Sonsuzluq, əbədilik, tükənməzlik!
İnsanın öz kiçikliyini, ancaq böyük ideyaya qatılmaqla böyükləşdiyini, əbədi və tükənməz ola biləcəyini dərk etməsi…
«İlhamlı qanadlar»
əslində bir dağ çayı imiş…
Hər səhər duran kimi birinci İşim çimmək olur.
Yox, söhbət duş qəbul etməkdən getmir.
Mən dənizdə də çimmirəm.
O, göl və ya hovuz da deyil.
O – çaydır. Sürətlə axan dağ çayı.
Və mən çox tələsirəm…
Çünki bu çaya vaxtında, hələ yarıyuxulu ikən atılmasan, sonra gec olur. Çünki axıb gedir və sonra ancaq köpüklər (və çınqıl) qalır... Vaxtında atılanda sən də onunla axırsan. Nəhayətsiz olaraq…
Bu – yeni ideyalar dünyasıdır (ki, …).
Lakin bu dünya axıcıdır…
Kənardan seyr edəndə o axıb gedir və dan yeri sökülür və hər yuxudan sonra yenə bu cismani dünyanın hər gün gördüyün mənzərələri canlanır…
Vaxtında çaya çatmayanda yenə bu dünyanın yeknəsəqliyində qalırsan
Bu gün mənə nə qaldı… yaxud mən hansı ideyanın payına düşdüm? Bu günün ideyası?
Müasirlik nədir?
Unudulmuş
Klassika nə? Ənənə nə? modern nə? Postmedern nə?
Dostları ilə paylaş: | 
