdi ölüm sorağına… Yer titrəyər, dizim ağlar. Gəlib çıxdım məzar üstə, Qəlbim, hissim, könlüm xəstə, Zaman durub niyə qəsdə? Yer hıçqırar izim ağlar. Şadimana əziz bibim, Canı, ruhu təmiz bibim, Əzrayıla ov biz bibim, Bəbək donar, gözüm ağlar. 07. 09. 2004
Uçdu, atam, tamam könül dərəyim, Arxasını itirdi bu kürəyim, Ah, bu ilim nə amansız il imiş? Ayrılığın bir ucu da ölümmüş...
Ümidimi xəyalına bağlaram, Getdin, atam, indi necə çağlaram? Fəryadına ağı deyən dilimmiş, Ayrılığın bir ucu da ölümmüş…
Fələk necə sitəmiylə yoxladı? Uçdu könlüm, binəsindən laxladı, Mənə qalan közü keçmiş külümmüş, Ayrılığın bir ucu da ölümmüş…
Ürəyimi həsrətinlə oydu oy, Kim deyər ki, bu əzrayıl doydu oy? Qapımızı nə vaxtdandı bilimmiş, Ayrılığın bir ucu da ölümmüş…
Atam, ömrüm hicranından saralı, Bu balan ki, min bir yerdən yaralı, Qəmin necə fəqan edən zilimmiş? Ayrılığın bir ucu da ölümmüş.
Ürəyimi yollamışam röyaya, İndən belə inanmaram xülyaya, Kor bəxtimi döyəcləyən əlimmiş, Ayrılığın bir ucu da ölümmüş…
Zalım fələk səhər-axşam biçində, Bu Əzrayıl can alar kam üçində… Əzizindən ayırılmaq nə zülümmüş? Ayrılığın bir ucu da ölümmüş… 30. X1. 2002 HARAYIM YETMƏYİR SƏNƏ, ATAM Asılıb indi könül röyadan, Qopa bilməyir necə xülyadan, Əbədi getdin elə dünyadan, Gözlərim qaldı, sanki ziyadan, Ötən günlər yenə dönə, atam, Harayım yetməyir sənə, atam. Hər sözün, söhbətin can dərmanı, Fələyin pozulaydı fərmanı, Könlümün ey təbibi, loğmanı, Qaytara bilməyirəm zamanı, Necə dözsün ürək çənə, atam? Harayım yetməyir sənə, atam. Məzarın sinəmi ovutmayır, Bu yanan köksümü sovutmayır, Gözlərim yoxluğuna yatmayır, Fəryadım niyə ərşə çatmayır? Dünya qəm çeşməsi mənə, atam, Harayım yetməyir sənə. atam. Gedişin könlü yaman sındırdı, Ciyərimin başını yandırdı, Yoxluğun lap məhşəri andırdı…! Qul olub qənşərimdə an durdu, Lal olmuş Əzrayıl dinə, atam, Harayım yetməyir sənə, atam. Necə verdi Xuda bu əmiri? Çıxmadı kor fələyin səmiri, Yuğrulub qəmlə bəşər xəmiri, Ölümün əydi daşı, dəmiri, Rəbb məzarı qıydı tənə, atam, Harayım yetməyir sənə, atam. Dilimin ovunmayan duası, Bağrımın ey dirilik havası, Ürəyimin cavahir yuvası, Könlümün təbib, loğman dəvası, O ruhun göylərdən enə, atam, Harayım yetməyir sənə, atam. Ağlayır Şadiman bu cəfadan, Əzrayıl kam aldı o səfadan, Tanrının qismətiylə vəfadan, Dünya doyub fələk bivəfadan, Gələ sənli dəmlər yenə, atam, Harayım yetməyir sənə, atam. 30. X1. 2002
Fələyin gərdişidi, Əzrayıl vərdişidi, Canı tənsiz eylədi, Məni sənsiz eylədi.
Qədərin oxluğuna, Ələmin çoxluğuna, Atam, ürəyim ağlar, Getməz ölüncə dağlar.
Ən pak ünvanım idin, Həyat sarvanım idin, Ömrə necə yarayım? Səni harda arayım?
Könül imdadı gedib, Həyat ustadı gedib, Hamıdan ucam yoxdu, Tanrıya bacam yoxdu.
Ömrün əlacı atam, Könlümün tacı atam, Səni deyib gəzərəm, Sənsiz necə dözərəm?
Fələk yaman qan etdi, Ölmünü bir an etdi, Tənini sarvan etdi, Məzara ünvan etdi, Köçdün məlaldı, ata, Nə acı haldı, ata?
Dərdin əyibdi başı, Ağlar könlümün başı, Sənsiz talanam, ata, Ağlar balanam, ata.
Qəbrinə qəlb bağlaram, Çalın-çarpaz dağlaram, Pozulubdu növrağım, Qan ağlayır varağım.
Fələyi durmub yata, Yəqin çatdı büsata, Bu acılar solaydı, Ötən günlər olaydı, Zaman nə qansız imiş? Ölüm ünvansız imiş, Fələk divansız imiş, Qəlbdə tufan qopardı, Səni aldı, apardı,
Gözümdə vay qurub nəm, Mənə ahdı gələn dəm, Sən balana işıqdın, Ömrünə yaraşıqdın.
Ürəyimi oxlaram, Ölüb burda yuxlaram, Əzrayıl almır canı, Dəyişəm bu ünvanı.
Vuran ürəyim idin, Sanlı gərəyim idin, Niyə tərk etdin məni? Harda axtarım səni?!… 21. X1. 2002 GÖZDƏ YAŞIM SELƏ DÖNDÜ Gözdə yaşım selə döndü, Bu ayrılıq yelə döndü, Könül tuti dilə döndü,
Daha həyat yalan, atam, Sənsiz qaldı balan, atam.
Qılınc vurmuş qol olmuşam, Məzarına qul olmuşam, İndi dünyam talan, atam, Sənsiz qaldı balan, atam.
Yer-göy mənə bir matəmdi, Şəkər dadsam acı təmdi, Könlüm yaman nalan, atam, Sənsiz qaldı balan, atam.
Bələd imiş hər ünvana, Salar təni hey divana, Ölüb-itən kalan, atam, Sənsiz qaldı balan, atam.
Kül altında qalar közü, Nə biləydim dünya özü - Rəbb dalında palan, atam? Sənsiz qaldı balan, atam.
Fəryadımdan daş göyərdi, Dərdi çəkən baş göyərdi, Məni qəmə salan, atam, Sənsiz qaldı balan, atam.
Daha yetməz əlim sənə, Kə’bə oldu qəbrin mənə, Orda yuva alan, atam, Sənsiz qaldı balan, atam.
Qara geymiş sabahına, Hamı dönər Allahına, Kimdi sona qalan, atam?… Sənsiz qaldı balan, atam. 19. X1. 2002 YOXLUĞUN SİNƏMƏ ÇƏKDİ DAĞLARI Yoxluğun sinəmə çəkdi dağları, Xəzana tuş oldu ömrün bağları, Qaytara bilmirəm sənli çağları, Gəl ovut, tacidar, sən bu ağları, Atalar içində ay mələk, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Gözümdə yaşımı bulud ovutmaz, Bu yanan köksümü heç nə sovutmaz, Qəlb sənə bərabər kimsəni tutmaz, Daha bu əllərim əlinə çatmaz, Qırıldı sinəmdə şah dilək, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Sən getdin mənimçin dünya boşaldı, Ayrılıq at çapdı, həsrət baş aldı, Gurşadlar çaxnaşdı gözü yaş aldı, Uçdu qəlb sarayım, könlü daş aldı, Çökdü arzu dolu hər dilək, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Apardın özünlə həyat dadını, Eşit bu balanın gəl fəryadını, Könlümdən qopara bilməm adını, Neyləyim fələyin bu inadını? Əsdirdi sinəmdə bir külək, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Barışa bilmirəm kor taleyimlə, Özüm ağlayıram bu gileyimlə, Kəsilib taqətdən düşən heyimlə, Könül fəqan edir sızlar neyimlə, Necə yazılanı biz bilək, atam? Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Gözümdə aynadır o lal surətin, Necə müqəddəsmiş, pakmış xilqətin, Övlada şahanə, pak məhəbbətin, Artırdı yerin və göyün heyrətin, Necə qədəminə bəs gələk, atam? Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. İlahi uçurtdu həyat damını, Qoydu bu bağrımda arzu, kamını, Söndürdü əbədi nəş’ə kamını, Ağlatdı mənimtək kor ilhamımı, Özün də könlümtək nə həlak, atam? Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Hönkürür, gözümdə yaşlar sel olur, Əriyir ahımdan daşlar sel olur, Sinəmin fəryadın duyan tel olur, Ömür tufanında anlar yel olur, Bəs necə qəlb yaşın, de, silək, atam? Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Hər şeyin dadını itirdim daha, Atalı ömrümü bitirdim daha, Əzrayıl səbəbmiş sağalmaz aha, Tacidar, and olsun Böyük Allaha, Donubdu əl-ayaq, qol-bilək, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Fərmansız heç yola çıxarmı fələk? Kimsənin evini yıxarmı fələk? Hamıya birgözlə baxarmı fələk? Sinələr yandırıb-yaxarmı fələk? Əcəl can almaqda nə zirək, atam? Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Əzablı ömrümə sən yaraşıqdın, Qatı zülmətimə nurlu işıqdın, Sən ki, hər balana yanan aşıqdın, Ağlayan könlümə bir sarmaşıqdın, Qurdu kor bəxtimə dərd kələk, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Ölüncə sənsizlik yandırar məni, Atalı günləri andırar məni, Ata nə xilqətmiş qandırar məni? Ayrılıq günləri dondurar məni, Həsrətin könlümə bir bələk, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. İlahi, bu dünya nə acı imiş? Yanan bağrımızın od sacı imiş, Ata-ömrümüzün şah tacı imiş, Çəkilməz dərdlərin əlacı imiş, Bəs hara söykənsin bu kürək, atam? Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. Şadiman zülümə düşdü neyləyim? Qollarım yanına düşdü neyləyim? Bağırım həsrətdə bişdi neyləyim? Ölüm Əzrayıla işdi neyləyim? Əlindən düşməyir heç ələk, atam, Sənsiz ağlar qaldı bu ürək, atam. 17. X1. 2002
Gözüm axtarır, arayır dilim, Səni bizdən ayırdı ölüm, Elədi balalarına zülüm, Necə sənsiz ovulur an, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Yoxluğun sinəmə bir ox oldu, Fələyin qəhri mənə çox oldu, Bir gün gələn, bir gün də yox oldu, Haçan Əzrayıl gözü tox oldu ? Saldı könlümə fələk qan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Ürəyim ağlıma üsyan edir, Gözümdə bulud buludu didir, Bəbəkdən qan ilə leysan gedir, İnsan öləndəmi artır qədir? !… Mənə kədər, qəmdi hər yan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Sənsizlik sinəmə bir dağ basdı, O ayrılığın könlümü asdı, Əzrayıl bu evə qədəm basdı, İndi dünyam mənə bütün yasdı! Mənimçin sökülməyir dan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Deyən Əzrayıl kamına çatdı, Səni də soyuq məzara atdı, Min ilin ölülərinə qatdı, Elə bil işıqlı ömrüm batdı, Qəminə bağırım şan-şan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Gözümdə o nurlu surətin var, Könlümdə ata məhəbbətin var, Övlada dürlü sədaqətin var, Rəbbimdən şahanə xilqətin var, Getdi səninlə elə şan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Ay ellər, çox dərd götürmüşəm mən, Bir nurlu ata itirmişəm mən, Məzarıstana ötürmüşəm mən, Atalı ömrü bitirmişəm, mən, Sənə qurban bu quru can, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Nə deyim bu fələyin işinə? Keçirir hər bəndəni dişinə, Dünyanın divanə gərdişinə, Zamanın hey iti gedişinə, Yuxumda bir gəl məni san, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Cahanın zaman çəksini gördüm, Bir qiyafədə iksini gördüm, Hayana baxdım əksini gördüm… Əcələ nişan köksünü gördüm, Dondu damarlarımda qan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Ata, sənsiz könlümün talan oldu, Mənə bütün dünya yalan oldu, Ürəyi partlayan balan oldu, Qəminlə nalədə qalan oldu, Bu dərdli halıma qalx yan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Mənim bu ürəyimdə dərdim çox, Kədərin bağrından bar dərdim çox, Ömrümün yollarına sərdim çox, Neyləyim, könlə qəm namərdim çox? Eyləyir kor bəxtimə man, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Bağırım partlayır kədərinə, Ağlayır nainsaf qədərinə, Ölümün işlədi lap dərinə, Mən öləydim kaş sənin yerinə…! Atalar içində ay xan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Heç ölüm məni belə əymədi, Könlümün sarayına dəymədi, Ürəyimin başına döymədi, Sındırıb qəlbi, özün öymədi, Qalx ayağa, ölümü dan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Bu evə daha gələ bilmirəm, Sən yoxsan, vallah gülə bilmirəm, Qəmimin bağrın dələ bilmirəm, Mən də bir yolluq ölə bilmirəm, Əzrayılın dedi: qan-qan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Ay dünya, mədən niyə dolmadı ?!… De, oxun hansı köksü oymadı? Əzrayılın bircə an uymadı, Bir kimsəni gözdən qoymadı, Ölümü Rəbb eləyib an, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Qırxını bağlamağa gəldim oy, Bu günü ağlamağa gəldim oy, Ata, sənsizlik nədi bildim oy? Dözmürəm yoxluğuna öldüm oy, Nola gəl bu balanı an, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. Şadiman ağlayır için-için, Rəbb bizdən ayırdı səni neçin ? Gedir bəşərdə hər saat biçin… Yandırır Tanrı ürəyin için, İnsanla ölüm anbaan, ata, Qara torpaqdı evin can, ata. 4. X. 2002
İlinə yığışıb gəldik, atam. Adına nurlu məhəbbətimiz, Yox səni qaytaran qüdrətimiz, Atalı günlərə həsrətimiz, Sənsizlik nəimiş bildik, atam? İlinə yığışıb gəldik, atam.
Ayrılıq ürəyə qəfəsimiz, Ölübdü hər şeyə həvəsimiz, Sənsizlik nə imiş bildik, atam? İlinə yığışıb gəldik, atam.
Əzizin itirmək ələmlidir, Rəbbdənmi insan bəxti kəmlidir? Sənsizlik nə imiş bildik, atam? İlinə yığışıb gəldik, atam.
Atalıq eşqinə yüksəlirsən, Qəminlə könlümüzü dəlirsən, Sənsizlik nə imiş bildik, atam? İlinə yığışıb gəldik, atam.
Başa tacdı, arxadı, hörmətdi, Övladın varlığına izzətdi, Sənsizlik nə imiş bildik, atam? İlinə yığışıb gəldik, atam.
Dərdinlə bağrımızı sökmüşük, Məzarına qul olub çökmüşük, Sənsizlik nə imiş bildik, atam? İlinə yığışıb gəldik, atam.
Ruhunun yanına gedib canı, Məzara atdı fələk yuvanı… Sənsizlik nə imiş bildik, atam? İlinə yığışıb gəldik, atam. 8. X. 2003 SƏN NİYƏ DƏRDİNİ GİZLİ SAXLADIN ?… / Əmim qızı Hüsniyyə Hacıağa qızının vaxtsız vəfatına!…/ Sən niyə dərdini gizli saxladın? Bu gizli dərdinə peyman qalmadı. Cavan həyatını dərdlə yoxladın, Harayın boğuldu aman qalmadı. O qara xəbərin bağrımı çaldı, Mənim ürəyimi zülümə saldı, Muradın gözündə yarımçıq qaldı, Ağrını udmağa dərman qalmadı. Çox erkən tərk etdin sən bu həyatı, Qırıldı yollarda ömrün saatı, Nə yaman büdrədi taleyin atı? Əlacın bulmağa loğman qalmadı. Qoydu gözlərində arzu, kamını, Çökdürdü başına tale damını, Yarımçıq söndürdü ömür şamını, Bu zalım fələkdə iman qalmadı. Əzizim, könlümdə şimşəklər çaxır, Gözümün yaşları bağrıma axır, Ölmün ürəyimi yandırıb, yaxır, Bizə toxunmamış yaman qalmadı. Dərdini heç kəsə car eyləmədin, Düşdüyün ağrıya yar eyləmədin, Heç vaxt mənliyini xar eyləmədin, O bəy qüruruna zaman qalmadı. Atamın ölmündən ağırdı ölmün, Səni bu dünyadan çağırdı ölmın… Sinəmdə fırtına doğurdu ölmün, Viranə könlümdə səhman qalmadı. Şadiman qul olub könül ahına, Tökür gözlərindən yaş sabahına, Əbədi dünyaya gedən ruhuna… Demə, bu dünyada mehman qalmadı. 19. 02. 2004
Gəlib məzarını qucaram, ata, Dözərəm fələyin verdiyi dərdə, Elə yoxluğuna acaram, ata. Dönüb evimizə gəldiyim zaman, Titrək xəyalınla görüşərəm mən. Qoparar ürəyim elə bir aman, Canımın ahına fəryad edər tən. Özümdən xəbərsiz ağlar gözlərim, Gördüyüm hər şeydən əksin boylanar. Boğar bəbəkləri yaş dənizlərim, Xatirən başına əksin haylanar. Geriyə qaytara bilsəydim vaxtı, Ötən çağlarıma çırağ olardım. Qurardım uşaqlıq dövründə taxtı, Qayğısız illərə sorağ olardım. Ölümün eylədi bağrımı talan, İşığı azalıb bu həyatımın. Qəlbinə axıdır göz yaşın balan… Qanadı qırıldı tale atımın. Nurlu işığınla uçurdum, ata, Ürəyim adınla qidalanırmış. Könül sarayımı uçurtdun, ata, Bu ömrüm adınla nidalanırmış. Demə aramıram, buna acizəm, Ey başımın tacı, gedişin sitəm. Ruhuna yetməkdi indi möcüzəm, Könlümün evini bürüyüb matəm. Səni yuxularda gəzirəm neylim? Ümidim qalıbdı uyğularıma. Elə tənhalığa qapılıb meylim, Ayrılıq dağ çəkir duyğularıma. Səni aramıram daha heç yerdə, Gəlib məzarını qucaram, ata… Dözərəm fələyin verdiyi dərdə, Elə yoxluğuna acaram, ata. 19. X11. 2002
Nə yaman tələsdin getməyə, bibim? Sən necə dağladın bağrı, cigarı? Getdin əzizləri ötməyə, bibim. Ölmün ürəyimə eylədi sitəm, Yandırdı bağrımı bu qəfil matəm, Fələk nə tez verdi ömrünə xitəm? Tələsdin qardaşa yetməyə, bibim. Beləymiş cahanda əzəldən qayda, Ağrını verənə dərddən çox fayda? Sən ki, gün görmədin heç bu dünyada, Can atdın məzarda bitməyə, bibim. Əzrayıl heç bizə aman verməyir, Ömrü son etməyə zaman verməyir, Dərd verir, dərdinə dərman verməyir- Təbiblər bir əlac etməyə, bibim. Ey üzü gülərim, ey mehribanım, Sənsiz ərşə çıxıb ahi-amanım, Qayıtmaz geriyə ötən zamanım, Bu dərdi səmumtək ütməyə bibim. Elə Şadimanı üzübdü nalə, Bağrının yaşları gözündə lalə… Dözmür fələk salan bu qeylü-qalə, Can çırpınır təndən itməyə bibim. Pirallahı, 11.06.2006
Həm qızın, həm oğulun canına min can atadır. Eyləyər sinəsini hər bəlaya sipər o, Dəysə xətər balaya ürəyi nişan atadır. Qəlbini nuş eləyər ömrü boyu sevdaya, Döysə qapını kədər hali-pərişan atadır. Hifz edər ailəsinin namusu-şərəfini, Hər əzaba tab edən nəfəsi şan-şan atadır. Vəfa çeşməsi axar könlünə övladının, Ruhi-canı isidən sinəsi al qan atadır. Şadiman, salsa fələk qəlbini hər cəfaya, Başa tac, ömrə bəzək, arzuya min şan atadır. 17. X1. 2004
Ətri şirin qoxu kimi, Zamanın sərt oxu kimi, Ürəyimi dəldi keçdi, Qaça-qaça gəldi keçdi.
Elə yandı heç sönmədi, Qəlbim təki döyünmədi, Əzabıma güldü keçdi, Qaça-qaça gəldi keçdi.
Hər bədənin can ölçüsü, İlahinin haqq elçisi, Hər bəxtə gün böldü keçdi, Qaça-qaça gəldi keçdi.
Hər diləkdə dənizlədi, Zaman üstə vaxt gözlədi, Saatları sildi keçdi, Qaça-qaça gəldi keçdi.
Bilinməyir əvvəl, ya son, Odunda yan, buzunda don, Duman üstə tüldü keçdi, Qaça-qaça gəldi keçdi.
Yaratdığı nə surətdi? Surət içində sürətdi, Açılan bir güldü, keçdi, Qaça-qaça gəldi keçdi.
Yazdığını bir gün pozdu, Doğulanı heçə yozdu… Ömür tənlə öldü, keçdi, Qaça-qaça gəldi keçdi. 18. 02. 2004 ÇƏKİL GET, QARA BULUD… CIRDI KÖYNƏYİNİ DOLAN BULUDLAR Cırdı köynəyini dolan buludlar, Dəli şimşəkləri sərdi üstünə. Bir-birin ilantək çalan buludlar Günəşin qanadın gərdi üstünə.
Ayıltdı yuxudan yatan sabahı, Yumaqçın torpaqdan qanı, günahı Göylərin göz yaşın sərdi üstünə. Göylər qaşqabağın tökdü səhərdən, Partladı ürəyi, sanki qəhərdən, Ələm badəsini tutdu zəhərdən Gətirdi qəm dolu dərdi üstünə. Yağış qəh-qəh çəkdi dəlilər sayaq, Dedi: Yatan çoxdu, varmı bir oyaq? Görəsən taparmı bu cahan dayaq… Gələrmi dünyanın mərdi üstünə. 13.03. 2003
Buludları yel qovur, Yağış qalxır zil üstə. Göyün bağrın ah ovur, Şimşək uçur mil üstə.
Külək əsir tellənir, Təbim elə dillənir, Söz alışır dil üstə. Yerdə, göydə bir vuruş, Qəlb eyləmir heç duruş, Ötən ömür uçan quş, İl atılır il üstə. Bulud göyün uşağı, Belində göy qurşağı, Odum küldən aşağı, Gəl oynama kül üstə. Bulud ərşə sarıldı, Göyün gözü darıldı, Gülün bağrı yarıldı Bülbül öldü gül üstə. 13. 03. 2003
Yüklə 8,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|