Кяримбяйли ширин ханым

RUHUMUN, CANIMIN QİDASI, BAHAR

Yenə də təbiət bəzənib durub,

Qapqara buludlar boynunu burub,

Günəş tellərindən bir çələng qurub,

Göylərin boynuna yeddi rəng vurub,

Gəlibdi dilimin nidası, bahar,

Ruhumun, canımın qidası, bahar.
Çöllərin üstünü bəzəyib jalə,

Yetişib təbiət nazlı vüsalə,

Kollardan asılan şehlər piyalə,

O incə boynunu göstərir lalə,

Sevən könüllərin sevdası, bahar,

Ruhumun, canımın qidası bahar.

Titrəyir ürəyim sənin eşqinə,

Coşqun duyğulara boyanıb sinə,

Yaşıla bürünüb hər yurd, hər binə,

Yelləri gətirdin imanə, dinə,

Ötdü kədərimin qadası, bahar,

Ruhumun canımın qidası, bahar.

Üzündə tüllərin ağ naxışları,

Qovdun təbiətdən qarlı qışları,

Yağdır üst-başıma gur yağışları,

İslat leysanınla sərt baxışları,

Ərisin bəşərin ədası, bahar,

Ruhumun, canımın qidası bahar.

Səndə gəncliyimdən bir xatirat var,

Çırpınan, çağlayan şaqraq həyat var,

Sən varsan, deməli bu kainat var,

Zamandan boylanan dürlü saat var,

Qışın təbiətə vidası, bahar,

Ruhumun, canımın qidası, bahar.

Çaylar pıqqıldaşır, çeşmələr daşır,

Şəlalə zirvənin başından aşır,

Göylər yerlər ilə nə avazlaşır?

Quşlar cəh-cəh vurur, aləm yazlaşır,

Sınıbdı soyuqun cidası bahar,

Ruhumun, canımın qidası bahar.

Dinlət, sinəmdəki duyğunu dinlət,

Könül tellərini kamantək inlət,

Göylərə, yerlərə vermisən zinət,

Küləklər eyləyir eşqinə minnət,

Coşan ilhamımın sədası, bahar,

Ruhumun, canmın qidası, bahar.

2. 04. 2004

BU NECƏ ÜLKƏRDİ ?

Bu necə ülkərdi, bu necə ülkər?

Zülmətin köksünə sarılıb çıxıb.

İlham oynatmağın eyləyib şakər,

Sübhün bağırından yarılıb çıxıb.
O qövsü- hüsnünə vurulub qaldım,

Duyğumu duyğuma caladı, eyvah.

Dağın çeşməsitək durulub qaldım,

Bağrıma atəşlər qaladı, eyvah.

Göylər yeddi rəngə boyadı üzü,

Buludlar bir-birin qovdu həyadan.

Basdı sinəsinə gələn gündüzü,

Ay oldu yuxudan ərzi oyadan.

Bu necə ülkərdi, bu necə ülkər?

Ruhumu sinəmdən qoparıb aldı.

Mələktək səmalar içində səkər,

Gecənin köynəyin əyninə saldı.

Küləklər əsdikcə işığı artdı,

Gecəylə gündüzü eşqə səslədi.

Sübhün sevdasına bir sevda qatdı…

Dünyanın nurunu canda bəslədi.

18. 02. 2004

XƏZƏRDƏ FIRTINADI

Xəzərdə fırtınadı, tökür dəniz göz yaşı,

Göyü, yeri titrədir dalğaların savaşı.

Qağayılar qışqırır vurur özün sulara,

Küləyə üsyan deyir sürtür üzün sulara.

Qaralmış ləpələrin harayı qulaq tutur,

Göydə qara buludlar bu aha çıraq tutur.

Diləklərin üstündə meydançalar yellənir,

Qasırğa özün öyür, Xəzər üstə tellənir.

Taleyimiz asılıb Allahın ətəyindən,

Ölüm qorxusu keçir ağlı olan beyindən.

Bu taxta evciklər də titrəyir dirək üstə,

Dolur havalı təbim yer tapır ürək üstə.

Duyğularım çırpınır, sözlər axır dilimə,

Alıram qələmimi, kağızımı əlimə.

İlhamımla həmnəfəs yerə, göyə qaçıram,

Bu dəhşətli dəmlərin ahından söz açıram…

Mənim də duyğularım sular təki çağlayır,

Qoşulub ürəyimə bu Xəzər də ağlayır…

23. 02. 2004

EY SƏRSƏRİ KÜLƏK

Əsmə, ey sərsəri külək, sən belə,

Buludun gözündə yaş inciməsin.

Ələnir səhərdən ərzə çən belə,

Üzünü bozardan qış inciməsin.
Götürüb harayın yenə aləmi,

Niyə itirmisən irızı-çəmi?

Ayıltdın sinəmdə yatan naləmi,

Ürək cuşə gəlib baş inciməsin.

Qışın fərağından könül buzlanıb,

Gecə də, gündüz də can yalqızlanıb,

Sinəmdə bir sirli duyğu nazlanıb…

Əsən qasırğandan kaş inciməsin.

Ey külək, mənim də tufanlarım var,

Ömürlə döyüşən divanlarım var,

Kainat içində ünvanlarım var…

Səmadan qopanda daş inciməsin.

Yenə dalğaları qaldırdın şahə,

Yenə od qoyursan bu lal sabahə,

Nə tonqal çatırsan sinədə ahə?

Elə çat ,göz üstə qaş inciməsin.

Ey külək, gəl çağlat məhəbbətimi,

Sulara bağladım ibadətimi,

Zamandan qoparma eşq adətimi,

Ömrə qonaq olan yaş inciməsin.

20. 02. 2004

DOLAN BULUD, SƏN YAĞMA

Göz yaşlarım qəlbdən qopan dərd ağım,

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Ürəyimin yaraları bitməyir,

Əlim nədən haq əlinə yetməyir?

Can evimdən həsrət, hicran getməyir,

Niyə gəlməz zamanıma xoş çağım?

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Yenə əsir payızın sərt küləyi,

Özü təki ağladır bu diləyi,

Haldan-hala salır yazıq ürəyi,

Tufanında çapalayır növrağım,

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Göy içində yellər şərqi çalırlar,

Duyğuları tutub məndən alırlar,

İlhamımla bir mərəkə salırlar,

Coşan təbim zamanıma göz dağım,

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Atəşlərin ocağıma əsirdi,

Kül altından qovum çıxır nə sirdi?

Könlüm dərdin ayağına həsirdi,

Bitməyir heç İlahidən fərağım,

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Asimanda qara çadır qurmusan,

Şimşəklərdən belə kəmər vurmusan,

Al günəşin nə qəsdinə durmusan?

Misralara sinə döyür varağım…

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Bu dünyanın əzabına şil oldum,

Ömrün ipin toxumağa mil oldum,

Zərrə - zərrə yandı könül, kül oldüm,

Könül yağın udur tale çırağım,

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Həyat yükü çiynimdə çox ağırdı,

Ürək başın gərdişində fağırdı,

Guruldadın, dilin məni çağırdı…

Yağışına islanıb əl-ayağım,

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.
Əhd eləyək qırılmasın bu peyman,

Dəllik sanıb bunu mənə etmə man,

Demə, ölüb gedər bir gün Şadiman,

Misralardan gələr həyat sorağım…

Dolan bulud, sən yağma qoy mən yağım.

20. X11. 2003