Кяримбяйли ширин ханым

FIRTINA HAY QALDIRIB

Göy Xəzərin üstündə fırtına hay qaldırıb,

Döyür dalğanı dalğa ləpələr vay qaldırıb.

Qağayının sədası boğulub ürəyində,

Naləsi ərzi tutub su üstə dirəyin də.

Səf-səf qara buludlar dövrə vurub oynayır,

Yağış ələnir göydən külək coşur qaynayır.

Boğulub durub zaman dənizin hədəsindən,

Keçirir qızmış dərya ləpəni mədəsindən.

Bu dəhşətin içində çırpınır bir quşcağaz,

Titrəyən dirəyə də qırpınır bir quşcağaz.

Özün vurur taxtalı evciyinin damına,

Çəkir azğın fırtına bu tifili kamına.

Quşun həzin fəryadı ürəyimdən getməyir,

O titrəyən vücudu gözlərimdən ötməyir.

Sitəmkar qasırğanın üzündə qanlar gəzir,

Əlində əsir olan min belə canlar gəzir…

Təbiət sərt üzünü göstərir bu gün bizə,

Dəhşətli fırtınanı tutub atıb dənizə.

Dəlitək əl-qol atır, gur sular oyuldayır!

Titrəyir bütün aləm, qasırğa vıyıldayır.

Bu sinəmə köç edir dünyanın ələmləri,

Təbim çırpınır canda ağladır aləmləri.

Üzülür ümidlərim yerlə göy arasında,

Ürəyimi gizləyim canımın harasında? !…

23. 02. 2004

AY SARI BÜLBÜL

Başına döndüyüm, ay sarı bülbül,

Oxu ürəyimdə tellər titrəsin.

Bu könül eşqinə açılan bir gül,

Oxşa yarpaqların yellər titrəsin.

Səsindən qəlbimə axdıqca işıq,

Ülvi məhəbbətə mən oldum aşiq,

Canım bədənimə, sanki sarmaşıq,

Oxşa ruh evimi dillər titrəsin.
Yenə gözlərimin göyü çaxnaşıb,

Buludlar, şimşəklər ora axnaşıb,

Dəryalar, çeşmələr, dəhnələr daşıb,

Yandır kiprikləri sellər titrəsin.

Bülbül, xoş səsinlə ovut könlümü,

Tutuşub atəşə-sovut könlümü,

İncə duyğulara gəl tut könlümü,

Misram haray çəksin ellər titrəsin.

Pərqü tüklərində gülün ətri var,

Qəlbin dünya boyda sənə xətri var,

Başımda səhərin şəbnəm çətri var,

Sığın barmaqlara əllər titrəsin.

Kəsilib taqətim, amanım sənsiz,

Çəkilib göylərə imanım sənsiz,

Olmayır xoş gələn zamanım sənsiz,

Gəl çılğın anıma illər titrəsin.

Sən ki, Şadimana ülfət edirsən,

Ayrılıq oduna xiffət edirsən,

Könlümü eşqinə afət edirsən,

Gəl gir ürəyimə güllər titrəsin.

19. X11. 2003

KARVAN -KARVAN YOL EYLƏDİ

Karvan-karvan yol eylədi,

Göy üzünü aldı bulud.

Ərşi tutub qul eylədi,

Orda köçün saldı bulud.
Asimanda saray qurdu,

Al günəşlə ara vurdu,

Məlul-məlul baxıb durdu,

Şimşəklə cəng çaldı bulud.

Gözdə yaşın sel edəndə,

Qurşaq tutub yel edəndə,

Küləklərə tel edəndə,

Səmalarda qaldı bulud.

Gah örtüyün qara etdi,

Gah da bəyaz xara etdi,

Göyün günün qara etdi,

Özün əldən saldı bulud.

Tökdü seltək gurşadını,

Yaydı ərzə fəryadını,

Duydurmaqçın imdadını,

Hey tutulub doldu bulud.

Yağışıyla kama çatdı,

Savaş edib ara qatdı,

Sonra hirsi tamam yatdı,

Xəyallara daldı bulud.

7. 01. 2004

YENƏ BULAQLARIN QAYNAYIR GÖZÜ

Yenə bulaqların qaynayır gözü,

Təbiət insana mehmanə gəlir.

Gülür çeşmələrin sevincdən üzü,

Könlüm bu duyğudan imanə gəlir.
Buludlar ağappaq, buludlar bəyaz,

Yamyaşıl donunu geyinibdi yaz,

Quşlar cəh-cəh, vurur duyulur avaz,

Göylər yerlər ilə peymanə gəlir.

Kəkliklər, turaclar koldan qaçışır,

Göllərdə sonalar nazla uçuşur,

Yellərin sevdası başından aşır,

Çağlayan təbiət dərmanə gəlir.

Axır çərşənbənin Novruz əlində,

Otlardan yamyaşıl kəmər belində,

Şəbnəmlər parlayır yumşaq telində,

Bahar qəlbimizi səhmanə gəlir.

Sübhün gözlərindən süzülür şehlər,

Yerə mirvaritək düzülür şehlər,

Oxşayır sabahı növrəstə mehlər,

Kainat nə incə fərmanə gəlir.

Boylanır göylərdən sevdalı günəş,

Yay üçün qovurur sinədə atəş,

Uğunur buludlar, sanki çəkir qəş,

Şimşəklər eşqidən amanə gəlir.

Canda duyğu yatır, duyğuda həyat,

Baharı xoş müjdə verir kainat,

Şadiman, könlündən qüssələri at,

Yaradan dünyanı rəhmanə gəlir.

17. 03. 2004

AĞ BAYRAQ QALDIRIB QARA BULUDLAR

Ağ bayaraq qaldırıb qara buludlar,

Ana təbiətə təsliməm deyir.

Həzin iniltisi yanıqlı udlar,

Bu nalə göylərin qəddini əyir.

Çadrasın üzündən götürən günəş,

Zərin şəfəqlərin saçır hər yana.

Qəlbdə ocaq çatır bu eşqə atəş,

Asiman ruh verir necə insana?
Küləklər yorulub düşübdü əldən,
Qovur buludları göyün üzündən.

Bahar boy göstərir dənizdən, çöldən,

Yerin şəbnəm axır titrək dizindən.
Göyərmiş otların çöhrəsi mə’sum,

Günəşdən azacıq isti diləyir.

Əsir vücudları lap əsim-əsim,

Anasız quzutək, sanki mələyir.

Göyün gözlərindən ələnir şehlər,

Sevincdən bahara göz yaşı tökür.

Səhər toranında gizlənir mehlər,

Sübhün ayağına ağ duman çökür.

Bəyaz qış köçünü sürüb getməmiş,

Quşlar birağızla, yaz gəl, oxuyur.

Soyuğun sevdası hələ bitməmiş,

Havanın nəfəsi Novruz qoxuyur.

Yatmış ağacların yuxusu qaçır,

Çılpaq budaqları tumurcuqlanır.

Təbiət bahara qapısın açır…

Günəşin nurundan yer qıcıqlanır.

Çeşmələr qaynayır, çaylar çağlayır,

Bulaqlar pıçıltı salıb hər yana.

Qış pəncərəsini bərk-bərk bağlayır,

Baharın istisi dəyməsin cana.

Ağ bayraq qaldırıb qara buludlar,

Ana təbiətə təsliməm deyir.

Baş götürüb gedir hara buludlar?…

Təbiət gözəldi, sübhümüz xeyir.

17. 03. 2004

EY SİRLİ KAİNAT

Ey sirli kainat, qapı açırsan,

Göylərin köksündə şəfəq saçırsan,

Necə də parlaqdı o kəhkəşanın?

Hər ulduz səyyarən, dirlik nişanın.

Bizim ağlımızla gəl qur ittifaq,

Adəm quduzlaşıb, dağılır tifaq.

Şeytanın xofunda əlləşir ağıl,

Ona Yaradanın varlığı nağıl…
Ey sirli kainat, aç ürəyini,

Göstər sütununu, saf dirəyini.

Biz də mehman olaq guşənişinlə,

Bəşər övladına nur ver işinlə.

Qoy, idrakımızı gəlsin qapına,

Sənin fövqündəki haqqa tapına.

Zəif ağlı ilə ruhu qalmasın,

Dünyanın içini qana salmasın.

Ey sirli kainat, hər ulduz bir yer,

Bizlərə onlardan nolar soraq ver.

Ağlımız önündə aç dərin qatı,

Dünyada çox gücsüz insan həyatı.

Əlimiz göylərə uzalı qalıb,

Eşqiniz könüldə bir məkan salıb…

Özün gör bəşərin yazıq halını,

Ona məlhəm eylə öz vüsalını.

Ey sirli kainat, bax biz də varıq,

Sənin aləmindən niyə kənarıq?

Dinlər də bəşərə çatmayır elə,

Ağlına, zehninə batmayır elə.

Aç bu zavallıya öz imkanını,

Könüldə hiss etsin Rəbb təkanını.

Hiyləni, fitnəni çəkməsin başa,

Sinədə ürəyi dönməsin daşa.

Ey sirli kainat, səninsə bu yer,

Adəmə özündən bir az diqqət ver.

Fitnəli gönlərlə rişələnməyək,

Qanlardan kam alıb nəş’ələnməyək.

Səninlə arada varsa ittifaq,

Allah kitabların etməyək nifaq!

Səyyarən çoxdursa, çox həyatın var…

Əhdinə eşqinə biz də olaq yar.

Ey sirli kainat, qəlbi yaxırıq,

Çətinə düşəndə göyə baxırıq.

Əlimiz uzalı qalıbdı sənə,

Yanına dönəcək ruhumuz yenə.

Səndən yarandıqsa bəs niyə sirsən?…

Bizə ün yetməyən bir parlaq dürsən.

Sükutlar içində, sanki uyursan,

Könlü mö’cüzənlə niyə oyursan?

Alışdır qəlbimi o atəşinlə,

Yanım göylərində mən günəşinlə.

Ey sirli kainat, hanı canların?

Yad səyyarələrdə o insanların?…

Yoxdur etibarın yer adamına,

Onda birdəfəlik gəl çək kamına.

Ağlımız zəifsə, ağla işıq qat,

Bizə də açılsın ordakı həyat.

Elmindən, dinindən hali olarıq,

O ulu fövqündə ali olarıq.

Sındırma uçmayan qanadımızı,

İblisə qul etmə bu adımızı.

Ey sirli kainat, par-par yanırsan,

Bu yer adamın da, bəlkə anırsan.

Sənin cazibəndə biz də dururuq,

O pak ürəyinə yara vururuq.

Suyumuz, havamız, könlümüz kirli…

İnsan övladında hər şey məkirli!

Bəlkə ona görə qapın bağlııdır?

Bəlkə beynimizdə şeytan ağlıdır?

Döndərib üzünü susursan elə,

Bizə dağ çəkirsən belədən-belə.

Gün-gündən qısalır adəmin ömrü,

Bəlkə sən vermisən bu müdhiş əmri?!…

Ey sirli kainat, necə susursan?

Dalıb sükutlara qulaq asırsan.

İnsanın bəllidir sənə niyyəti,

Nifrəti, qəzəbi, səmimiyyəti.

Ordakı bəşərin bizdən yuxarda,

Bir aləm yaşayır hər sirli varda.

Onların yoxdurmu torpaq savaşı?

Qırğınla ağramır ürəyi, başı.

Sərhədi, ölkəsi, oğrusu yoxmu?

Könüldə bir zərrə ağrısı yoxmu?

Ey sirli kainat, yolunu göstər,

Ürəyim səninlə göyünü istər,

Nə olar, bir götür tülünü üzdən,

Qoy gövhər axtarım o göy dənizdən.

Açım səyyarələr qapısını mən,

İltifat eyləsin hüzurunda tən.

Dəli ilhamına qonağın olum,

Bu yer övladından sınağın olum.

Götür o göylərin qaşına məni,

Dolandır ərşinin başına məni.

Ey sirli kainat, dildə imdadım,

Niyə yetmir sənə dəli fəryadım?

Şölət könülümdə bu alovları,

Ağlat buludları, yandır qovları.

Külümü göylərə sovur dağılım,

Məni dinc qoymayır hissim, ağılım,

Suallar içində itib-batmışam,

Bütün duyğuları candan atmışam.

Əl açıb durmuşam o dərgahına,

Düşmüşəm dünyanın mən günahına!

Qapını aç, gəlim sirli yuvana,

Məni bəndə etmə haqqı qovana!…

Ey sirli kainat, bağrımda hicran,

Sənin hüzurunun təşnəsində can.

Hönkürt buludları, çalxat göyləri,

Çaxdır şimşəkləri, laxlat göyləri,

Dəli küləkləri əsdir başında,

Təzədən doğulum bu göz yaşında.

Qaldır səmaların fövqünə məni,

Buraxma zamanın zövqünə məni.

Könlümə yer eylə o dərin qatda,

Mən də dərk eyləyim nə var həyatda?!…

Yerdə rahatlıq yox bu Şadimana,

Əgər məxluqunam yetiş amana!…

11. 01. 2003
BAŞINA DÖNDÜYÜM, AY MƏLƏK KÜLƏK
Başına döndüyüm, ay mələk külək,

Əsəndə elə əs, göylər oynasın.

Coşsun ürəyimdə min arzu, dilək,

Könlümə od düşsün qanım qaynasın.

Qopart tufanları, ağlat buludu,

Dəli nəhirlərtək çağlat buludu,

Gözün bulağına bağlat buludu,

Gözlərim üzünə tutsun aynasın.

Sən ey yerdə, göydə nazlanan pəri,

Bu xəzan ayında yazlanan pəri,

Qopar bağırından gəl dərdi-səri,

Ürəyim açılsın, başım aynasın.

4. X1. 2004
EY FIRTINA QUŞU
Ey fırtına quşu, nədən sən belə,

Bu sakit həyatı heç xoşlamırsan?

Qanadın yolunur, verirsən yelə,

Bu dəli vərdişi bir boşlamırsan.

Sancılır dalğalar göylərə oxtək,

Sən elə süzürsən səmada toxtək,

Vücudun qeyb olur sulara yoxtək,

Sılğın istəyini nə daşlamırsan?

Ey fırtına quşu, mən də coşqunam,

Hisslərim çırpınır, elə çaşqınam,

Bir az qorxunc seləm, bir az daşqınam,

Mənimlə savaşa bəs başlamırsan?

Mən seyr istərəm, sən də tamaşa,

O əngin göylərdə gəl süzək qoşa,

Gəlibdi yenə də bu təbim cuşa,

Mürəkkəbim quru, heç yaşlamırsan?

Ey fırtına quşu, gəldim adına,

Götür vücudumu al qanadına,

Qoşulaq fələyin ah-fəryadına,

Bayırda tufandı sən qışlamırsan.

18. X. 2004