Markos for one volume

I. HİZMETKAR’IN HAZIRLANIŞI (1:1-13)

A. Hizmetkar’ın Habercisi Yolu Hazırlıyor (1:1-8)

1:1   Markos’un konusu Tanrı’nın Oğlu İsa Mesih’le ilgili müjdedir. Ama-cı Rab İsa’nın hizmet etme rolünü vurgulamak olduğundan, Kurtarıcı’nın so-yuyla değil, halka hizmetiyle başlar. Bunu müjdenin habercisi Vaftizci Yahya bildirmiştir.

1:2-3   Hem Malaki hem Yeşaya¹ (İşaya) peygamber Mesih’ten önce, O’nun gelişi için halkın ahlaki ve ruhani olarak hazır olması amacıyla çağıracak bir habercinin geleceğini önceden bildirdi (Mal.3:1; Yşa.40:3). Vaftizci Yahya bu peygamberlikleri yerine getirdi. O, “haberci... çölde yükselen ses”ti.

1:4   Bildirisi, insanların günahlarının bağışlanması için tövbe etmeleri (düşüncelerini değiştirmeleri ve günahlarını terk etmeleri) gerektiği idi. Bunu yapmayanlar Rab’bi kabul edecek bir durumda olmayacaklardı. Yalnızca kutsal kişiler, Tanrı’nın Kutsal Oğlu’nun değerini bilebilirler.

1:5   Onu dinleyenler tövbe ettiklerinde, Yahya onları kararlarının değişimi­nin dış ifadesi olarak vaftiz etti. Vaftiz bu kişileri, Rab’bi bırakmış olan İsrail halkının kalanından açık bir şekilde ayırdı. Onları Mesih’i kabul etmeye hazır kısımla birleştirdi. 5’inci ayetten Yahya’nın çağrısına verilen karşılık evrensel görünüyor. Ama durum böyle değildi. Ateşli vaizi dinlemek için çöle akın eden kalabalıklar ilk anda şevkle dolmuş olabilir, ama halkın çoğu günahlarını içten bir şekilde itiraf edip bırakmadılar. Bu durum, hikaye ilerledikçe görülecektir.

1:6   Yahya nasıl bir kişiydi? Bugün olsa fanatik ve sofu biri olarak adlandı­rılırdı. Evi çöldü. Giysisi, İlyas’ınki gibi çok kaba ve basitti. Yiyeceği ise lüks olmaktan uzak, yaşamını ve gücünü devam ettirmesine yetecek kadardı. O bü­tün bunları Mesih’i bildirme görevinin görkemi karşısında ikinci sıraya iten bir kişiydi. Belki zengin olabilirdi, ama fakir olmayı seçti. Bunun için başını ko-yacak bir yeri olmayan Mesih’e uygun bir haberci oldu. Buradan Rab’bin hiz-metçisi olanın sadelik gibi bir özelliğe sahip olması gerektiğini öğreniyoruz.

1:7   Bildirisi Rab İsa’nın üstünlüğüydü. İsa’nın güçte, kişisel mükemmel­likte ve hizmette daha büyük olduğunu söyledi. Yahya kendisini bir köle işi olan, Kurtarıcı’nın çarıklarının bağını çözmeye bile layık görmedi. Ruhla dolu vaaz daima Rab İsa’yı yüceltir ve benliği alçaltır.

1:8   Yahya’nın yaptığı vaftiz su ileydi. Bir dış semboldü, ama kişinin ya­şamında bir değişiklik sağlamadı. İsa onları Kutsal Ruh’la vaftiz edecekti; bu vaftiz büyük bir ruhsal güç akışı sağlayacaktı (Elç.1:8). Hem de bütün imanlı­ları kilisede, Mesih’in bedeninde birleştirecekti (1Ko.12:13).

B. Haberci Hizmetkar’ı Vaftiz Ediyor (1:9-11)

1:9   Nasıra’da geçirilen otuz “sessiz yıl” şimdi sona erdi. Rab İsa halka hizmet etmeye başlamak üzereydi. İlk önce İsa Nasıra’dan Eriha yakınındaki Şeria’ya (100 km) geldi. Orada Yahya tarafından vaftiz edildi. O’nun duru­munda, elbette ki, hiç tövbe etme olayı yoktu çünkü itiraf edecek hiçbir günahı yoktu. Rab için vaftiz olma, O’nun çarmıhtaki ölümle vaftiz olmasını ve ölüm­den dirilmesini resmeden sembolik bir hareketti. Bu nedenle, hizmetinin hemen başında haç ve boş mezarın canlı bir iması vardı.

1:10-11 Sudan çıkar çıkmaz, göklerin yarıldığını ve Ruh’un güvercin bi­çiminde kendi üzerine indiğini gördü. İsa’yı sevgili Oğlu olarak kabul eden Baba Tanrı’nın sesi duyuldu.

Rabbimizin yaşamında hiçbir zaman Kutsal Ruh’la dolu olmadığı bir an ol­madı. Ama şimdi Kutsal Ruh, O’nu hizmeti için kutsayarak ve güçle donatarak O’nun üzerine geldi. Bu, Ruh’un, gelecek üç yıllık hizmete hazırlanması için özel bir hizmetiydi. Kutsal Ruh’un gücü şarttır. Bir kişi iyi eğitim görmüş, ye­tenekli ve sürükleyici bir konuşmacı olabilir, ama yine de “kutsama” dediğimiz gizemli nitelik olmadıkça hizmeti etkisizdir. Esas soru şudur: Rab’bin hizmeti için Kutsal Ruh’un beni güçlendiren deneyimini yaşadım mı?”

C. Hizmetkar Şeytan Tarafından Deneniyor (1:12,13)

Yehova’nın Hizmetkarı, Şeytan tarafından çölde kırk gün denendi. Tan-rı’nın Ruh’u, O’nu bu buluşma yerine günah işleyip işlemeyeceğini görmek için değil, ama günah işleyemeyeceğini kanıtlamak için yöneltti. İsa’nın insan olarak yeryüzünde günah işlemesi mümkün olsaydı, şimdi cennette insan olarak günah işlemeyeceğine dair nasıl güvenimiz olurdu?

Markos niçin O’nun yabani hayvanlar arasında olduğunu söylüyor? Bu hayvanlara Rab’bi mahvetmeye çalışmaları için Şeytan tarafından güç mü ve-rilmişti? Yoksa Yaratıcılarının huzurunda uysal mıydılar? Biz yalnızca soru so-rabiliriz.

Kırk günün sonunda melekler O’na hizmet ettiler (Mat.4:11); denenme sı­rasında hiçbir şey yemedi (Luk.4:2).

Denenmeler imanlı için kaçınılmaz. Kişi Rab’bi ne kadar yakından izlerse, denenmeler de o kadar çok yoğun olacaktır. Şeytan barutunu ismen Hıristiyan­lar üzerinde boşuna harcamaz, ama silahını ruhsal savaşta yer kazananların üze­rine açar. Denenmek günah değildir. Günah, denenmeye teslim olmada yatar. Kendi gücümüzle karşı gelemeyiz. Ama karanlık tutkuları, elemleri boyun eğ­dirmek için imanlının gücü içinde yaşayan Kutsal Ruh’tur.

II. HİZMETKAR’IN CELİLE’DEKİ İLK HİZMETİ (1:14 - 3:12)

A. Hizmetkar Hizmetine Başlıyor (1:14,15)

Markos, Rab’bin Yahudiye’deki hizmetini (Yu.1:1-4:54) kaydetmez ve bir yıl dokuz ay süren büyük Celile hizmetiyle başlar (1:14 - 9:50). Daha sonra, Kudüs’teki son haftaya geçmeden önce Perean hizmetinin ikinci kısmını kısaca ele alır (10:1-10:45).

İsa, Tanrı’nın Egemenliğinin² müjdesini duyura duyura Celile’ye gitti. O’nun bildirisi şuydu:

1. Zaman doldu. Eski Antlaşma peygamberlik programına göre Kralın halk arasında görüneceği zaman ayarlanmıştı. İşte o zaman geldi.

2. Tanrı’nın Egemenliği yaklaştı. Kral buradaydı ve İsrail halkına egemen­liği gerçek bir şekilde sunuyordu. Kral sahneye çıktığından, egemenlik yak-laştı.

3. İnsanlar, tövbe etmek ve Müjde’ye inanmak için çağrıldı. Egemenliğe gir-meye uygun olmak için, günahları konusunda karar değiştirmeleri ve Rab İsa’yla ilgili müjdeye inanmaları gerekiyordu.