Çox qədim zamanlarda bir qızın anası rəhmətə gedir. Bunun atası başqa bir arvad alır. Analığı gəlir qızı çox incidir, eliyir. Axırda ərinə toy vurur ki, apar bu qızı itir. Kişi qorxusunnan qızını aparır meşədə azdırır. Azdırannan sora qız dönür olur taxta. Bir gün kişi meşəyə oduna gedir görür ki, bir dənə qəşəng taxtadı, götürür gətirir evə. Kişi bını qoyur suyun altına. Qız gecələr durarmış, olarmış yenə həmən qız, evin işini görərmiş. Analığı bınnan şübhələnir. Deyir:
– A kişi, bu taxtanı yandır getsin.
Diyir:
– Arvad, sabah yandıraram.
Kişi hazırraşır ki, taxtanı yandırsın. Qız baxır ki, olmayacaq, gecə olan kimi evdən çıxıb gedir. Gəlir görür ki, bir imarətdə gözəl bir xanım əyləşib. Diyir ki:
– Sən burda niyə əyləşmisən?
Diyir:
– Mən ölü Məhəmmədin qulluğunda dururam. O mənim qardaşımdı.
Diyir:
– Qulluğunda durub neynirsən? Ona nə verirsən?
Diyir:
– Mən hər gün ona alma suyu verirəm.
Bu xanım qıza diyir ki, sən gəl mənim yerimə ölü Məhəmmədə bax. Bir gün olacaq ölü Məhəmməd diriləcək. Qırxıncı gün tamam olanda ölü Məhəmməd diriləcək.
Qız da başdıyır ona alma suyu verməyə. Alma suyu verəndə həmən bu taxta qızın məqamında ölü Məhəmməd gözdərini açır, dirilir. Baxır ki, gözəl-göyçək bi qız onun başı üstündə. Sorasına evlənirlər. Qırx gün, qırx gecə bulara toy olunur.