Leqebi: Baqir Künyesi: Әbu Ce᾽fer
Yüklə 42,82 Kb.
|
|
YEDDINCI MӘ᾽SUM IMAM MӘHӘMMӘD BAQIR ӘLEYHISSALAM IMAMIN ŞӘXSIYYӘTI
TӘVӘLLÜDÜ Beşinci imam hezret Mehemmed Baqir eleyhissalam 57-ci hicri ilinin Receb ayının birinde Medinede dünyaya geldi. Babasına chox benzediyi üchün o hezretin adını Mehemmed qoydular. Elmin sirlerini aşkar etdiyine gore ise ona Baqir leqebini verdiler. Atası hezret Seccad (e), anası ise imam Hesen eleyhissalamın qızlarından sayılan Fatime idi. O hezret (e), nesli hem ata, hem de ana terefinden hezret Peyğembere (s) chatan ilk imam sayılır. Imam hezret Mehemmed Baqir eleyhissalamın heyatını iki hisseye ayırmaq olar: 1. Imametden qabaqkı 35 illik heyatı. (Hemin dovrde imam Medinede yaşayırdı). 2. Texminen iyirmi il davam eden imamlıq dovrü. (Bu dovr islam elm ve biliklerini tebliğ etdiyi zamandır). HӘZRӘTIN ӘXLAQI XÜSUSIYYӘTLӘRI Imam hezret Mehemmed Baqir eleyhissalam hemişe teze ve seliqeli paltar geyer, ozüne etir vurar ve yavaş-yavaş yeriyerdi. Bir gün darfikirli insanlar o hezreti tenqid ederek; baban Әli (e) kohne ve ucuz paltarlar geyerdi, bes sen niye bahalı libaslar geyinirsen? — deye soylediler. O hezret (e) ise onların cavabında bele buyurdu: «O dovrde camaat yoxsul ve kasıb yaşadığı üchün, Әli eleyhissalam da ucuz paltarlar geymeli, sade xorek yemeli idi. Lakin bu gün camaat rifah ve rahatlıqda omür sürdüyüne gore men bele paltarlardan geyimeliyem. Babamın o dovrde gordüyü iş edalet ve rehberliyine uyuğun olduğu kimi, menim de gordüyüm iş edalet ve rehberliyime uyğundur. O hezretin edeb ve terbiyyesi haqqında bele yazıblar: «Hech vaxt ucadan gülmez, hemişe aheste ve edebli danışardı». Imam Mehemmed Baqir eleyhissalam hech vaxt esebleşmezdi, hemişe rastlaşdığı adama hormet gosterib onunla mehribanlıqla gorüşerdi. ozü ise bu haqda bele buyurur: «Bu iş ürekleri bir-birine yaxınlaşdırıb, düşmenchilikleri aradan qaldırar». Imam dua ederken chox ağlar amma hech vaxt ucadan, honkür-honkür ağlamazdı. Danışarken sozünü Allah adı ile başladığı kimi Allah adı ile de bitirerdi. O hezretin choxlu bağları ve tarlası vardı. Onun ozü de sade bir ekinchi kimi, tarlaya geder, fehlelerle birge işleyib xorek yeyerdi. Hezret oz xadimleri ile yaxından emekdaşlıq eden bir malik idi. Hezret (e) oz bağ ve tarlalarından elde etdiyi qazancı Allah yolunda serf edib, fehlelerin bütün ehtiyaclarını te᾽min ederdi. Bele ki, oz zamanında Hicazda en sexavetli şexsiyyet kimi tanınmışdı. Şeyx Müfid Imam Mehemmed Baqir eleyhissalam haqqında bele yazıb: «O hezret bütün elm ve me᾽rifetlere beled idi. Bütün omrünü oz Allahına itaet etmekle başa vurmuşdu. Teqva ve pehrizkarlığında mohkem ve sarsılmaz idi. Birile bağladığı ehd-peymanına hemişe sadiq qalardı. Üreyinin saflığı, ruhunun paklığı ve insani reftarları hamını heyran qoymuşdu. O, camaata islam exlaqını te᾽lim ederek onları mehz bu exlaqla terbiyelendirirdi. Teessübkeş sünni alimlerinden olan Ibni Hecer o hezretin exlaqı barede yazır: «Imam Mehemmed Baqir eleyhissalam sefalı ve pak qelbe malik bir şexsiyyet idi. Sozü ile emeli bir idi. Davranışı insani ve islami idi. O, boyük arif, misilsiz bir abid idi. Onun insani ziynetlerini vesf etmekde acizem». O hezretin xidmetchilerinden biri onun haqqında bele demişdir: «Hezretle birlikde Mekkeye getmişdik. Gozü Allahın evine sataşdıqda o qeder ağladı ki, bihuş oldu. Әrz etdim ki, niye bu qeder ağlayırsan? Buyurdu: «Belke Allah bu goz yaşlarıma gore qiyamet gününde meni bağışlasın ve rehmet etsin». Sonra imam namaz qılmağa başladı ve uzun müddet secde halında qaldı. Başını qaldırdıqda ise seccadesi hezretin goz yaşlarından islanmışdı.» Yalanchı şexsiyyet sayılan Mehemmed ibni Münkedir bele demişdir: Imamın chox işlediyini gorüb oz-ozüme fikirleşdim ki, hezret dünya malına aşiqdir ve gerek bir gün qabağını kesib bu barede ona nesihet edem. Nehayet bir gün onu qızmar havada chox işlediyine gore terlemiş gorüb qabağına gederek salam verdim ve dedim: «Ey Peyğemberin oğlu, niye bu qeder dünya malının dalıncasan? Әger bu veziyyetde olsen, ne edersen?» Imam (e) buyurdu: «Bu menim en yaxşı zamanımdır. chünki size ve başqalarına mohtac olmamaq üchün işleyirem. Әger Allah bu veziyyetde menim canımı alsa chox sevinerem. chünki Ona ibadet ve itaet halındayam». Men bu cavabdan başa düşdüm ki, yanılırmışam. O hezretden üzr isteyib dedim: Men size nesihet vermek isteyirdim. Halbuki, siz mene nesihet vererek meni ayıltdınız». Kuleyni ise o hezretin haqqında bele yazıbdır: «Imamın dostlarından bir deste bele deyirler: Günlerin bir gününde imamla gorüşmek üchün evine getdik. Salam verib halını soruşduqdan sonra gordük ki, hezret chox narahatdır. Sebebini soruşduqda ovladının ağır xeste olduğunu oyrendik. «Әger bu uşaq olse, imamın başına ne geler» - deye düşündük. Xudahafizleşib getdik. Sabahısı günü halını soruşmaq üchün hezretin menziline tekrar geldikde imamı xoşhal gordük. «Yeqin Allah lütf edib uşağı sağaldıb. Imam da buna gore xoşhaldır» - deye düşündük. Lakin me᾽lum oldu ki, uşaq olüb. Biz imamdan «neye gore uşağın olümünden qabaq chox narahat idiniz, lakin olümünden sonra xoşhalsınız» - deye soruşduqda imam cavabımızda bele buyurdu: «ovladım xeste idi, men de atalıq ve insanlıq borcuma gore chox narahat idim ve sağalması üchün cehd edib Allahdan şefasını dileyirdim. Lakin Allah onun olerek ezab-eziyyetden qurtarmasını meslehet gordü. Men de Onun emr ve isteyine teslim olub Allaha şükr etdim. Biz Onun rizayeti namine her bir şeye razıyıq ve Onun sevdiyini sevirik.» IMAMIN ELMI MӘQAMI Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamın elmi meqamı haqqında Şeyx Tusi bele yazmışdır: »Şam ehalisinden olan bir kişi Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamın hüzuruna gelib dedi: «Sen elmli ve biliklisen. Bele ki, senin meclisin menim üchün chox menfetli ve deyerlidir. Lakin senin meclisinde iştirak etsem de ozünü ve xanedanını ozüme düşmen hesab edirem». Imam hech bir cavab vermedi. Neche günden sonra hemin kişi xestelenib yatağa düşdü. Imam dostları ile birlikde onun eyadetine gelib yatağının yanında eyleşdi ve halını soruşdu. Bu alicenablığı goren şamlı kişi dediyi sozden peşman olub imamdan ne cür üzr isteyeceyini bilmirdi Hezret (e) xestenin dermanları ve pehrizi haqqında ailesine danışdı ve sağalmasını dua etdi. chox chekmedi ki, o kişi yaxşılaşıb xestelik yatağından qalxdı. Sabahısı gün imamın dersine gelib dediyi sozden peşman olduğunu soyleyerek ondan üzr istedi. Belelikle de hemin şamlı kişi hemişelik olaraq imamın dostlarından birine chevrildi. CABIR IMAMIN HÜZURUNDA Hezret Peyğember (s) teqvalı sehabelerinden biri sayılan Cabir ibni Abdullaha buyurmuşdu: «Ey Cabir! Sen sağ qalaraq Tovratda adı Baqir olaraq yazılmış ovladım Mehemmed ibni Әli ibni Hüseyni goreceksen. O zaman menim salamamı ona yetirersen». Peyğember (s) vefat etdikden sonra Cabir uzun müddet yaşadı. Bir gün Cabir imam Zeynül-abidinin evine geldikde orada balaca bir uşaq gordü ve hezret Seccaddan «bu uşaq kimdir?» - deye soruşdu. Imam (e) cavab verdi: «Bu oğlum Mehemmed Baqirdir ki, menden sonra müselmanların imamı olacaq». Bu zaman Cabir imamın ayağını opüb dedi: «Sene canım qurban olsun ey Peyğemberin ovladı. Baban Peyğemberin salamını qebul et. O menim vasitemle sene salam gondermişdir». Imamın gozleri yaşardı ve buyurdu: «Babam Peyğembere (s) goy ve yerle durduqca salamlar olsun, sene de ey Cabir salam olsun ki, onun salamını mene yetirdin.». IMAMIN TӘRBIYӘ METODU O biri imamlar kimi Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamın da elm ve biliyi vehyden qaynaqlandığı üchün bütün meselelerin cavabını bilirdi. Imamın elmi şexsiyyeti o qeder yüksek idi ki, alimler onun meclisinde uşaqlar müellimin qarşısında eyleşdikleri kimi eyleşirdiler. Imam oz ders meclisinde bir bulud kimi elm yağışını telebelerin zehnine yağdırırdı ve her kes iste᾽dadı qeder ondan istifade edirdi. Meşhur şair Hişam 106-cı hicri ilinde şamlılardan olan bir desteyle Mekkeye gelmişdi. O, hecc merasiminden sonra istirahet etmek üchün Mescidül-heramda eyleşmişdi ki, birden gozü Imam Mehemmed Baqir eleyhisslama sataşdı. Hezret bir küncde eyleşmişdi, camaat da onun etrafına yağışmışdı ve her kes de oz meselesini ondan soruşurdu. Bunu goren Hişam hirslenib alimlerden biri olan Nafe᾽ni o hezretin yanına gonderdi ki, imama cavabını bilmediyini zenn etdiyi suallara vererek hezretin nüfuzunu xalqın gozünden eskiltsin. Saray alimi qabağa gelib salam vererek sual vermek üchün imamdan izn istedi. Imam (e) onun salamını alıb buyurdu: «Istediyin sualı ver». Nafe᾽ soruşdu: Isa ile Mehemmedin arasında zaman ferqi nechedir? Imam buyurdu: «Bizim nezerimize esasen 500 il». Nafe᾽ soruşdu: Peyğembere «ves᾽el» (soruş) buyuran bu aye Onun kimden soruşmasını nezerde tutur?» Imam (e) cavab verdi: «Ichinde her şey yazılmış olan Allahın Lovhi-mehfuzundan». Nafe᾽ soruşdu: Allah ne vaxtdan movcuddur? Imam buyurdu: «Vay senin halına! Zamanı Allah yaradıbdır. O, cism deyil ve doğulmayıbdır ki, zamana da ehtiyacı olsun». Nafe᾽utanıb dedi: Allaha and olsun ki, sen zemanenin en bilici şexsiyyetisen. Bir nefer Abdullah ibni omere sual verdi. O da sualın cavabını bilmeyib onu verene dedi: Bu uşaq Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamdır. Onun yanına get ve sualını ondan soruşduqdan sonra aldığın cavabı mene de deyersen. Hemin adam imamın yanına gelib sualını hezretden soruşdu ve doğru cavab aldı. Sonra da Abdullah ibni omerin yanına gelib imamın verdiyi cavabı ona dedi. Abdullah ibni omer cavabı eşitcek dedi: Bunlar Allahın elm ve bilik ziyneti ile bezediyi xanedandırlar. Imamın elmi meqamı o qeder yüksek idi ki, her yerde Peyğemberin xanedanından danışıldığı zaman Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamı Peyğemberin elminin yegane varisi sayırdılar. IMAMIN XRISTIAN ALIMLӘ OLAN MÜBAHISӘSI Imam Sadiq (e) buyurmşudur: «Bir gün atamla birlikde Hişamın meclisinden qayıdırdıq ki, yolumuz xristianların yığışıb alimlerine sual verdikleri yerden düşdü. Yaxınlaşdıq ki, gorek ne xeberdir. Sachı ağarmış bir qoca kişinin onların arasında oturduğunu, Mesihi ardıcıllarının da onun qarşısında eyleşdiklerini ve ona müxtelif suallar verdiklerini gordük. Biz de onların arasında oturduq. Qoca xristian atam Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamı gordükde dedi: «Sen bizden ya Mehemmedin ardıcıllarındansan?» Atam cavab verdi: «Mehemmedin ardıcıllarındanam». Qoca kişi dedi: «Alimlerdensen ya cahillerden?» Atam buyurdu: «Cahillerden deyilem». Qoca kişi dedi: «Men senden soruşum ya sen menden soruşursan?» Atam buyurdu: «Sen soruş». Qoca kişi heyretle atama baxdı ve dedi: «Ey Allahın bendesi! Gece olmayan ve gündüz de olmayan saat hansı saatdır?» Atam buyurdu: «Danın soküldüyü ile güneşin chıxdığı vaxtın arası». Qoca dedi: Hansı saatlardandır? Atam buyurdu: «Cennetin saatlarındandır. Bu saatda xesteler ayılar, ağrılar toxtayar ve gece yuxusuz qalan yuxulayar». Kişi dedi: Cennet ehli yeyib-icherler, amma bir şey ifraz etmezler. Bu dünyada da onlara benzer bir şey varmı? Atam buyurdu: «Beli, uşaq anasının betninde yeyer, lakin yediyi şeyi ifraz etmez.» Qoca dedi: Iddia edirsen ki, cennet ehli cennetin meyvelerinden ne qeder yeseler de o meyvelerden hech bir şey azalmaz ve evvelki halına qayıdar. Dünyada da ele bir şey varmı? Atam buyurdu: «Beli, chıraqdır. Әger yüz chırağı bir chıraqdan yandırsan yene de ondan bir şey azalmaz». Xristian alim yerinden qalxıb dedi: Bu kişi menden daha alimdir ve mübahise etdiyi adamın Imam Mehemmed Baqir eleyhisslam olduğunu oyrenen kimi ona iman getirib müselman oldu.» HIŞAMIN MӘCLISINDӘ Imam Sadiq (e) buyurmuşdur: «Illerin birinde Hişam ibni Әbdülmelik hecc üchün Mekkeye gelmişdi. Hemin il men de atamla birlikde hecce getmişdim. Bir gün yığıncaqda men bele dedim: Allaha hemd olsun ki, xalqa doğru yolu gostermek üchün Mehemmedi peyğemberliye sechdi ve bize de o hezretin varlığı sayesinde deyer verdi. Biz Allahın bendelerinin sechilmişleri ve Onun yer üzündeki xelifeleriyik. Bize tabe olan xoşbextdir, bizimle müxalif ve düşmen olanlar ise bedbextdirler. Camaat arasındakı Hişamın xüsusi casusu olan qardaşı eşitdiklerini Hişama xeber verdi. Hişam Mekkede bize toxunmadı, lakin Şama qayıtdıqdan sonra Medinedeki nünayendesine meni ve atamı Şama gondermesini yazdı. Medinenin hakimi bizi Şama gonderdi. Hişamın meclisine daxil olduğumuz zaman Şamın eyanlarının hamısının orada olduğunu gordük. Hişamın ozü seltenet taxtında oturmuş, eyanları ise onun qarşısında durmuşdular. Uzaq bir mesafede bir nişan qoymuşdur ki, hamı ona ox atırdı. Meclise girdikde Hişam atama hormet edib, dedi: Yaxın gel sen de ox at. Atam buyurdu: «Men qocalmışam, menden ox atmağı isteme». Hişam and ichdi ki, el chekmeyecek. Atam charesiz qalıb yayı gotürüb nişan aldı. Ox hedefin tam ortasına deydi. Bir ayrı ox atdı, o da evvelki oxun ortasına deyib onu yarı boldü, üchüncü ox da ikincinin ortasına deyib onu yarı boldü. Bu iş doqquzuncu oxa qeder davam etdi. Hişam dedi: Besdir ey Әbu Ce᾽fer. Sen ox atmaqda hamıdan mahirsen. Qezeb odunda yanan ve işinden peşman olan Hişam ele orada atamı qetle yetirmek qerarına geldi ve ozünü veziyyetden qurtarmaq üchün yaltaqlanmağa başlayıb dedi: Qüreyş qebilesi erebler ve e᾽cemlerden üstündür, chünki senin kimi bir şexse sahibdir. Daha sonra atamdan bele soruşdu: Bele deqiq ox atamağı hardan oyrenmisen? Atam cavab verdi ki, Allah-taala her bir elm ve me᾽rifeti tam şekilde bize eta etmişdir. Hişam atamın sozlerinde chox qezeblenib, başını aşağı saldı, sonra qaldırdı ve bele dedi: Meger bizler ve sizler Әbdu Menafın neslinden deyilik? Meger Peyğember (s) Әbdu Menafın neslinden deyildi ki, Allah onu bütün xalqın rehberi olara te᾽yin etdi? Siz bu biliyi haradan irs aparmısınız? Atam onun cavabında bele buyurdu: «Biz vehy ailesiyik ve Allah bize, başqa adamlara bexş etmediyi xüsusiyyetleri bexş etmişdir. Nece ki, Peyğember (s) kürekeni Әli eleyhissalama, başqa adamlara demediyi sirleri deyirdi. Әli eleyhissalamın ozü de bele idi. Bele ki, o hezret bir gün Kufede bele buyurdu: «Allahın Peyğemberi elmin min qapısını menim üzüme achmışdı ki, her bir qapıdan min teze qapı achılır». «Ey Hişam, tekce biz o elmleri irs aparmışıq, başqaları yox». Hişam hech bir soz demedi ve emr etdi ki, bizi ehtiramla Medineye yola salsınlar. ISLAMI SIKKӘLӘR IMAMIN ӘMRI ILӘ KӘSILDI Ilk hicri esrinde hele kağızqayırma senayesi rumların elinde idi. Misir xristianları bu seneti rumlulardan oyrenib ozleri de kağız düzeltmeye başladılar ve onlar kimi xristianların şüarı olan «ata – oğul – ruhülqüds» şüarını chap etdiler. Zirek bir adam olan Әbdülmelik Mervan hemin kağızları gorüb üsünde yazının me᾽nasını oyrendikde chox narahat oldu. Axı Misir islam olkesi idi ve bu şüardan istifade etmek ağlabatan deyildi. Buna gore de derhal Misir hakimine bele bir mektub yazdı: Bundan bele kağızların üstünde tovhid şüarını yazmalısınız. Üstünde tovhid şüarı yazılmış yeni kağızlar Rum şeherelerine chatdı ve Rumun padşahı olan Qeyser ehvalatı oyrenib Әbdülmelik mektub gondererek onu bele hedeledi: Әger bu şüarı pozdurmasan, Rumda kesdirilen sikkelerin üstüne islam Peyğemberine soyüş yazmalarını emr edeceyem. Bu sikkeler kesildikden sonra artıq senin abrın gedecek. Әbdülmelik oz-ozüne düşündü ki, eger bu iş baş tutsa, işin sebebkarı olduğum üchün islam hokmdarlarını en pisi hesab edilerem. Tezlikle bir iclas chağırıb memleketin boyükleri ile meslehetleşdise hech bir netice almadı. Iclasda iştirak edenlerden biri bele dedi: Bu meselenin hellini Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamdan soruşmalıyıq. Әbdülmelik onun teklifini beyenib derhal Medine hakimine emr etdi ki, imamı ehtiramla Şama gondersin. ozü de Qeyserin elchisini Şamda saxladı. Imam (e) Şama yetişdikde ehvalatı hezrete danışdılar ki, bir chıxış yolu gostersin. Imam (e) buyurdu: «Qeyser seni qorxudubdur. O, bu işi gormeyecek ve Allah-taala ona bu işi gormekde mane olacaq. Lakin, bununla bele, chıxış yolu bundan ibaretdir ki, senetkarları chağırıb onlara emr edeseniz ki, bir üzünde tovhid suresi, diger üzünde ise Peyğemberin adı hekk olunmuş sikke kessinler. Belelikle Rum sikkelerine ehtiyacımız olmayacaq.» Sonra ise sikkelerin ağırlığı ve olchüsü barede izahat verib buyurdu: «Sikkelerin kesildiyi şeher ve tarixi de üstüne yazılmalıdır.» Әbdülmelik imamın emrini yerine yetirdi ve bundan sonra müselman şeherlerinde yeni sikkelerin dovrde olduğunu, kohne sikkelerin ise artıq dovreden chıxdığını ve kodne sikkesi olanlar getirib yeni sikkelerle deyişe bileceklerini e᾽lan etdi. Daha sonra Qeyserin elchisine gordüyü işleri izah edib onu olkesine qaytardı. Qeyser ehvalatı oyrendikde ne edeceyini bilmedi. Sarayında olanlar ondan tehdidini heyata kechirmesini teleb etdikde o, bele cavab verdi: Bu iş me᾽nasızdır. chünki islam şeherlerinde artıq Rum sikkelerinden istifade olunmur. Imam Baqir (e) bu fovqelade işi ile müstemlekechilerin nüfuzunun qarşısını aldı. IMAMIN ӘSHABI Imam Mehemmed Baqir eleyhisslam zamanında Әmevi xelifeleri oz şexsi işleri ile meşğul olduqlarından ve hem de Abbasilerle hakimiyyet uğrunda mübarize apardıqlarından o hezret üchün islam me᾽rifetlerini yaymaq fürseti yaranmışdı. Imam (e) bu fürsetden istifade ederek ders ve tedqiqat meclisleri teşkil etmeye başladı ve oz mektebinde oz seviyyelerinde misilsiz olan telebeler yetirdi. Hemin telebelerden be᾽zisi bunlardan ibaretdir: 1. Imam Seccad (e), imam Baqir (e) ve imam Sadiq eleyhissalamın mehzerinde ders oxuyan, zemanesinin gorkemli elmi şexsiyyetlerinden sayılan, tefsir, fiqh, hedis ve lüğet elmlerinde derin biliye sahib olan Әban ibni Teğlib. Imam Baqir (e) ona bele buyurmuşdu: «Ey Әban, Medine mescidinde otur, xalqa fetva ver. 2. Imam Mehemmed Baqir eleyhisslam ve imam Sadiq eleyhissalamın mezherinde ders oxuyan, hedis, fiqh ve şie me᾽rifetlerinden derin elme malik olan Zürare. Imam Sadiq (e) onun haqqında bele buyurmuşdur: «Әger Zürare ve dostları olmasaydılar Peyğemberin eserleri mehv olmuşdu.» 3. Gorkemli şair, lüğet ve edebiyyat elmlerinde ustad olan Kümeyt Әsedi. Kümeyt heqiqetleri beyan etmek ve zülmkar hakimleri tenqid etmekde misilsiz idi. O, gozel şe᾽rleri ile Әhli-beyti müdafie edirdi, buna gore de be᾽zen oldürülmekle tehdid olunurdu. Әhli-beytin eserlerini ve onların üstünlüklerini beyan etmek Әmeviler zamanında olduqca tehlükeli bir iş idi. Lakin bu azad şair, Әhli-beyt üchün bütün tehlükelere sine gelirdi. Kümeyt Imam Mehemmed Baqir eleyhisslamı chox sevirdi. Bir gün imamın hüzurunda chox gozel ve revan şe᾽rler oxuduqda hezret (e) Ke᾽beye teref donüb bele buyurdu: «Ey Allah! Kümeyte rehmet qıl.» 4. «Әhli-beytin feqihi» leqebini alan Mehemmed ibni Müslim, Imam Mehemmed Baqir eleyhisslam ile imam Sadiq eleyhissalamın heqiqi dostlarından sayılırdı. Imam Sadiq (e) onun haqqında bele buyurmuşdur: «Әhli-beyt elmleri onun vasitesile davam etmişdir». IMAMIN ŞӘHADӘTI Nehayet Imam Mehemmed Baqir eleyhisslam illerle zehmet ve islam maarif ve medeniyyetine xidmet etdikden sonra hicri 114-cü ilin Zilhecce ayının 4-de 59 yaşında iken, Hişamın emri ile zeherlenib şehid oldu. O hezretin pak bedenini Beqi qebristanlığında, başqa imamların yanında torpağa tapşırdılar. IMAMDAN QISA HӘDISLӘR 1. Yalan danışmaq imanın zeifliyindendir. 2. Mo᾽min qorxaq, tamahkar ve paxıl olmaz. 3. Allah heyalı ve dozümlü şesxi sever. 4. Faydalı alimin deyeri yetmiş min savadsız abidden daha choxdur. 5. Allah, ağzını temiz saxlamayan şexsi sevmez. 6. Tenbellikden chekin. chünki her bir pisliyin acharı tenbellikdir ki, insanın din ile dünyasını korlayar. 7. Allahın bendelerine zülm eden bizim şielerimizden deyil. 8. Bir-birinize paxıllıq etmeyin, xudbin olmayın, zülm etmeyin, namaz qılın ve yoxsulları sevin. 9. Her kim xalqın chetinliklerini aradan qaldırmaq üchün cehd gosterse, Bedr ve Ühüd müharibelerinde şehid olan bir müselman kimidir. AŞAĞIDAKI SUALLARA CAVAB VERIN 1. Ne üchün şie ve sünni alimleri imama ehtiram gosterir ve rehberliyini qebul edirdiler? 2. Neye gore imam Baqir leqebi ile meşhurlaşdı? 3. Hişamın meclisinde neler baş verdi? 4. Imam (e) Әbdülmelikin qarşılaşdığı chetinliyi nece hell etdi? 5. Imam (e) hansı xelifenin emri ile şehid edildi ve harada torpağa tapşırıldı? Yüklə 42,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|