Мцндярижат

Ortaçağ İslam düşüncesinde kamil insan problemi

(özet)
Ortaçağ Islam düşüncesinde insan birçok problemlerin merkezinde yer almanın yanı sıra bu problemlerin çözümünde de önemli rol oynamaktaydı. Diğer bir ifadeyle bu problemler insan fenomeni temel alınarak tahlil edilmekteydi. Örneğin, evrenin yapısı insan yapısıyla kıyaslanmakta, hay­van­ların, hatta minerallerin varlığının olumlanması insanın varlığında aran­mak­ta, insanın karakteri, sahip olduğu zahiri ve batıni nitelikleri doğa olay­la­rının bir sonucu olarak ele alınmaktaydı.

Son olarak, istər panteist olsun ister monoteist, isterse de ortodoks veya bidatçi, söylenenleri Ortaçağdaki İslam aleminde insanla bağlı genel tablonun ayrı-ayrı parçaları olarak görebiliriz. Bu genel tablonun temelinde de genellikle Kuran ve Peygamberin kişiliği dayanmaktadır. Diğer bir ifadeyle, mevcut sosyal-siyasi ve dini ortamın talebiyle insan fenomeninde sosyal yönler de mevcut olmakla birlikte dini-mistik yönler daha ağır basmıştır. Bu itibarla, Ortaçağda insanın felsefi tahlilleri yapılırken ikinci tarafa daha fazla önem verilmiş, birinci taraf ise ihmal edilmiştir.