Manisa mevlevîHÂnesi

MASERCEVEYH

Emevîler döneminde yaşamış hekim ve mütercim.

Adı bazı kaynaklarda Mâsercis olarak geçer ⁴⁹⁵ ve kelime Farsça'da Mâsercûye şeklinde telaffuz edilir. Mâserceveyh'in hayatına dair fazla bilgi yoktur. Yahudi kökenli bir İranlı olup Cündişâpûr Tıp Okulu'nda tahsil görmüş ve Basra'da yaşamıştır ⁴⁹⁶ İbn Cülcül ise onun Yahudiliği se­çen bir Süryânî olduğunu söyler.⁴⁹⁷ Emevî halifelerinden Mervân b. Hakem döneminde (684-685) hayatta olduğu anlaşılan Mâserceveyh, İskenderiyeli rahip Ahron b. A'yun'un da­ha önce Süryânîce'ye çevrilen Künnâş'mı Arapça'ya aktarmış, bu arada aslı otuz bölümden (makale) oluşan metne iki bö­lüm daha eklemiştir.⁴⁹⁸ Riva­yete göre Halife Ömer b. Abdülazîz bu eseri sarayın Hazâinü'l-kütüb'ünde bul­muş ve kırk gün istihare yaptıktan sonra yararlı olduğuna kanaat getirerek halkın istifadesine sunulmasını emretmiştir.⁴⁹⁹

Bu durum, İslâm devletinin başlangıç döneminde bu adla anılan bir kütüphanenin bulunduğunu göstermek­tedir ki ilim ve medeniyet tarihi açısından dikkate değer bir husustur. İbnü'l-Kıftî, Mâserceveyh'in adı geçen eseri Ömer b. Abdülazîz'in isteği üzerine Arapça'ya çe­virdiğini söylüyorsa da onun Mervân b. Hakem döneminde yaşadığı görüşü ağır basmaktadır. Ayrıca bazı kJasik kaynaklar, Mâserceveyh ile Abbâsîler'in saray şairi Ebû Nüvâs (ö. 198/813) arasında geçen bir olaya yer vermektedir.⁵⁰⁰ ancak za­man bakımından bu da mümkün değil­dir. Öte yandan Albert Dietrich. Müntehabü Şivâni'l-hikme'ûe sözü edilen ⁵⁰¹ ve Hipokrat'ın talebeleri arasında sayılan Masergis'i Mâserceveyh ile aynı kişi sanarak haksız yere eserin müellifini eleştirmiştir. Halbuki ortada sadece bir isim benzerliği söz ko­nusudur ve aslında bu hatanın eseri neş­reden Douglas Morton Dunlop'tan kaynaklandığı anlaşılmaktadır.⁵⁰²

Eserleri,

1. Kilâbü Kuva'l-efime ve menâifihâ ve mazârrihâ.

2. Kitâbü Ku-va'l akâkir ve menâfihâ ve mazârri­hâ. İbnü'n-Nedîm ve İbnü'l-Kıftfnin ha­ber verdiği bu iki eser günümüze ulaş­mamıştır.

3. Fî Ebdâli'l-edviye ve ma yekümü maköme ğayrihî minhâ. Mu­adil ilâçlar hakkında yazılan bu küçük ri­sale günümüze kadar gelebilmiş ve İngi­lizce'ye tercüme edilmiştir.⁵⁰³

4. Kitâb fi'l-cayn.

5. Kitâb Ü'l-ğa İbn Ebû Usaybia'nın zikrettiği bu iki eser zamanımıza ulaşmamıştır. ⁵⁰⁴

6. Künnâş. Farmakolojiye dair olan bu eserin şimdiye kadar izine rastlanmamışsa da sonraki hekimlerin bundan büyük ölçüde yararlandığı anla­şılmaktadır. Ebû Bekir er-Râzî, ei-Hâvî adlı eserinde "kâle'l-yahûdî" (yahudi der ki) ibaresiyle Mâserceveyh'e 171 yerde gön­derme yapmıştır.⁵⁰⁵

Bibliyografya ;

Ebû Süleyman es-Sicistânî, Müniehabü Şıuâ-ni'i-hikme{nşt. D. M. Dunlop), Lahey 1979, s. 20,88, 191; İbn Cülcül, Tabakâtü'l-etıbbâ*(nşr. Fuâd Seyyid), Beyrut 1405/1985, s. 16, 61; İbnü'n-Nedîm, el-Fihrtst (Teceddüd], s. 347, 355; İbnü'I-Kıftî. İhbâm'l-"uiemâ\ s. 213-214; İbn Ebû Usaybia, 'üyûnü'l-enbâ3, s. 232-234; Brockelmann. GAL Suppi, 1, 417; Sezgin, GAS, III, 206-207; M. Ullmann, DieMedizin im islam, Leiden 1970, s. 23; Kemâl es-Sâmerrâî, Mu.ij.ta-şaru târmi't-Lıbbi'l-'Arabî, Bağdad 1404/1984, I, 205-206; A. Dietrich, Mâsardjawayh", El2 (İng.). VI, 640-641. Mahmut Kava

MÂSERCİSÎ, EBÛ ALİ

Ebû Alî el-Hüseyn b. Muhammed b. Ahmed el-Mâsercİsî en-Nîsâbûrî (ö. 365/976)

Hadîs hafızı. 297 (910) veya 298'de (911) Nîşâbur'da doğdu. Abdullah b. Mübârek'in azatlısı olan büyük dedesi muhaddis Ebû Ali Ha­san b. îsâ b. Mâsercis en-Nîsâbûrî'den do­layı bu nisbeyle anılmaktadır. İlmî gele­neğe sahip bir aileden gelen Mâsercisî, tahsiline bir hadis âlimi olan dedesiyle Zühlî'nin talebelerinden olan babasından temel İslâmî ilimleri öğrenerek başladı. İbn Huzeyme, Muhammed b. İshakes-Serrâc ve İbnü'ş-Şarki gibi âlimlerden hadis dinledi. 321'de (933) başladığı ilmî seyahatleri sırasında İbn Ziyâd en-Nîsâ­bûrî ve İbnü'l-Mehâmilî'den, ayrıca Şam ve İrak'ta birçok âlimden hadis rivayet etti. Daha sonra Mısır'a giderek orada uzun süre ikamet eden Mâsercisî pek çok rivayet derledi, fıkıh ve hadis konusunda eserler yazmaya başladı. İbn Şihâb ez-Zührî'nin rivayet ettiği hadisleri bir araya getirdi ve onları çok iyi derecede ezber­ledi. Bundan dolayı kendisinin "ez-Züh-rjyyü's-sagir" diye anıldığı belirtilmektedir.

9 Receb 365 (13 Mart 976) tarihinde ve­fat eden Mâsercisî'nin cenaze namazını Şafiî âlimlerinden olan yeğeni Muham­med b. Ali el-Mâsercİsî kıldırdı. Güvenilir bir muhaddis olarak kabul edilen Mâsercisî'yi, birlikte hadis müzakere ettikleri Hâkim en-Nîsâbûrî kaydettiği rivayetle­rin çokluğunu ifade etmek üzere "asrı­nın gemisi" diye nitelendirmektedir. Mâ­sercisî'nin naklettiği herhangi bir hadi­sin kendisine ulaşmadığını söyleyen Ze-hebî ona ait haberlerin Beyhaki'nin ki­tapları arasında bulunabileceğini söyle­mektedir.

Hâkim en-Nîsâbûrî, Mâsercisî'nin kendi hattıyla 1300, müstensih kalemiyle 3000 cüzü aşabilecek hacimde el-Müsnedü'lkebîr adıyla bir eser telif ettiğini ve bu genişlikte başka bir müsnedin yazılmadı­ğını belirtir. Zehebî bu eserin 150 cilt ka­dar olduğunu tahmin etmektedir. ⁵⁰⁶ Mâsercisî'nin bundan başka, Buhârî ve Müslim'in el-Câmi'u'ş-şahîh'\eri üzerine müstahrec türünde kaleme aldığı ve ta-mamlayamadan öldüğü belirtilen eser­leri yanında ei-Meğazî ve'1-kabâ'il, el-Meşâyih ve el-Ebvâb adlı çalışmaların­dan da bahsedilmektedir.

Bibliyografya :

İbnü'l-Cevzî, et-Muntazam (Atâ), XIV, 244; Zehebî, A'lâmü'n-nübetâ1, XVI, 287-289; Yâfiî, Mir'âtü'l-cenân, II, 381; Bedrân, Tehzıbü Tarihi Dtmaşk, IV, 354, 355; Ziriklî, el-A'lâm (Fethul-lah), II, 253-254; Kettânî, er-Risâletü'l-müstet-rafe (Özbek), s. 22. 102, 223, 224. Mustafa Ertürk

MÂSERCİSÎ, EBÜ'L-HASAN

Ebü'l-Hasen Muhammed b. Alî b. Sehl el-Mâsercisî en-Nîsâbûrî (a. 384/994) Şâfîî fakihi.

Anne tarafından dedesi olan Ebû Ali Hasan b. îsâ b. Mâsercis en-Nîsâbûrî'den dolayı Mâsercisî nisbesiyle anılmıştır. Ön­ceden hiristiyan olan Hasan b. îsâ, Ab­dullah b. Mübarek vasıtasıyla müslüman olduktan sonra İbnü'l-Mübârek başta ol­mak üzere İbn Uyeyne, Vekî', Ebû Muâviye ed-Darîr gibi muhaddislerden hadis din­ledi ve ilmiyle tanındı. Ahmed b. Hanbel, Buhârî, Müslim, Ebû Zür'a er-Râzî ve Ebû Hatim er-Râzî gibi muhaddisler de ondan hadis dinlediler.⁵⁰⁷ Çocukları ve torunları Mâsercisî nisbesiy­le anılmıştır.

Ebü'l'Hasan el-Mâsercisî 34O'lı (951) yıllara kadar Nîşâbur ve Rey'den başka Bağdat, Küfe, Basra, Hicaz, Kahire, Ha­lep ve Dımaşk'a ilim yolculukları yaparak zamanının önde gelen âlimlerinden ders aldı. Ebû İshakel-Mervezfnin ilim mecli­sine katıldı ve onunla birlikte Kahire'ye gitti. Mervezî'nin vefatı üzerine Bağdat'a geçerek İbn Ebû Hüreyre'nin yardımcısı oldu ve onun meclisten ayrılmasından sonra derslerini idare etti. Hocaları arasında bunlardan başka dayısı Müemmil b. Hasan b. îsâ b. Mâsercis el-Mâsercisî, Mekkîb. Abdan, Ebü'l-Hasan İbn Hazlem, Ebû Saîd İbnü'l-A'râbî, Ebû Tâlib Ömer b. Rebî b. Süleyman el-Haşşâb, İbn Dâse gibi âlimler vardır. Ayrıca Müzenî ile Yû­nus b. Abdüla'lâ es-Sadefî'nİn öğrencile­rinden ders aldığı zikredilir.

344 (955) yılında Horasan'a dönen Mâ­sercisî ölümüne kadar öğretimle meşgul oldu. Hâkim en-Nîsâbûrî, Ebü't-Tayyib et-Taberî, Ebû Nuaym el-İsfahânî, İsmail b. Ahmed el-Hîrî ve İsmail b. Abdurrah-man es-Sâbûnî onun en meşhur talebe­leridir. Horasan bölgesinde Şâfiîler'in ön­de gelen imamlarından ve mezhebi en iyi bilenlerden kabul edilen Mâsercisî bazı kaynaklara göre yetmiş altı. kaynakların çoğuna ve talebesi Hâkim en-Nîsâbûrî'ye göre ise seksen altı yaşında Cemâziyelâhir 384 (17 Temmuz 994) tarihinde Ho­rasan'da vefat etti.

Mâsercisî, Şâfıî mezhebinde İmam Şa­fiî'nin içtihadının bulunmadığı sahalarda onun usulüne uygun olarak ictihad ede­bilecek ilmî seviyeye sahip olan ashâbü'l-vücûh arasında sayılmıştır. Mâsercisîyi, Hz. Peygamber'e ulaşan icazet zincirinde­ki hocaları içinde sayan Nevevî bazı konularda ona nisbet edilen ictihad-ların Ebû İshak eş-Şîrâzî'nin el-Mühez-zeb'i ile kendisinin Ravzatü 'l-tâlibîrı'm-de zikredildiğini belirtir.⁵⁰⁸

Bibliyografya :

Ebû Âsim el-Abbâdî, Tabakâtü'l-fukahâYş-Şâ/iciyye(nşr.G.Viteslam),Leiden 1964, s. 100-101; Şîrâzî, Tabakâtü't-fukahâ', s. 116; İbn Asâkir, Târîhu Dtmaşk, XV, 720-721; İbnü's-Sa-lâh, Tabakâtü'!-fukahâ.'i'ş-Şâficiyye{nşr. Muh-yiddin Ali Necîb), Beyrut 1413/1992, II, 863; Nevevî, Tehzîb,l/1, s. 18; 1/2, s. 212-214; İbn HalHkân, Vefeyât, IV, 202; Zehebî. Târthu'l-İs-tâm: sene 381-400, s. 85-86; Safedl, et-Vâft, Wiesbaden 1394/1974, IV, 115-116; Sübkî. 7a-5a/câ£(Tanâhî], IV, 121; İsnevî. Tabakâtü'ş-Şâ-ft'iyye, Beyrut 1996, s. 365; Ebü'l-Fİdâ İbn Ke-sîr, Tabakâtü 'l-fukahâ'i'ş-Şâfnyyîn (nşr. Ah-med Ömer Hâşlrn -M. Zeynühüm M. Azeb). Ka­hire 1413/1993, I, 334-335; İbnü'l-Mülakkın. el-'İkdü'l-müzheb fi tabakâtl hameteli'l-mez-fıeö(nşr. Eymen Nasrel-Ezherî-Seyyid Mühen-nâ], Beyrut 1417/1997, s. 63; İbn Kâdî Şühbe, Tabakâtü'ş-Şâfi'iyye^, 166; Süyütî, Hüsnü't-muhâdara, 1, 313, 400; M. Hasan Heyto, ej-ictihad ue (abakâtü müciehidi eş-Şâficiyye, Beyrut 1409/1988, s. 169-170. Kemal Yıldız