Birinin qonşusu xəstə imiş. Yay fəsli olduğundan xəstə qonşusuna bir neçə meyvə tapşırır ki, alsın. Bu qonşu gedir bazaar. Fikirli olduğundan zənbil götürmür. Nə alır, yığır şalfarının cibilərinə. Qəzadan şalvarının cibləri də yırtıq imiş. Meyvələr tökülür aşağı, şalvarı aşağdan kəndir ilə boğur, tez qayıdır kəndə. Elə həyətə çatar-çatmaz vay – müsübət qopur. Məlum olur ki, xəstə qonşusu keçinib. Bu da yaxın qonşu olduğundan qonşunun ölümünə acıyır. Deyir:
– Bazardan meyvə alıb gətirdim, özü də şalvarımda, şalvardakıları niyə yemədən öldün.
