Maidet-ül kur’AN

KISM-I SANİ

DELÂLET VE İŞARAT-I BAZ-I EHADİS

1) ­yÁV7~ ­`¬Z«< ­`«;«— _«W­;­f«&«~ ¬–«Ÿ­%«‡ |¬B¬±8­~ |¬4 ­–Y­U«<

¬}Å8­ž²~ ¬˜¬g«; |«V«2 ­y­B«X²B¬4 ­–«Ÿ²[«3 ­h«'´ž²~«— «}«W²U¬E²7~ ­y«7

¬–_«O²[ÅL7~ ¬}«X²B¬4 ²w¬8 Çf«-«~

›¬(²I­6	«}«W²U¬E²7~ ­y«7 ­yÁV7~ ­`¬Z«< ­`«;«—
234	234
­–«Ÿ²[«3 ­h«'´ž²~«—	­`«;«—
1928 – 1930	13

Bu hadîs-i şerif, bu ümmet-i Muhammediyenin (asm) hayatı nokta-i nazarında çok şâmil bir tesiri hâiz iki insanı haber ver­mektedir.

Bunlardan biri:

Mahz-ı mevhibe-i İlâhiye olacak ve kendisine hikmet-i İlâ­hiye ve hikmet-i Kur’aniye ihsan edilecek.

Diğeri de:

Fitnesi, bu ümmet-i Muhammed’e (a.s.m.) şeytandan daha te’sirli olan, bir şerir zâlim olacaktır.

Muhaddisîn, bu hadîs-i şerifin tahkikini bir çok zevat ve eşhasa tev­cih etmişler. Ve hatta bazıları hadîsin garâbet-i beya­nından dolayı ta’nı ve inkarı cihetine bile gitmişlerdir. Ancak, hadîsin cihet-i rivayetindeki taad­düdü ve mühim hadîs kitapla­rında yer bulması, ta’nına gidenleri hak­sız çıkaracak şekilde eimme-i muhaddisîni beyanda bulunmağa sevk et­miştir.

Ta’n edenleri, ta’na sevk eden en mühim sebeb; Hadîsin be­yanına göre, ümmet-i Muhammed (A.S.M.) için, şeytandan daha eşedd te’siri hâiz bir kimsenin zuhuru.. ve bil’akis senâ-yı Peygamberîye (A.S.M.) lâ­yık bir şekilde mahz-ı hidayet ve hik­met bir zât-ı âlînin mukabele icrasını vazife etmesi, hele bir mu’cize-i Muhammedîyi (A.S.M.) izhar etmek üzere bunların hem-zaman olmalarının hadîsteki kat’iyyet-i beyan dere­cesinde tam tahakkuk etmemesidir.

Mânâ-yı hadîsin her zamanda bir ferdi bulunmak üzere bütün zamanlarını muhit olduğunu kabul ederek muhaddisînin bu husustaki tevcihlerini reddetmeden, hadîsin ifâde-i kat’iye-i riyâziyesinin delâletiyle içinde bulunduğumuz zaman en kuv­vetli bir şekilde icra-yı hüküm etmekte olduğunu iddia ve kabul et­mek, gayr-ı kabil-i red bir tercih olur.

Filhakika, te’sir-i idlâlkârîsi şeytandan daha eşedd ve müessir bir tağut-u dalaletin icra-yı şenaat ettiği bir devrin insanları olduğumuz gibi; ona mukabil, senâ-yı Muhammedîye (A.S.M.) lâyık bir şekilde mahz-ı hikmet ve mahz-ı mevhibe bir me­mur-u Rabba­nî’nin neşr-i envar eylediği bir devri yaşıyoruz.

Hadisin beyan-ı riyazîsi, o zatı sarahaten gösterdiği gibi; `;: kelimesi de ilmi vehbî olması, hem eserlerinde vehbî gibi bulunması ..13 adediyle, o zâtın en çok alâkadar olduğu ve çok sırların anahtarı olan sarahatini, bir hususî adam halinde gös­termektedir. Buna mukabil asırların kaydettiği en büyük sandid-i da­lâletin icra-yı kabaset için tuğyanını en çok arttırdığı tarihleri, hadîsin ay­nen göstermesi bir mu’cize-i Muhammedinin (A.S.M.) bütün vuzuhuyla ve tarihlerini göstermek suretiyle tahakkuk etmiş olduğunu ve hadîsin sıhhati, hadîselerin şehadetiyle ta­mamen meydana çıkmış bulun­duğunu ifâde etmektedir. –Ÿ[3 kelimesinin ÄY3 ve yV[3 asıllarından müştak bir sıfat-ı müşebbihe olduğunu kabul ettiğimizde bunların lugâvî mânâla­rındaki azameti izhar etmiş bir cebbarın bütün hututiyle tebellür etmiş ol­duğunu görüyoruz.

2) ®~I¬4@«6|¬K²W­<«: ®_X¬8ÌY­8 _«Z[¬4ö­u­%ÅI7! ­d¬A²M­<ö°}«X²B¬4ö­–Y­U«B«,

¬v²V¬Q²7@¬" ­yÁV7! ­˜@«[²&«!ö²w«8öެ!

>¬(²I­U²7«! 265 ¬v²V¬Q²7@¬" ­yÁV7! ­˜@«[²&«! 265

3) ¬y¬" «p«X«5«: ®_4@«S«6 ­y­L²[«2 «–@«6«: ¬•«Ÿ²,¬Ÿ¬7 «›¬G­; ²w«W¬7 |«"Y­0

1292 – 1293

Bu iki hadîs-i şerif bir mânâ-yı işâri ile zamanımızdaki bü­tün cihan-ı dalâlete meydan okuyan bir me’mur-u İlâhi’nin vezâif ve ahvâlini, riyazî ifâde-i kat’iyyenin tahsisi ile aynen göstermektedir.

4)ö²v­;­(«Y²%«!«:ö«•«(´!ö¬f«7«:ö­…«Y²%«!_«9«!«:ö­yÁV7! «Y­;«:¬…«Y²%«ž²!¬w«2ö²v­6­I¬A²'­!ö«ž«!

ö¬}«W«[¬T²7!ö«•²Y«<ö­b«Q²A­<ö­y«W²V¬2ö«h«L«X«4 ®_W²V¬2ö«v±¬V­2ö°u­%«* ›¬G²Q«" ²w¬8

­u«B²T­<ö|ÅB«&ö¬yÁV7!ö¬u[¬A«,ö|¬4 ¬y¬K²S«X¬"ö«…@«% °u­%«*«: ­˜«G²&«:ö®}Å8­!

­y«W²V¬2ö«h«L«X«4®_W²V¬2ö«v±¬V­2ö°u­%«* 1294 nihayetteki zamirin mukad­der “vav” ile, tenvinsiz 1344 (birinci tenvinle,) 1394 ikinci tenvinle.

Bu hadîs-i şerif, umumî ve lafzî beyaniyle bütün ulemâ-i İslâmiyeyi gösterdiği halde, riyazî vechesiyle de 1294’ de bes­mele-i hayatına baş­layan, 1344’ de neşriyat-ı ilmiyesinin en faal devresini yaşayan, 1394’ de ise nüfuz-u ilmiyesinin en şâmil devresine ulaşacak olan bir zat-ı hari­kuladeyi göstermektedir. Ve onun ittibaiyle beraber yevm-i kıyamette bir ümmet-i müstakile olarak ba’s buyurulacağını bildirmektedir.

ö°u­%«* = 233 kelimeside bir farkla Türkçe ›¬(²I­6 = 234 kelime­sinin tam karşı­lığıdır.

5) ®_#Y­5 _«[²9ÇG7! |¬4 ¯fÅW«E­8 ¬Ä´! «»²+¬* ²u«Q²%! Åv­ZÁV7«!

1293 – 1294, 1333 – 1334, 1373 – 1374

Bu hadîs-i şerifin ifâde-i riyâziyesi 1293’de doğup, 1374’e kadar ifâ-yı cihad edecek olan bir zâtın bir cihette âli pâk-i Muhammedî’den (A.S.M.) olduğuna ve hatta bu tahsis dolayisiyle silsile-i Sâdâtın bir nev’i mümessili bu­lunduğuna şehadet etmekte ve onun rızk-ı mübarekinin kut-u yevmiyeden ibaret bulunacağına delalet etmektedir.

METN-İ MAİDET-ÜL KUR’AN

¬˜¬G²W«E¬" ­d±¬A«K­< ެ! ¯š²z«- ²w¬8 ²–¬!«: ­y«9@«E²A­, ¬y¬W²,@¬"

­y­#@«6«h«" «: ¬yÁV7! ­^«W²&«* «: ²v­U²[«V«2 ­•«ŸÅK7«!

|¬X²[«2 «‡Y­9@«< |±¬8!­: |¬"«! «¾!«G¬4

|¬#@«[«&«: |Â&:­* «¾!«G¬4

|¬7@«[¬2«: ›¬(«ž²:«! ««¾!«G¬4

|¬=@ÅA¬&«! ­p[¬W«% «¾!«G¬4

1316 = ²h±¬$ ÅG­W²7!@«Z<«!@«< ²h¬B«B²K­W²7~­*YÇX7!@«ZÇ<«! _«< «t[¬4 ­yÁV7! «¾«*@«"

¬h±¬$ ÅG­W²7! ¬œ«*Y­, ¬€@«<³! ¬‡!«Y²9«@¬"

¬uÅW«U­W²7!¬*YÇX7! «I¬-@«9_«< «t[¬4 ­yÁV7! «¾«*@«"

¬u±¬8ÅJ­W²7! ¬œ«*Y­, ¬‡@«;²+«! ²w¬8 ¬h²BÅK7! ¬‰@«A¬7 «j¬"«ž@«<«:

›¬(²I­6 = 234 ­u±¬8ÅJ­W²7!@«ZÇ<«!«@< = 233

®š_«[¬/ö«j²WÅL7!ö«u«Q«% ›¬HÅ7!«Y­; ­‡«Y²9«ž²! ­*YÇX7!@«ZÇ<«! _«< «t[¬4 ­yÁV7! «¾«*@«"

1316 …........................................­h«Z²"«ž²! ­j²WÅL7!@«ZÇ<«!@«<«:

1346 ....................... ¬h«4²:«ž²! ¬š²xÅN7! «u¬8@«&@«<«:

1396 …..............................................¬h«Z²1«ž²! ¬–@«;²I­A²7! «`¬&@«.@«<«:

‡Y9 = 256 ­‡YÇX7! «t­W²K¬% ­‡YÇX7! «t­Z²%«:

­‡YÇX7! «¾­G¬2²Y«8 ­‡YÇX7! «¾­G¬7²Y«8